اساسا هنر مقوله‌ای است که موجب تعالی روح انسان می‌شود. برخی نکات و حقایق از طریق معمول قابل دسترسی نیست و انسان می‌تواند با استفاده از هنر به آن‌ها برسد و آن را به جامعه انتقال دهد. سینما ترکیبی از سایر هنرهاست که تکنولوژی و صنعت هم به آن اضافه شده و فضا را برای انتقال مفاهیم فراهم می‌کند و هنگامی که یک بازیگر در نقش‌های مختلف حضور می‌یابد، در نزد مردم هم به شهرت و محبوبیت می‌رسد. رفتار او در جایگاه یک هنرمند که شناخته شده است و بخشی از جامعه او را دنبال می‌کنند، نشان داد که هنرمندان باید مراقبت بیشتری بر رفتارهای خود داشته باشند. این رفتار حاوی نوعی خود بزرگ بینی نسبت به اقشار زحمتکش جامعه است. در گذشته سقف زورخانه‌ها را کوتاه می‌ساختند تا وقتی یک پهلوان وارد زورخانه می‌شود، ابتدا سر خود را خم کند و هنگامی هم که وارد گود می‌شد، مرشد سخن خود را با یاعلی آغاز می‌کرد، چرا که استمداد از حضرت علی(ع) نماد دوری از خودبرتر بینی در برابر ضعیفان بود و یا علی می‌گفتند تا آن پهلوان یادش باشد که به زور بازویش مغرور نشود و هر چقدر هم که زور و بازو دارد در برابر ضعیفان افتاده باشد و این به عرصه بازیگری هم ورود پیدا کرد و بازیگران پیش از ورود به صحنه تئاتر به خاک آن بوسه می‌زدند. رفتارهای ناشایست چهره‌های هنری بر فرهنگ عمومی جامعه تاثیر می‌گذارد. این نوع رفتارها باید از سوی رسانه ها مورد نقد و بررسی قرار بگیرد.  چاره پیشگیری از این گونه رفتارها در میان هنرمندان، فراهم کردن فضای نقد است. اگر افراد مشهور نقد شوند، صیقل می‌یابند و امکان سرزدن چنین رفتارهایی از سوی آن‌ها کاهش می‌یابد، اما وقتی نقد نباشد تا رفتارهای او را به چالش بکشد، او فکر می‌کند که کارش درست است. حاشیه سازی ،حاشیه بازی ،شاخ بودن،شاخ شدن مجازی ممنوع! معروف کردن احمق ها ممنوع! سينماتوگراف آدم تربيت ميكند ! افتادگی آموز اگر طالب فیضی  /    هرگز نخورد آب زمینی که بلند است #روزسینما #روز_سینما_مبارک