‏ویکتور شوستروم‏ (1258 - 1338)
Victor Sjöström

ویکتور دیوید شوستروم (سوئدی: Victor David Sjöström) کارگردان، و هنرپیشه سوئدی بود. از فیلم ها یا برنامه های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته است می توان به توت فرنگی های وحشی اشاره کرد. ویکتور شوستروم در ۲۰ سپتامبر ۱۸۷۹ در سوئد به دنیا آمد. در سال ۱۸۸۰ والدین شوستروم (پدرش تاجر الوار و مادرش بازیگر سابق) از سوئد به آمریکا مهاجرت کردند و پسر هفت ماهه خود ویکتور را نیز همراه بردند اما مادر به زودی درگذشت و ویکتور در گریز از مادرخوانده و پدری که روز به روز سختگیرتر می شد به سوئد بازگشت.در آنجا عمویش، که بازیگر رویال دراماتیک تئاتر استکهلم بود به تربیت او پرداخت. در سن ۲۰ سالگی ویکتور شوستروم به خاطر بازی پر احساس و حضور قدرتمندش بر صحنه کاملاً شناخته شده بود. در سال ۱۹۱۱ شارل ماگنوسون سخت مشغول تحول سازمان استودیوی فیلم Blografteatem Svenska بود. او در آنجا سمت مدیر تولید داشت و هدفش آن بود که از طریق به کارگیری کادر فنی و هنری بهترین تئاترهای سوئد، به وجهه فرهنگی سینما بیفزاید.او فیلمبردار زبردست، ژولیوس ژانزون را به استخدام درآورد (جلوه متمایز بسیاری از آثار بعدی شوستروم در سوئد مدیون کار او است) سپس در سال ۱۹۱۲ مورتیس استیلر و کمی بعد ویکتور شوستروم را استخدام کرد.در آن زمان شوستروم شرکت تئاتری خودش در مالمر را اداره می کرد، اما مشتاقانه پیشنهاد ماگنسون را پذیرفت. شوستروم بعدها دربارهٔ انگیزه اش از روی آوردن به سینما چنین نوشت: «تمایل جوانانه به ماجراجویی و کنجکاوی در آزمودن رسانه ای جدید بود که آن زمان کمترین شناختی از آن نداشتم.»شوستروم پس از بازی در چند فیلم استیلر به کارگردانی روی آورد و با سبکی واقع گرایانه در درام اجتماعی «اینگبورگ هولم» (۱۹۱۳) قدم اول در سینما را محکم برداشت. ژرژ سادول دربارهٔ اینگبورگ هولم می نویسد: «مضمون فیلم (که تا حدی شبیه پسر بچه چاپلین است) بسیار ملودراماتیک است، داستان در واقع، در قالب بخش های مختلفی بیان می شود که هر یک با عنوانی معرفی و با دوربینی ثابت فیلمبرداری می شود، اما در صحنه فرار اینگبورگ، شوستروم دوربین را به خارج می برد و به ناگهان فیلم دریچه ای رو به زندگی می گشاید. فیلم شاهکار سینمای قبل از سال ۱۹۱۴ است و با وجود بازی، سبک کلاسیک، فیلمبرداری و تدوین هر چند ابتدایی آن اثری کامل است.»«قانون شکن و همسرش» (۱۹۱۸) داستان زوجی است که در کوه ها به دنبال پناهگاهی می گردند، آنها که در تلاشی نافرجام در پی گریز از جامعه ای سرکوب گر و ستمکار هستند، سرانجام طعمه مرگ می شوند. شوستروم گفته است: «عواطف انسانی تنها پاسخی است که می توان در برابر جهان جنایتکار ارائه کرد.»«قانون شکن و همسرش» از بزرگ ترین آثار تراژدی سینمای صامت و از بهترین فیلمهای شوستروم و نمونه آشکار و دقیق سبک فیلمسازی در مکتب سینمای سوئد است. جلوه های مختلف طبیعت بیشتر از یک عنصر دراماتیک یا پس زمینه نمود پیدا می کنند و بخش مهمی از فیلم را تشکیل می دهد. شوستروم در سال ۱۹۲۳ به آمریکا رفت و با گلدوین قرارداد بست. شوستروم پس از مشکلاتی جهت اقامت با فیلم «کسی که سیلی می خورد» (۱۹۲۴) به موفقیت دست یافت. البته این فیلم همچنان حال و هوای فیلم های سوئدی اش را دارد.فیلم دربارهٔ دانشمندی (با بازی لان چینی) است که رفیق نابکارش به او خیانت می کند و با سرقت مهمترین دستاورد تحقیقاتی اش می گریزد. دانشمند تصمیم می گیرد دلقک شود. نقطه قوت فیلم، حرکت های دوربین و نورپردازی آن است. فیلم مضمون واقع گرایی دارد و از عامل سرنوشت به عنوان سرچشمه تعارضات دراماتیک بسیار استفاده کرده است.شوستروم که در هالیوود به موفقیت دست یافته بود؛ «الهه» (۱۹۲۸) را با هم وطن مشهورش، گرتا گاربو ساخت، اما مهمترین و شخصی ترین فیلم های او با بازی لیلیان گیش ساخته شدند: «داغ ننگ» و «باد».در «داغ ننگ» (۱۹۲۶) نقطه مثبت اصلی و شاخص بازی لیلیان گیش است. در «داغ ننگ» رمان زیبای ناتانیل هاوثورن با کارگردانی استادانه شوستروم و بازی های چشمگیر لیلیان گیش و لارش هانسون جلوه ای متعالی می یابد فیلمبرداری هندریک سارتف استادانه است.«باد» (۱۹۲۸) از شاهکارهای سینمای صامت و بهترین فیلم شوستروم است و یکی از بهترین نقش های لیلیان گیش را در خود دارد. شوستروم در فیلم بر تأثیر عناصر طبیعی و به طور اخص بر عنصر باد تأکید می کند. پس از آنکه شوستروم بر نخستین تدوین فیلم «باد» نظارت کرد مترو گلدوین مایر آن را دوباره تدوین کرد و با افزودن جلوه های صوتی به صورت ناطق در سال ۱۹۲۸، فیلم را توزیع کرد. (نسخه صامت در سال ۱۹۲۷ و تنها در اروپا نمایش داده شد)منتقدان اروپایی به ویژه فرانسوی ها بیش از آمریکایی ها فیلم را ستودند. کمی بعد از نمایش «باد» شوستروم به سوئد بازگشت. او بعدها در نامه ای به لیلیان گیش روزگار کار در آمریکا را خوب دانست، اما احتمالاً او از جایگاهش در هالیوود پس از پیدایش سینمای ناطق دل نگران بود.پس از ساخت یک فیلم دیگر در سوئد و یک فیلم در انگلستان او به حرفه پیشین اش یعنی بازیگری بازگشت و در دهه ۱۹۴۰ «مشاور هنری» شد. او در ۱۹ فیلم برای کارگردانان گوناگون بازی کرد: گوستاو مولاندر، آرنه ماتسون و مهمترین آن در فیلم شاخص اینگمار برگمن (شاگرد خود او در استودیوشان در سال های قبل) در «توت فرنگی های وحشی» (۱۹۵۷) بود.سرانجام ویکتور شوستروم کارگردان بزرگ تاریخ سینما در سوم ژانویه ۱۹۶۰ در سوئد در گذشت.