این رو همین الان میثاق برام فرستاد عکس برای حدود دو سال پیش علی و میثاق از عزیزترین دوستای من بودن و هستن و خواهند بود ولی امشب که به این عکس دوباره نگاه کردم یه بغضی گلوم رو پاره پاره کرد.یادم افتاد اونشب مثل همیشه چقدر گپ زدیم،چقدر از قصه ها و غصه هامون برا هم گفتیم.ولی الان داشتم به این فکر می کردم که هیچ آرزویی ندارم جز سلامتی عزیزانم و اینکه دوباره روزی بیاد که بتونیم راحت کنار عزیزانمون باشیم،در آغوش بگیریمشون و از ته دل بخندیم،که هیچ لذتی در این جهان بالاتر و ارزشمند تر از این نیست دوستون دارم❤️❤️ پ.ن: اگه هممون با تمام توان کمک کنیم و به فکر باشیم دوباره میاد همین روزها و شب های قشنگ.پس بمونیم تو خونه هامون و به همه ی روزهای خوبی که میاد فکر کنیم🙏🏿🌸