می دانی همه‌ی حرف‌ها را باید گفت. هیچ حرفی نباید بماند برای نگفتن. سکوتِ سرشار از ناگفته‌های‌‌ بد است. این‌را به قیمت یک حسرت بزرگ فهمیده‌ام، به وسعت یک غم بزرگ مسلط بر دل. حرف‌ها اگر گفته نشوند می‌مانند، هیچ جایی نمی‌روند. خیلی زود به غصه تبدیل می‌شوند، تغییر ماهیت می‌دهند ولی از بین نمی‌روند. این‌ها از پلاستیک‌ها هم سگ‌جان‌ترند، هیچ‌وقت تجزیه نمی‌شوند. می‌مانند. برخی‌ها می‌گویند گذشت زمان هر چیزی را پیر می‌کند، می‌گویند بگذار زمان بگذرد آن‌وقت می‌بینی که حرف‌های نگفته‌ات چطور مُرده‌اند. اینان نمی‌دانند حرف‌های نگفته یعنی چه، نمی‌دانند حسرت مانده بر دل یعنی چه. آن‌ها زر می‌زنند. زمان، تنها یک قرص استامینوفن است؛ یعنی یک مسکن بیش‌تر نیست. یک مدتی را فراموشت می‌شود، می‌توانی بخندی؛ فکر می‌کنی همه چیز خوب شده ولی اشتباه می‌کنی. هیچ چیزی عوض نشده. حرف‌های نگفته‌ات هنوز هستند گوشه‌ی دلت و مدام خودشان را مرور می‌کنند، آن‌قدر می‌گویند که گریه‌ات بگیرد. خاصیت‌شان همین است. حرف‌های نگفته، حرف‌های اشک‌آورند. نگاهم کن .. علیرضا داوری .... #سينمايي #سينمائي #سينما #فيلم #فيلم_خوب_ببينيم #بازيگران #بازيگران_ايراني #نيروي_انتظامي #كارتن خواب