آهنگ های سریال شبکه نمایش خانگی شهرزاد 1 (10 قطعه)

نشد با شاخه هام بغل کنم ترو
نشد نشد نشد برو برو برو
اراده داشتم
بدون کاشتن
که عادتت بدم به ریشه داشتن
که عادتت بدم یه گوشه بند شی
به مبتلا شدن علاقمند شی
نشد که ازدلم جدا کنم ترو
نشد نشد گلم
برو برو برو
نشد که بی دهن صدا کنم ترو
تمام حرف من برو برو برو

قدیما هر گلی شناسنامه داشت
تموم میشد و بازم ادامه داشت
تو شیشه گلاب تو شعر شاعرا
تو گل فروشیا تو جیب عابرا
همون کسا که از تو باغچه چیدنت
توی خیالشون ادامه میدنت
نشد که از دلم جدا کنم تو رو
نشد نشد گلم برو برو برو
نشد که بی دهن صدا کنم تو رو
تمام حرف من برو برو برو

تو داری از خودت فرار میکنی
داری با ریشه هات چیکار میکنی
برو برو ولی به رسم یادگار
شناسنامتو تو خونه جا بزار
برو برو ولی به رسم یادگار
شناسنامتو تو خونه جا بزار
برو
به رسم یادگار شناسنامتو تو خونه جا بزار

همخواب رقیبانی و من تاب ندارم
بی‌تابم و از غصهٔ این خواب ندارم

دلتنگم و با هیچکسم میل سخن نیست
کس در همه آفاق به دلتنگی من نیست

بسیار ستمکار و بسی عهد شکن هست
اما به ستمکاری آن عهد شکن نیست

پیش تو بسی از همه کس خارترم من
زان روی که از جمله گرفتارترم من

روزی که نماند دگری بر سر کویت
دانی که ز اغیار وفادار ترم من

بر بی‌کسی من نگر و چارهٔ من کن
زان کز همه کس بی‌کس و بی‌یارترم من

یه پاییز زرد و زمستون سرد و
یه زندون تنگ و یه زخم قشنگ و
غم جمعه عصر و غریبی حصر و
یه دنیا سوالو تو سینم گذاشتی

جهانی دروغ و یه دنیا غروب و
یه درد عمیق و یه تیزی تیغ و
یه قلب مریض و یه آه غلیض و
یه دنیا محالو تو سینم گذاشتی

رفیقم کجایی؟ دقیقا کجایی؟
کجایی تو بی من، تو بی من کجایی؟

یه دنیا غریبم
کجایی عزیزم
بیا تا چشامو تو چشمات بریزم

نگو دل بریدی
خدایی نکرده
ببین خواب چشمات با چشمام چه کرده

همه جا رو گشتم
کجایی عزیزم
بیا تا رگامو تو خونت بریزم

بیا روتو رو کن
منو زیر و رو کن
بیا زخمامو یه جوری رفو کن

عزیزم کجایی؟ دقیقا کجایی؟
کجایی تو بی من، تو بی من کجایی؟

ه خداحافظی تلخ تو سوگند نشد
که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم
هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد

بی قرامو در دل تنگلم گله هست
آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر
هیچ کس، هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد
جانشین تو در این سینه خداوند نشد

خاطرات تو و دنیایه مرا سوزاندند
تا فراموش شود یاد تو هر چند نشد

من دهان باز نکردم که نرنجی از من
مثل زخمی که لبش باز به لبخند نشد

بی قرامو در دل تنگلم گله هست
آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

به خداحافظی تلخ تو سوگند نشد
که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم
هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد

بی قرامو در دل تنگلم گله هست
آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر
هیچ کس، هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد
جانشین تو در این سینه خداوند نشد

خاطرات تو و دنیایه مرا سوزاندند
تا فراموش شود یاد تو هر چند نشد

من دهان باز نکردم که نرنجی از من
مثل زخمی که لبش باز به لبخند نشد

بی قرامو در دل تنگلم گله هست
آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

تو رو از دور دلم دید اما
نمی دونست چه سرابی دیده
منِ دیوونه چه می دونستم
زندگی برام چه خوابی دیده

نمی دونی نمی دونی ای عشق
کسی که جوونیشو ریخنه به پات
واسه اینکه تو رو از دست نده
چه عذابی، چه عذابی دیده

آه ای دلِ مغموم
آروم باش آروم
ای حالِ نامعلوم
آروم باش آروم

نیستی اما هنوزم کنارمی
نیستی اما هنوزم اینجایی
روزی صد هزار دفعه میمیرم
اگه احساس کنم تنهایی

هرکجا رفتی و هر جا موندی
منُ بی خبر نذار از حالت
اگه تنها شدی و دلت گرفت
خبرم کن که بیام دنبالت

آه ای دلِ مغموم
آروم باش آروم
ای حالِ نا معلوم
آروم باش آروم

میون این همه سرگردونی
دل من گرفته ماه پیشونی

بیا باز دوباره بی تابم کن
منو تو رنگ چشات خوابم کن

نگو قصه آخرش مرگ منه
داره چشمات منو آتش میزنه

نگو از تلخی دنیا سیرم
نگو میرم، نگو که می میرم

ای گل بهارم، دشت لاله زارم
قلب داغدارم، سنگ بی مزارم

درد ماندگارم، روز ناگزارم
زخم بی شمارم، زهر روزگارم

خنده هام و با تو از نو ساختم
باز به حرف های تو دل می باختم

میون این همه سرگردونی
اومدم تو قلب تو مهمونی

بی ستون قلبمو می کندم
شکل خنده هات شدم می خندم

چشمات از صدتا غزل بهتر شد
خنده هات غنچه ولی پرپر شد

ای گل بهارم، دشت لاله زارم
قلب داغدارم، سنگ بی مزارم

درد موندگارم، روز ناگزارم
زخم بی شمارم، زهر روزگارم

گفته بودم بی تو می میرم ولی این بار ، نه
گفته بودی عاشقم هستی ولی انگار ، نه

هـــرچه گویی دوستت دارم به جز تکرار نیست
خو نمی گیرم به این تکرار طوطیوار ، نه

تا که پا بندت شَوَم از خویش می رانی مرا
دوست دارم همدمت باشم ولی سر بار ، نه

قصد رفتن کرده ای تا باز هـم گویم بمان
بار دیگر می کنم خواهش ولی اصرار ، نه

گه مرا پس می زنی ، گه باز پیشم می کشی
آنچه دستت داده ام نامش دل است افسار ، نه

(سینا سرلک)
آسمان را ابر فراگرفت و دنیا سرد شد
من چگونه زیر خاک و سنگ در درون قبر دلخوش باشم ؟

می روی اما خودت هم خوب می دانی عزیز
می کنی گاهی فراموشم ولی انکار ، نه

سخت می گیری به من با اینهمه از دست تو
می شوم دلگیر شاید نازنین، بیزار نه

گه مرا پس می زنی ، گه باز پیشم می کشی
آنچه دستت داده ام نامش دل است افسار ، نه

(سینا سرلک)
داد و بیداد ، من تک و تنها ماندم
مگر قیامت فرا رسد تا بارِ دیگر کنار یکدیگر بنشینیم

دوست دارم نگات کنم
تا که بی حال بشم
تو ازم دل ببری منم اغفال بشم
دوست دارم برای تو با همه فرق کنم
خودمو توی چشات یه تنه غرق کنم
با تو باشم غم چیه
با تو مرگم آسونه
آخه دیوونه میشم وقتی میگی
دیوونه
دیوونه
دیوونه
حال میده ناز کنی تا نوازشت کنم
بی خودی قهر کنی غرق خواهشت کنم
دل بدم به خنده هات سپر بلات بشم
الهی تصدقت ..الهی فدات بشم
مگه میتونم تو رو با کسی عوض کنم ؟
لعنتی صدام بزن ، هی بگو تا حَظ کنم
دیوونه
دیوونه
دیوونه
تو حصار بغلت زندگی به کاممِ
همه چیت مال منه سندش بناممِ
وقتی میخندی برام خونه آفتابی میشه
گلدونا گل میکُنن ، آسمون آبی میشه
گلای نسترنو بذار پشت پنجره
زُل بزن توی چشام تا دلم ضعف بره

دوباره زنده شدم بعد از این همه مردن
به خانه آمده ام بعد از این همه تقدیر
دوباره پنجره ام بعد از این همه دیوار
به اعتماد چشم تو به اعتماد چشم تو
بعد از این همه تردید
چقدر هرچه بخواهم و بجویمو تو نباشی
چقدر عطر تنت را ببویمو تو نباشی
نفس نمیکشم که بی تو در تو بمیرم
به آتشم بکش که جان تازه بگیرم
که بی تو روزو نبینم
دوباره شعله ی من باش که خاک به بستر من نیست
بهشت هم ببین
مرا به من بده که من در عمق نگاهت
که ناکجای جهان است و تن بده
نفس نمیکشم که بی تو د تو بمیرم
نفس نمیکشم که بی تو در تو بمیرم
به آتشم بکش که جان تازه بگیرم
که بی تو روزو نبینم
دوباره زنده شدم
دوباره زنده شدم