آبی هایِ عزای این پیرُ هَنم تن تو را می خواست آن صبح دمی که می پوشیدی اَم و می بُردی اَم تا باد سوار بر گیسوان سیاه وقت زیادی نمانده زیبا من پایین می پَرم تو اگر دوست داشتی با مو هـــات بیا ... چادرتان را كه ياد گرفتم برف بر بامِ پشتِ بامِ پیشانی من بهمن شد دختر خاطرات کوچ وُ قشقایی ازآن روز شیراز گرمسیرم می کند کمانچه ی تو را بغل می گیرم و با چند لیتر آخر حافظ را مست پیاده به سراغ سعدی می روم ... از كتاب اسكارلت دهه شصت @deybookstore 🍃 📷 : @hosseineftetahi 🍃