برای نوشتن گزارش میدانی باید مختصات جایی که در آن حضور داری را کمابیش بشناسی. بدانی نسبت به دیروز چقدر تفاوت کرده، امکانات نسبت به قبل رشد داشته‌اند یا نه؟! اما حتی به عنوان خبرنگار «زن» هم خیلی با جغرافیا «آزادی» آشنا نیستم و نمی‌دانم وقتی قرار است از معایب و مزایایش بگویم باید آن را با کدام تصویر از گذشته مقایسه کنم.تصوری وجود ندارد. اما درباره جو زنانه ورزشگاه می‌توانم بگویم همراهی، همدلی، شوق و البته خوشحالی که این‌جا جریان دارد، بی‌نظیر است. این‌جا چیزهایی جریان دارد که خیلی‌ها فکرش را نمی‌کردند. مثلاً کامبوج کجا فکر می‌کرد نامش برای در فوتبال ایران کنار اولین حضور زنان در استادیوم آزادی برای همیشه ماندگار شود و البته بدرخشد؟خود «آزادی»کجا فکرش را می‌کرد نقشش عوض شود، که از صدهزار صندلی مردانه‌اش، امروز بیش از۳هزار صندلی سهم زنان شود. از همه مهم‌تر، زنان کجا فکرش را می‌کردند که بالخره «بشود»؛ اما «شد»، دیر شد، اما «شد». با یک نگاه سرسری زنانی را می‌بینی که این «شدن» به جوانی و نوجوانی‌شان قد نداد اما در میانسالی به هر حال به خواسته‌شان رسیدند.این پلان شاید کمی غم‌انگیز باشد اما در کنار آن‌ها دختر‌های نوجوانی حضور دارند که این «شدن» اتفاقاً خیلی هم به موقع برای‌شان ممکن شد و این خوشحالی وصف ناپذیری را در چهره مادرانی که کنارش نشسته‌اند، نمایان می‌کند.زنان با این که قواعد را نمی‌دانند اما توی تونل به رسم همیشه مردان، جیغ کشیده‌اند و ساندویچ‌های استادیومی را هم خریده‌اند.برای همراهی با شعارهای استادیومی گوش خودشان را نیز کرده‌اند برای وقتی که از آن طرف صدا می‌زنند «روبرو آماده باش»؛ و آماده‌اند.قانونِ گره خوردن اسم بازیکن خودی با «شیره» و بازیکن رو به رو با «سوراخه» را هم به خوبی می‌دانند. برای به رخ کشیدن دستاوردشان هم بی‌وقفه پرچم‌ها را تکان می‌دهند. این‌ها مقدمه ورود زنان به استادیومی است که این‌بار به معنای نزدیک به واقعیت، ۱۰۰هزار «نفری» است، زن‌هایی که «نفر» حساب شده‌اند. حالا در بطن این ورود رویایی به استادیوم آزادی زمانی که پای صحبت‌های آن‌ها می‌نشینی کلمات طوری کنار هم ردیف می‌شوند که گاهی غم را تزریق می‌کند گاهی خوشحالی را. اما یک چیز مشترک لا به لای این حرف‌ها وجود دارد؛ امید.امیدی که این بار در یک کف دست برگه به عنوان بلیط ورود به استادیوم آزادی جان دوباره گرفته است.وبالاخره ورودی استادیوم اینبار ۱۰۰هزار نفری آزادی. ورودی که چند قدم از آن دور می‌شوی سبزی زمین چمن از دور پیدا می‌شود،کسی به سمت صندلی‌ها نمی‌دود.(ادامه در كامنت)