یکی از کارکردهای ارزشمند ادبیات، «الهام‌بخشی»، «شورانگیزی» و «امیدآفرینی» در جامعه مخاطبان است.گاهی یک بیت شعر، ذهن آدمی را دگرگون می‌سازد، دریچه‌ای تازه‌ رو به افقی دوردست می‌گشاید و بارقه‌ای از امید در قلب انسان روشن می‌کند. شعله‌ای که ممکن است مدتها خاموش شده و از یاد رفته باشد، دوباره جان می‌گیرد و آدم قدم در راهی نو می‌گذارد . . غزليات استاد #هوشنگ_ابتهاج را مي خواندم كه احساسم به تناسب روزهايي كه مي گذرانيم با غزل «هنر گام زمان» گره خورد، دكلمه اش كردم تا شايد بارقه اميدي روشن كند . . سايه در اين غزل ابتدا با اشاره به مفهوم زمان یادآور می‌شود که در قلمرو بی‌پایان ازل تا ابد، دنیا هم روزها و روزگاران بسیار به خود دیده و هم دوره‌های بسیار پیش روی دارد چرا كه یادآوری گردش روزگار و جریان زمان، تسلی‌بخش ذهن آدمی است . . شاعر برای آفریدن امیدی تازه از طبیعت الهام می‌گیرد. از دشتی یاد می‌کند که در انتظار گذر قافله لاله و گل بوده اما امروز زیر پای سواران خزان اسیر است ولي چه باک که بهار در راه است و خزان چاره‌ای جز رفتن ندارد.سواران خزان با آن همه اقتدار و حشمتی که دارند فقط با یک اشاره نسیم ملایم بهاری، از میدان به در خواهند رفت و دشت را به بهار خواهند سپرد . . براي من نقطه اوج اين غزل تاكيد سايه به اين نكته است كه رفتن، مهمتر از رسيدن است و چه زيبا نهيب مي زند، مقصدی قطعی و نهایی وجود ندارد و مهم، رفتن در این راه بی‌پایان است. گنج واقعی همان تلاش و کوشش همیشگی ماست، نه آنچه ظاهراً به دست می‌آید. منزل همان راه و مقصد همان مسیر است. در نتیجه «گوهر مقصود» را نه در مقصد که باید در «قدم راهروان» جست. آنان که در راه رسیدن به هدفی معین لحظه‌ای از پای ننشسته و همچون آن رودی هستند که به سوی دریا پیوسته روان است. به قول صائب که می‌گوید: ما زنده‌به آنیم که آرام نگیریم موجیم که آسودگی ما عدم ماست 🍃🍃🍃🍃🍃 پ.ن: به راستي كه اين شعر هم نشيني رنج و گنج و يأس و اميد است.باشد كه در نظر شما عزيزان مقبول افتد و بارقه اي از عشق و اميد برافروزد 💫💫💫💫 #شعر:#هنر_گام_زمان #شاعر:#هوشنگ_ابتهاج #خوانش:#نازلي_خرامان #تنظيم:#آرش_جدي @arashjediii @hushangebtehajj @hushang_ebtehaj @amirhushang_ebtehaj @hooshang.ebtehaj.fanpage