‏اینگرید برگمن‏ (1294 - 1361)
Ingrid Bergman

بازیگر سوئدی تبار و فوق ستاره دهه چهل هالیوود در ۲۹ آگوست ۱۹۱۵ از پدری سوئدی و مادری آلمانی به دنیا آمد. در کودکی مادرش را از دست داد.پس از تحصیل در آکادمی هنرهای دراماتیک استکهلم بازی در فیلم های سوئدی را آغاز کرد و در عرض یکسال به ستاره اول سینمای سوئد تبدیل شد.آخرین فیلم او اینترمتسو(میان پرده) مورد توجه دیوید او سلزنیک فیلم ساز معروف هالیوود (سازنده فیلم بر باد رفته) قرار گرفت و از او برای بازسازی دوباره این فیلم در آمریکا دعوت کرد. موفقیت دوباره این فیلم در آمریکا زمینه آغاز حضور برگمان در آمریکا بود. پس از ورود به هالیوود تیپ منحصربه فرد او که با تمام بازیگران زن آن زمان متفاوت بود به خصوص ویژگی طبیعی بودن (به دلیل عدم نیاز به چهره پردازی) و بازی های هنرمندانه او مورد توجه و استقبال بسیار قرار گرفت به طوری که روزنامه ها در وصف او نوشتند «خانم برگمان نه تنها بازیگری واقعاً هنرمند است بلکه این قدر زیباست که خود نیز یک شاهکار هنری به شمار می آید».در تاریخ سینما شاید کمتر بازیگر زنی را بتوان یافت که در طی حیات خود با چنین طیف وسیعی از معروفترین شخصیت های تاریخ سینما همکاری کرده باشد؛ افراد زیر در طول دوره فعالیت هنری اینگرید برگمان همکارانش بودند.کارگردانانی همچون:ویکتور فلمینگ، آلفرد هیچکاک، جرج کیوکر، مایکل کورتیز، ژان رنوار، آناتول لیتواک، سیدنی لومت، اینگمار برگمان، روبرتو روسلینی، دیوید سلزنیکبرگمان در فیلم استرومبولی ساخته روبرتو روسلینیو بازیگرانی همچون:لسلی هاوارد، هامفری بوگارت، کری گرانت، گری کوپر، جوزف کاتن، گریگوری پک، یول برینر، آنتونی پرکینز، آنتونی کوئین، لیو اولمان، عمر شریف، لورن باکال، ایو مونتان، شارل بوایه،چهره برگمان در سینماچهره ای که اغلب برگمان در فیلم هایش بازی می کرد نشان دهنده زنی بود که انگار برای زجر کشیدن آفریده شده بود؛ زنی که تحمل بالایی داشت و به جای اینکه گلایه ای داشته باشد فقط با نگاه هایش حرف می زد. اغلب در جدال عشق دربرابر مرد موردعلاقه ای شکست می خورد و قربانی می شد. او اوج این بازی ها را در فیلم های کازابلانکا و بدنام به نمایش گذاشت که هر دو فیلم جزو باارزش ترین دارایی های عاشقانه تاریخ سینما به حساب می آیند.در سال ۱۹۵۶ بالاخره ابرها کنار رفت و بازی درخشان برگمان در فیلم آناستازیا در برابر یول برینر باعث شد که هالیوود جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را به او بدهد و دوباره فرزند خاطی را بپذیرد.پس از ورود مجدد به آمریکا او بیشتر در فیلم های خاصی که خود انتخاب می کرد و اکثراً هنری بودند بازی می کرد. بازی های درخشان او در فیلم هایی مانند مهمانخانه ششمین خوشبختی، و سونات پاییزی (به کارگردانی هموطن و هم نامش اینگمار برگمان) بارها نامزدی اسکار (هفت بار) را برایش رقم زد، تا اینکه برای بازی در فیلم قتل در قطار سریع السیر شرق سومین اسکارش را به دست آورد.درگذشتاینگرید در سال ۱۹۸۲ در ۶۷ سالگی براثر بیماری سرطان پستان که هشت سال با آن در ستیز بود در همان سالروز تولدش (۲۹ اوت) در لندن درگذشت و در گورستان کهنسال گرین به خاک سپرده شد.جایزه اسکاربرگمان پس از کاترین هپبورن (با چهار اسکار)، مشترکاً با مریل استریپ، جک نیکلسون، والتر برنان و دانیل دی-لوئیس (هرکدام با سه جایزه)، جزو رکوردداران بردن اسکار بازیگری است.جایزه گلدن گلوب برنده بهترین بازیگر نقش اول زن - ۱۹۴۴ برنده بهترین بازیگر نقش اول زن - ۱۹۴۵