‏پرویز مشکاتیان‏ (1334 - 1388)
Parviz Meshkatian

وی آموختن موسیقی را در طول تحصیل در زادگاهش، نیشابور پی گرفت و تا پایان دوره‌ی متوسطه همچنان در پیشگاه پدر به فراگیری و تمرین مشغول بود.

پس از آن مشکاتیان در جشنواره‌ی موسیقی که در اردوگاه رامسر برگزار می‌شد به دفعات شرکت کرد و در تمامی آن‌ها مقام‌های ممتاز را به‌دست آورد.

پرویز مشکاتیان سال (1353) در دانشکده‌ی "هنرهای زیبا" دانشگاه "تهران" قبول شد و هم‌زمان به آموزش ردیف میرزا عبدالله نزد نورعلی‌خان برومند و ردیف موسیقی سنتی نزد دکتر داریوش صفوت پرداخت.

وی همزمان با آموزش ردیف، مبانی موسیقی و موسیقی ایرانی را نزد اساتیدی چون دکتر محمدتقی مسعودیه، عبدالله خان دوامی، سعید هرمزی و یوسف فروتن ادامه داد.

مشکاتیان از سال (1354) همکاری خود را با مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی به عنوان مدرس و نوازنده‌ی سنتور و سرپرست گروه زیر نظر دکتر داریوش صفوت ادامه داد و در کنار آن به اجرای کنسرت‌های متعدد با خوانندگانی چون پریسا (فاطمه واعظی) و هنگامه اخوان پرداخت و در سال (1356) گروه "عارف" را تشکیل داد.

در همین سال وی در آزمون باربد که به ابتکار استاد نورعلی برومند برگزار می‌شد شرکت کرد و به همراه پشنگ کامکار مقام اول در رشته‌ی سنتور را کسب کرد و نیز به همراه داریوش طلایی مقام ممتاز در ردیف‌نوازی را به‌دست آورد.

همکاری با رادیو زیر نظر هوشنگ ابتهاج (سایه) از دیگر فعالیت‌های وی درسال (1356) بود که با واقعه‌ی 17 شهریور (1357)، وی و گروهی دیگر از اهل موسیقی به‌صورت دسته‌جمعی از رادیو استعفا دادند.

در این سال وی به اتقاق گروهی دیگر از هنرمندان موسیقی و با همکاری گروه‌های "عارف" و "شیدا" مؤسسه‌ی "چاووش" را شکل داد که حاصل آن انتشار برخی از ماندگارترین قطعات موسیقی سنتی در سال‌های (1357) تا (1362) بود.

تصنیف «مرا عاشق» با صدای شهرام ناظری (روی شعری از مولانا) و چهار مضراب «شورانگیز» و قطعه‌ی «نغمه» در دستگاه شور، تصنیف ایرانی (با صدای شجریان در چاووش 6)، قطعه‌ی ده ضربی چهارگاه به نام «پیروزی» و تصینف «رزم مشترک» (باصدای شجریان در آلبوم چاووش 7) و نیز اجرای قطعه‌ی «در قفس» استاد ابوالحسن صبا با تنظیم حسین علیزاده در همین آلبوم از دیگر فعالیت‌های مشکاتیان در این دوره بود.

پس از این دوره مشکاتیان همکاری خود با محمدرضا شجریان را پی می‌گیرد که حاصل آن آلبوم‌های «سر عشق» (درماهور)، «بیداد» (دستگاه همایون)، «بر آستان جانان» (در شور و بیات ترک)، «نوا» (‌مرکب‌خوانی در دستگاه نوا) ، «دستان» (‌در دستگاه چهارگاه) و نیز اجرای کنسرت‌های برون مرزی به همراه شجریان در کشورهای اروپایی بود که تا سال (1366) به طول انجامید.

از سال (1367) مشکاتیان همکاری خود با خوانندگان دیگری نظیر؛ علی جهاندار، ایرج بسطامی، علیرضا افتخاری، حمیدرضا نوربخش، علی رستمیان و شهرام ناظری را نیز در دستور کار خود قرار می‌دهد.

برخی از مهمترین قطعات ساخته‌شده توسط مشکاتیان از سوی علیرضا جواهری نت‌نویسی و به بازار موسیقی عرضه‌شد.

مشکاتیان از سال (1376) اجراهای صحنه‌ای و انتشار آلبوم را متوقف کرد و تا تابستان سال (1384) کنسرتی در کشور اجرا نکرد.

در تابستان (1384) وی به فکر تجدید ساختار گروه "عارف و شیدا" بر‌آمد که حاصل آن اجرای کنسرتی در تالار کشور با صدای شهرام ناظری بود.

مشکاتیان علاوه بر ساز سنتور که ساز تخصصی وی بود، با سه‌تار هم آشنایی کافی داشته و هم‌نوازی سه‌تار در آلبوم «سر عشق» را خود وی انجام داده‌است.

یکی از واپسین کارهای وی آلبوم تکنوازی «تمنا» بود که در سال (۱۳۸۴) نواخت و منتشر کرد.

مشکاتیان همچنین سابقه‌ی تدریس در دانشگاه را دارد.

پرویز مشکاتیان آهنگسازی و نوازندگی در آلبوم‌هایی نظیر؛ «لاله‌ی بهار» شهرام ناظری، «صبح مشتاقان» علی جهاندار، «مقام صبر» علیرضا افتخاری، «موسم گل، افشاری مرکب، مژده بهار، وطن من» ایرج بسطامی، را در کارنامه دارد.

برخی از کارهای مشکاتیان نیز با تنظیم چهره‌هایی نظیر؛ محمدرضا درویشی در آلبوم‌های «جان عشاق» و «گنبد مینا» و کامبیز روشن‌روان در آلبوم «دود عود» منتشر شدند که در هر سه این آلبوم‌ها محمدرضا شجریان آواز خواند.

پرویز مشکاتیان، مقام نخست فستیوال موسیقی روح زمین در لندن، را در کارنامه دارد.

پرویز مشکاتیان، 29 شهریور (1388) دیده از جهان فروبست.

وی در محوطه‌ی بیرونی باغ عطار و در جوار مقبره‌ی عطار نیشابوری دفن شده‌است.