استاد نازنين و با مرامي بود دكتر اكبر عالمي. هر چند دل پر درد و دغدغه اي داشت ، اما با همه شاگردانش صرفنظر از سلايق و علايق فكري و سياسي آنها ، صميمي و مهربان بود ؛ زيرا به نيكي دريافته بود تنها تاب و تقلايي عظيم ، براي زدودن جهل و نا آگاهي ست ، كه دلها را به يكديگر نزديك ميكند و امكان همزيستي مسالمت آميز و آزاد انديشي را ميسر ميسازد .. از همين رو موازي نشت و برخاست با صاحبان آراء و انديشه هاي متفاوت ، بر ضرورت رويكردي انتقادي و بدور از جزميت و تعصب در حوزه فرهنگ و هنر و سينما تأكيد ميكرد . او به معني واقعي كلمه يك معلم باسواد و شريف و عاري از بغض و كينه بود كه برغم اعتقاد به گفتگوي انتقادي ، تحقير هيچ انساني را بر نمي تافت زيرا باور داشت به اينكه " تحقير مقدمه جنايت است ! " روانش شاد و ياد و راهش سبز و پاينده باد . 😷