ما هر کدام در کیفیت زندگی دیگری تاثیر گذا ریم . در اینکه چطور به اونهایی که عمیقا نسبت بهشون عاطفه ای داریم ،نگاه کنیم.اینکه چقدر واقعی دوستان و عزیزانمون رو نقد کنیم جای تعریف و تمجید.اینکه آیا باور داریم به اینهمه دیگران راباد کردن یا واقعا در نظر ما اینچنین هستند،؟ چطور در خلوت دیگران رو دوست نداریم و در این فضای مجازی کار دگر میکنیم. فکر کنیم به خودمون و اینکه چقدر هممون داریم ،روز به روز سطحی تر میشیم.کتابهایی که میخونیم هیچ تاثیر عمیقی ندارن انگار روی ما.شبیه دایرةالمعارف شدیم فقط کلماتی رو میگیم بدون اینکه در جان ما و منش ما رسوخ کرده باشند. من دلم میخواد در شکل خصوصی به تو تبریک بگویم.به تو تسلیت بگویم.تو رو نقد کنم.به تو فحش بدهم.اینجا جای خوبی نیست از نظر من. واقعی بودن .خود بودن .نترسیدن از همدیگه.نترسیدن از اینکه اگه مجیز نگیم بیکار میشیم. چطور این نترسیدنها رو از دست دادیم،؟کِی؟ ما روز به روز به جای اینکه شجاع تر بشیم در این دنیا ی سخت داریم رو به اضمحلال می ریم. ما یک عده آدم معمولی هستیم با یک شغل معمولی.کار میکنیم پول در بیاریم زندگی کنیم و کارمون رو هم عاشقانه دوست داریم.به فرهنگ به شعور به اانسانیت بها میدیم.برای هر کدوم اخلاق معنی خاصی داره اما هممون به مفهوم کلی اخلاق اهمیت میدیم. از کی اینهمه بی اخلاق شدیم و راحت به زندگیمون ادامه میدیم.انگشت اشاره مون رو به نشانه ی تهدید به هم نشون میدیم.از کی گذشته ی خودمون رو یادمون رفت .یا فقط برای أدای تواضع اون کذشته رو برای عده ای یادآوری کردیم،؟ این چیزهااییه که شاید باید باشیم و چیزاایی که شاید باید نباشیم. .کمی، فقط کمی، فکر و شیوه ی اینکه چیز مهمی هستیم و بدون ما جهان می ایسته ،رو از خودمون دور کنیم. اینکه انقدر خبرهامون و حرفهامون و شکل زندگیمون کوچک ،حقیر و دم دستی شدن ناراحت نیستین.؟ من اگر تو را عمیقا دوست دارم: .تمام تو را با جزییات میبینم و اون بخشی رو که دا ره تو رو از آدم واقعی بودن دور میکنه و توهمت رو بیشتر ،بهت میگم. صلوات😊🤗 Artwork:Cindy Sherman