به دنبال شب و روزم که کس در هستی خاک به یادم ناورد باز و شود پاک ز خاطر محو باد انگور این تاک شرابی نه، سرابی در پی چاک که جانم بدرود از بسترش داسی غضبناک بکارد بر زمین، بذری عطشناک و نام آدمی برگیرد و خلقی ز افلاک ز لوح خاطرش چون گل خورک پاک شود طومار جانداری به نام آدمک از صحنه ی عشرت و آنگه نغمه سازد این زمین گردد طربناک به آواز قناری سر دهد آبادی و آزادی و از سر بگیرد و پایان یابد این وضع اسفناک ۲۸/۶/۹۹ ایرانی #آدمی#شعر#ادبیات#امیر_نصیری_یکتا#جهان#amiryekta47