. . . کدام دانه فرو رفت در زمین و نرست ... کدام صدای ناب در جهان طنین افکند و ماندگار نشد ...همایون عزیز ... میدانم که خودت اینها را خوب میدانی ولی نبودن پدر را نه ! ... پدر که میرود گویی پشتمان خالی میشود و تکیه گاهمان ویران ... آن هم چنان پدری که چون تویی برای این آب و خاک به میراث گذاشته است .... روحشان غرق نور خداوند است بی شک ! مگر میشود کسی نام خدای خود را با آن صوت دلربا و ملکوتی صدا بزند و او به آن نظر نکند ؟!... خیر نمی شود چون خدایی که من میشناسم فراتر از مرزهای غلط و باورهای کج انسانی است که قوانین آن را کسی جز ما انسانهای ناچیز و پر از گره ننوشته است. صبوری کار سختی است ولی چیزی که دل را آرام میکند باور مرگ به عنوان گذر از مرز بودن به دگرگونه بودن است. پس به دیدار روی دوست امیدوار باش و همچنان دور از چشم بخیلان ، مرغ خوش الحان این باغ بی باغبان بمان. من ... دوستدار همیشگی خودت و صدایت ۱۷ مهر یک هزار و سیصد و نود و نه خورشیدی @homayounshajarian #خسروآوازایران_محمدرضاشجریان #همایون_شجریان #موسیقی_اصیل_ایرانی