به ازای هر نفری که با دعوت شما در منظوم ثبتنام میکنند 20 امتیاز میگیرید.
لینک دعوت:
خانواده هنرمند- هنرمند ممنوعه
فرزانه داوری متولد سال 1338 در تهران است. او در سال 1353 با بازی در فیلم «مو سرخه» پا به عرصه سینما گذاشت و بهعنوان جوانی خوشآتیه معرفی شد. اما در ادامه راه با مشکلات و موانع زیادی مواجه شد و تنها در دو اثر سینمایی دیگر حضور پیدا کرد. فرزانه داوری مادر مونا بانکیپور (همسر سابق امین حیایی) و مادربزرگ دارا حیایی است. دارا نیز بهتازگی قدم در راه پدر و مادربزرگش گذاشته و در فیلم سینمایی «شعلهور» به ایفای نقش پرداخت. بعد از جدایی مونا بانکی پور از امین حیایی، حضانت دارا به مادر و مادربزرگش سپرده شد. داوری اکنون سالهاست که با تنها دختر و نوهاش دارا زندگی میکند. مونا بانکیپور نیز در رشته کارگردانی تحصیل کرده و تجربه ساخت چند فیلم کوتاه را دارد. او همچنین در مجموعه «خوابوبیدار» بهعنوان بازیگر حضور داشت.
موسرخه
فرزانه 15 ساله از طریق یکی از دوستان پدرش که سرهنگ ارتش بود، با ایرج قادری آَشنا شده و بهواسطه او برای ایفای نقش آهو در فیلم سینمایی «موسرخه» انتخاب شد. فیلم شامل صحنههای ناهنجار زیادی بود. اما دختر 15 سالهی عشق سینما، برای ورود به دنیای حرفهای پی همهچیز را به تن خودش مالیده بود. داوری در آن فیلم با ستارگانی همچون ایرج قادری، مرتضی عقیلی و مرتضی احمدی همبازی شد و بهعنوان ستارهای نوظهور خود را به سینمادوستان شناساند. غافل از اینکه تا مدتها میبایست تاوان این انتخاب را پس دهد. حتی بعد از اکران «موسرخه» پدر وی از فیلم شکایت کرد و نامش از پوسترها و تمام تبلیغات آن برداشته شد.
دو تجربه موفق
فرزانه داوری بعد از آن برای ادامه تحصیل در رشته هنر به آمریکا رفت. چند سالی آنجا گذراند و تصمیم گرفت برای دیدن مادرش به ایران بازگردد. بازگشت او با دو پیشنهاد سینمایی دیگر همراه شد. تصمیم داشت بلافاصله بعد از پایان فیلمبرداری آنها به آمریکا بازگردد. «برادرکشی» به کارگردانی ایرج قادری فیلم خوبی از آب درآمد و به قول خودش جبرانی شد برای «موسرخه». «پرواز در قفس» هم با استقبال خوبی مواجه شده و تبدیل به یکی از شیرینترین دوران کاری فرزانه داوری تبدیل شد. این دو فیلم حتی بعد از پیروزی انقلابی اسلامی هم مجوز اکران گرفته و موفقیت بالایی در گیشهها کسب کردند.
تاوان
«باید به آمریکا برمیگشتم که انقلاب شد و دیگر در ایران ماندم.» فرزان داوری در ایران ماند و مشکلاتش آغاز شد. «موسرخه» فراموش نشده بود و به بهای ممنوعالکار شدنش انجامید. فرزانه داوری خانهنشین شد. او میگوید: «موسرخه فیلمی بود که به بهای تمام زندگیام تمام شد و عذاب زیادی بابتش کشیدم...دلم برای سینما و دوربین تنگشده و دوست دارم یکبار دیگر جلوی لنز دوربین سینما قرار بگیرم. سی سال ممنوعالکاری برای من که همچنان در کشورم هستم، آیا کافی نیست؟» سالهای بیکاری و ممنوعیت هم همراه شد با از دست دادن پدر و مادرش. دارا و مادرش مونا بانکیپور اکنون تنها همدمان وی هستند و دلبستگی بسیاری به آنها دارد.
تحقق آرزوها
او و دو تن دیگر از هنرمندان فراموششده قدیمی، پس از سالها به آرزوی دیرینهشان رسیدند و در مجموعه «زمینهای ناهموار» به کارگردانی محمد راوندی به یکدیگر پیوستند. فرزانه داوری، بهمن مفید و مرتضی عقیلی بعد از مدتها در مقابل دوربین قرار گرفتند. البته نه در خاک ایران. «زمینهای ناهموار» در کشور ترکیه و توسط شبکه ماهوارهای جم تولید شد.