پدرم نامه هایش را با این عبارت آغاز می کرد: "به نام جامعه".* چون برایش چیزی مهمتر از ایران و مردمش نبود. به وطنش عشق می ورزید و به همین دلیل نامم را "ایران" گذاشت. حقوق مردم وعدالت آنقدر برایش مهم بود که ترجیح داد از دستگاه قضا کناره گیری کند تا یک قاضی پاک باقی بماند. حتی در دوران وکالتش پرونده هایی را پذیرفت که مسلم میدانست حق با موکل است. از او به پاکی و صداقت یاد می کنند و این بزرگترین میراث اوست که به آن میبالم. پدر عزیزم در هفتمین روز نبودنت تولدت مبارک. *حبیب الله انتظام #iranentezam