به ازای هر نفری که با دعوت شما در منظوم ثبتنام میکنند 20 امتیاز میگیرید.
لینک دعوت:
آوینی که در آغاز خود را «کامران آوینی» معرفی میکرد، به اشعار فروغ فرخزاد، احمد شاملو و مهدی اخوان ثالث علاقه داشت. به ظاهر خود میرسید، کراوات میزد، و به فلسفهی غرب علاقهمند بود. از اولین کارهای وی در گروه جهاد میتوان به مجموعهی «ششروز در ترکمن صحرا»، «سیل خوزستان» و مجموعهی «مستند خانگزیدهها» اشاره کرد. با پایان جنگ و در فاصلهی سالهای پایان جنگ و تأسیس مؤسسه "روایت فتح" آوینی نوعی فعالیت هنری مطبوعاتی را تجربه کرد. وی در این دوره به سینما، هنر، فرهنگ واحد جهانی و مواجههی آن با مسائل مختلف فکر میکرد. حاصل همهی آن فکر کردنها، تحقیقها و مباحثات، نوشتههایی است که از وی به جا مانده «تأملاتی در ماهیت سینما» که در فصلنامهی فارابی به چاپ رسید و بعد مقالاتی با عناوین «جذابیت در سینما»، «آینهی جادو»، «قاب تصویر»، «زبان سینما» که از فروردین سال (۱۳۶۸) در ماهنامهی «سوره» منتشر میشد. مجموعهی این مقالات در کتاب «آینهی جادو» که جلد اول از مجموعهی مقالات و نقدهای سینمایی اوست جمعآوری شد.
اواخر سال (۱۳۷۰) مؤسسهی فرهنگی "روایت فتح" به دستور آیتالله سیدعلی خامنهای تأسیس شد تا به کار فیلمسازی مستند و سینمایی دربارهی دفاع مقدس بپردازد و تهیهی مجموعهی «روایت فتح» را که بعد از پذیرش قطعنامه رها شده بود، ادامه دهد. آوینی و بقیهی گروه، سفر به مناطق جنگی را از سر گرفتند و طی مدتی کمتر از یک سال کار تهیهی شش برنامه از مجموعهی ده قسمتی «شهری در آسمان» را به پایان رساندند و مقدمات تهیهی مجموعههای دیگری را دربارهی آبادان، سوسنگرد، هویزه و فکه تدارک دیدند. اگرچه مقارن با همین زمان، فعالیتهای مطبوعاتی وی نیز ادامه داشت.
از مرتضی آوینی کتابهایی نظیر؛ «شش روز در ترکمن صحرا»، «سیل خوزستان»، «خان گزیدهها»، «حقیقت»، «با دکتر جهاد در بشاگرد»، «هفت قصه از بلوچستان»، «با تیپ المهدی در محور رأس البیشه»، «شیر مردان خدا! کربوبلا در انتظار است»، «روایت فتح» و «شهری در آسمان»، به چاپ رسیدهاست. مرتضی آوینی کارگردانی فیلمهایی نظیر؛ «شش روز در ترکمن صحرا»، «سیل خوزستان»، «خان گزیدهها»، «حقیقت»، «با دکتر جهاد در بشاگرد»، «هفت قصه از بلوچستان»، «با تیپ المهدی در محور رأس البیشه»، «شیر مردان خدا! کربوبلا در انتظار است»، «روایت فتح» و «شهری در آسمان»، را برعهده داشتهاست.
مرتضی آوینی روز بیستم فروردین (۱۳۷۲) در منطقهی فکه در حال بررسی لوکیشن فیلم مستند «شهری در آسمان» بر اثر اصابت ترکش مین باقی مانده از جنگ ایران و عراق کشته شد و دیده از جهان فروبست.
توصیه میکنم در این رابطه این لینک رو ببینید. در مطلبی کوتاه ، روشن کرده بهنود چرا این حرفها رو زده:
http://www.asriran.com/fa/news/۲۶۶۵۲۹/%D۹%۸۶%D۸%B۸%D۸%B۱-%D۸%B۱%D۹%۸۷%D۸%A۸%D۸%B۱%DB%۸C-%D۸%AF%D۸%B۱%D۸%A۸%D۸%A۷%D۸%B۱%D۹%۸۷-%D۸%AA%D۸%B۵%D۸%A۷%D۹%۸۸%DB%۸C%D۸%B۱-%D۹%۸۲%D۸%A۸%D۹%۸۴-%D۸%A۷%D۹%۸۶%D۹%۸۲%D۹%۸۴%D۸%A۷%D۸%A۸-%D۸%B۴%D۹%۸۷%DB%۸C%D۸%AF-%D۸%A۲%D۹%۸۸%DB%۸C%D۹%۸۶%DB%۸C
یک اسوه و قهرمان در حکمت و اندیشه هنر انقلابی هستند