من از روز اولی که فیلمسازی را شروع کردم برایم حقیقت جامعه مطرح بود و هیچگاه برایم سانسور قابل پذیرش نبود فیلم سالمون را با سختی تمام ساختم و انجمن سینمای جوان بسیار تمجید کرد و حتی جسارت عظیم به خرج داد و فیلم را در سه بخش کاندید کرد،اما حرفشان این بود که مانمی تونیم کاری کنیم، فیلم خوب و بد هم مهم نیس،مهم خط مشی تعریف شده ست، خب من به این می گویم اختگی! گذشت و من فیلم پیربانو رو با پیگیری دفتر مشهد برای پیچینگ ارائه کردم،پذیرفتند و گفتند اندکی بازنویسی کن، ماه بعد هیئت پیچینگ به جز یه تن، اعلام کردند این فیلم رو نساز که واست مشکل ایجاد می شه،یه طرح و فیلمنامه دیگری ارائه کن و من قبول نکردم و کار خودم را کردم و با هزار بدبختی ساختم حرف آخر: این پدیده اختگی از فیلم بلند رسوخ کرد به فیلم کوتاه و کم کم نشر پیدا می کنه به فیلمسازان،من هم بلدم فیلم سرتاسر سفارشی بسازم و به عبارتی فیلم خنثی و اخته وار، اما تا جایی که جان در تنم هست خودمم، در کلاس کاوه سجادی حسینی هم به فیلم سازان جدید گفتم کار خودتون رو بکنید و من افتخارم اینه که در جشنواره فیلم کوتاه تهران تا به حال نبودم و این هدف رو اگر خودتون می خواین داشته باشید فیلم باید جهت دار باشه... من فیلمم را می سازم و کاری به این ارگان ندارم،اما آقایان انجمن رحم کنید به فضای فیلم کوتاه،فیلم کوتاه محلی است برای جسارت نه برای خودسانسوری خدا آخروعاقبت هنر این مملکت رو همچون اقتصاد وسیاستش بخیر کند آمین