از اینجا به بعد داستان من حادثه زیاد دارد. من یکی اعتقاد دارم که داستان پر حادثه ، فضای غریبی لازم دارد که سر هم کردن آن ها با جمله چه فایده؟ اگر می شد با آمار مدار تغییر و تحول یک روحی یک انسان را نشان داد چه فوق العاده بود. یک طبیب که در سربازخانه، سرباز صفر شده، مدتی سرگردانی کشیده و آخرسر روی به روانپزشکی آورده. بعد سالی نبوده یک یا دو ضربه جانانه روحی و جسمی نخورده باشد و بقیه خواندن و نوشتن. الان که به چهل سالگی رسیده ام حس می کنم تمام انبوه نوشته هایم پرت و عوضی بوده... اگر عمری باقی باشد- که مطمئنا طولانی نخواهد بود- از حالا به بعد خواهم نوشت. از حالا به بعد که می دانم در کدام گوشه بنشینم تا بر تمام صحنه مسلط باشم، چگونه فریاد بزنم که تاثیرش تنها انعکاس صدا نباشد. نوشتن دست کمی از کشتی گیری ندارد، فن کشتی گرفتن را خیال می کنم یاد گرفتم، چه در زندگی، و جسارت بکنم بگویم مختصری هم در نوشتن. #غلامحسین_ساعدی #۱۳۵۳