به ازای هر نفری که با دعوت شما در منظوم ثبتنام میکنند 20 امتیاز میگیرید.
لینک دعوت:
فیلم سینمایی ملی و راههای نرفتهاش بهکارگردانی تهمینه میلانی در 4 سال پیش یعنی سال 1395 در گونه درام تولید شده است. ملی و راههای نرفتهاش توانست در مرجع ارزشگذاری سینما و تلویزیون یعنی منظوم نمره 6.3 از 10 را از سوی مردم بدست بیاورد که نشان میدهد عموم مردم ملی و راههای نرفتهاش را اثری متوسط اما مفید برای تماشا ارزیابی میکنند. محمد نیکبین تهیهکننده ملی و راههای نرفتهاش این فیلم را، بهعنوان محصول کشور ایران تهیه کرده است. ملی و راههای نرفتهاش در تاریخ 1397/02/04 پخش خود را توسط پخشکننده هدایت فیلم در سینما آغاز کرد. در آن روزها ملی و راههای نرفتهاش توانست آمار فروش 1،986،357،000 تومان را به ثبت برساند.
بازیگران فیلم ملی و راههای نرفتهاش چه کسانی هستند؟ در ملی و راههای نرفتهاش بازیگرانی چون ماهور الوند در نقش ملیحه، میلاد کیمرام در نقش سیامک، السا فیروزآذر در نقش نیر، جمشید هاشمپور در نقش پدر سیامک، فلور نظری در نقش خواهر سیامک، ستاره اسکندری در نقش زن پزشکی قانونی و فرزانه نشاطخواه در نقش مادر ملی به ایفای نقش و بازیگری پرداختهاند. در فیلم ملی و راههای نرفتهاش حدود 48 بازیگر جلوی دوربین رفتهاند که از نظر تعداد بازیگران میتوان ملی و راههای نرفتهاش را یک اثر بزرگ، پربازیگر و با تعداد شخصیتهای داستانی بسیار عنوان کرد. از اینلحاظ کارگردانی فیلم ملی و راههای نرفتهاش باتوجه به بازی گرفتن از این تعداد بازیگر و مدیریت آنها کار بسیار دشواری بوده است؛ باید بررسی کرد آیا تهمینه میلانی بهعنوان کارگردان و بهعنوان بازیگردان و همچنین تیم بازیگری ملی و راههای نرفتهاش توانستهاند در این زمینه موفق باشند و بازیهای درخشانی را نمایش دهند؟
از دیگر بازیگران فیلم ملی و راههای نرفتهاش میتوان به افسر اسدی در نقش مادر سیامک، جمشید جهانزاده در نقش پدر ملی، تورج منصوری در نقش پزشک، محمدعلی نوروشاوغلی در نقش بازرس قطار، علی مرادی در نقش پسر مزاحم، محمدرضا دلپاک، سامان ارسطو و امیر انوریان اشاره کرد.
از محتوا و داستان فیلم ملی و راههای نرفتهاش چقدر اطلاع دارید؟ فیلمنامه ملی و راههای نرفتهاش توسط تهمینه میلانی نوشته شده است.
در خلاصه داستانی که یا از سوی تیم رسانهای اثر و یا توسط دیگر رسانهها درباره داستان ملی و راههای نرفتهاش منتشر شده است، میخوانیم: «داستان دختری جوان و کم تجربه به نام «ملیحه» است که با ازدواجی نادرست و بدون رضایت خانواده با جوانی به نام سیامک دچار مشکلاتی میشود.»
فیلم ملی و راههای نرفتهاش از نظر ساختار (فرم)، محتوا و محیط تولید، به آثار مختلفی شباهت دارد. با توجه به شاخصهای متعدد و گوناگونی میتوان گفت آثار مرتبط فیلم ملی و راههای نرفتهاش عبارت است از: فیلم آبنبات چوبی، فیلم دو زن، فیلم نیمهشب اتفاق افتاد، فیلم دریاچه ماهی و فیلم ابوزینب.
فیلم ملی و راههای نرفتهاش در 1 جشنواره شرکت کرده است.
از نظر تاریخچه فعالیت کارگردان و بازیگران فیلم ملی و راههای نرفتهاش نیز آمارها و نکات جذابی را میتوان بیان کرد. براساس آمارها فیلم ملی و راههای نرفتهاش به طور متوسط فعالیت 8ام بازیگران این اثر است. براساس امتیاز مردم فیلم ملی و راههای نرفتهاش یکی از 4 اثر شاخص ماهور الوند در حرفه بازیگری محسوب میشود.
براساس امتیاز مردم فیلم ملی و راههای نرفتهاش یکی از 4 اثر شاخص تهمینه میلانی در حرفه کارگردانی محسوب میشود.
فیلم ملی و راههای نرفتهاش براساس امتیاز مردم به آثار یکی از 4 اثر شاخص تهمینه میلانی در حرفه نویسندگی محسوب میشود.
25 تن از بازیگران ملی و راههای نرفتهاش، اولین فعالیت جدی بازیگری خود را در این اثر تجربه کردهاند، در واقع در ملی و راههای نرفتهاش 25 فیلم اولی بودهاند: محمدرضا دلپاک، ادیب قریب، حامد نظری، شهاب ملکپور، صبا اسکندری، مریم قربانیان، ندا نمکی، مهیار تسلیمی، کامران فریدی، علیرضا گلدهی، مهدیه اسفندیاری، رامین یحییزاده، مجتبی محمدی چماقستانی، بهادر فراهانی، رها فریدونی، پریا پیرزاده، مروارید فرزاد، شیما باقری، شهره فاضل نیا، لیندا ناصحی، ساحره خلج، شادوین قدوسی، الیاد فیروزآذر، ایمان آداب و نیره ندیم کار.
همچنین تهمینه میلانی کارگردان ملی و راههای نرفتهاش اولین همکاری خود با بازیگرانی چون ستاره اسکندری، تورج منصوری، محمدعلی نوروشاوغلی، سامان ارسطو، بابک قادری، مرتضی علی آبادی، ایران مسعودی، مینا فرهنگ نیا، نرگس نیکسیرت، پریچهر موسوی و شهرام رضالو را در این اثر تجربه کرده است. در میان بازیگران ملی و راههای نرفتهاش نیز 1092 همکاریِ اول رخ داده، بهعبارت دیگر در این فیلم میان هر یک از 48 بازیگر با یکدیگر یک رابطه همکاری شکل گرفته که 1092 همکاری برای اولینمرتبه در ملی و راههای نرفتهاش رخ داده است. مانند: ماهور الوند و فلور نظری، میلاد کیمرام و ستاره اسکندری، السا فیروزآذر و تورج منصوری، جمشید هاشمپور و فرزانه نشاطخواه، افسر اسدی و علی مرادی.
عوامل تولید و بازیگران ملی و راههای نرفتهاش در اینستاگرام نیز فعال هستند و مجموع میزان فالوئرهای اینستاگرام 12 نفر از این هنرمندان به بیش از 5،938،170 نفر میرسد.
مخاطبان بعد از تماشای فیلم ملی و راههای نرفتهاش به ارزیابی اثر در منظوم پرداختهاند و نتایج مهمی درباره شاخصهای هنری، فنی و محتوایی اثر بدست آمده است. براساس نظرسنجی و دیدگاه مردم:
فیلم ملی و راههای نرفتهاش نسبتا ارزش تماشا دارد چراکه 72% مخاطبان معقدند فیلم ملی و راههای نرفتهاش ارزش یک بار دیدن را دارد.
فیلم ملی و راههای نرفتهاش نسبتا خوشساخت هست زیرا 69% مخاطبان عقیده دارند فیلم ملی و راههای نرفتهاش از لحاظ فنی باکیفیت ساخته شده است.
فیلم ملی و راههای نرفتهاش نسبتا عملکرد بازیگریِ خوبی دارد چراکه 60% مخاطبان عقیده دارند تیم بازیگری فیلم ملی و راههای نرفتهاش نقشها را خوب بازی کردند.
فیلم ملی و راههای نرفتهاش نسبتا خلاقانه هست زیرا 50% مخاطبان عقیده دارند داستان و ساختار فیلم ملی و راههای نرفتهاش غیرتکراری و جدید است.
فیلم ملی و راههای نرفتهاش نسبتا محتوای مناسبی دارد زیرا 62% مخاطبان عقیده دارند حرف و پیام فیلم ملی و راههای نرفتهاش مفید و ارزشمند هست.
فیلم ملی و راههای نرفتهاش نسبتا تفکربرانگیز هست چراکه 66% نظردهندگان بعد پایان فیلم ملی و راههای نرفتهاش به آن فکر میکردند.
فیلم ملی و راههای نرفتهاش نسبتا مناسب خانواده هست چراکه 59% مخاطبان عقیده دارند فضای فیلم ملی و راههای نرفتهاش با فرهنگ خانوادهشان سازگار است.
فیلم ملی و راههای نرفتهاش اصلا مناسب کودکان نیست چراکه تنها 10% مخاطبان عقیده دارند فضای فیلم ملی و راههای نرفتهاش مناسب کودکان است.
اگر از تصویربرداری فیلم ملی و راههای نرفتهاش خوشتان آمده و یا دوستش ندارید، بهتر است بدانید مدیر فیلمبرداری آن تورج منصوری بوده است. نظرتان درباره ضرباهنگ و تدوین فیلم ملی و راههای نرفتهاش چیست؟ تدوین ملی و راههای نرفتهاش را سپیده عبدالوهاب انجام داده است. اگر صدای ملی و راههای نرفتهاش بهگوشتان نشسته و یا از آن ناراضی هستید، شما را با صدابردار فیلم ملی و راههای نرفتهاش یعنی اسحاق خانزادی و صداگذار آن یعنی علی سوهانی آشنا میکنیم. آزیتا میلانی طراحی صحنه فیلم ملی و راههای نرفتهاش را انجام نموده است. مهری شیرازی چهرهپردازی یا طراحی گریم فیلم ملی و راههای نرفتهاش را برعهده داشت. موسیقی متن فیلم ملی و راههای نرفتهاش اثر امیر معینی است.
از دیگر عوامل اثر میتوان به امیرشهاب اسماعیلی دستیار اول کارگردان فیلم ملی و راههای نرفتهاش، الهام راد منشی صحنه فیلم ملی و راههای نرفتهاش و اشاره کرد. در مجموع بیش از 84 نفر در تولید فیلم ملی و راههای نرفتهاش نقش داشتهاند و هر یک از آنها در منظوم یک صفحه اختصاصی دارند.
کاربران نیز در 10 لیست از فیلم ملی و راههای نرفتهاش یاد کردهاند. همچنین در بخش بررسی فیلم ملی و راههای نرفتهاش 159 نفر از میان مردم به نقد و تحلیل خود از ملی و راههای نرفتهاش پرداختهاند. در دادهکاوی و تحلیل ابر کلیدواژهها بررسیهای مردم برای فیلم ملی و راههای نرفتهاش، بیشترین واژههای تکرار شده عبارت است از: میلانی، خانم، سیاه، خوب، بازی، مردان و میکنه. تاکنون پژوهشگران 1 برچسب در فیلم ملی و راههای نرفتهاش از نظر ساختاری و محتوایی شناسایی نمودهاند که عبارت است از: اجتماعی.
تاکنون در صفحه اختصاصی فیلم ملی و راههای نرفتهاش در منظوم اطلاعات بسیاری توسط پژوهشگران و مردم ثبت شده است؛ در بخش گالری عکس و پوستر فیلم ملی و راههای نرفتهاش 72 عدد، در بخش ویدئو و تیزر فیلم ملی و راههای نرفتهاش 9 عدد، در بخش حواشی فیلم ملی و راههای نرفتهاش 5 عدد، در بخش نقد فیلم ملی و راههای نرفتهاش 12 عدد گردآوری و درج شده است. همچنین تاکنون در بخشهای دیالوگ برتر فیلم ملی و راههای نرفتهاش، سوتی فیلم ملی و راههای نرفتهاش هنوز موردی ثبت نشده است. قطعا ما و شما به این حد قانع نیستیم؛ باید بهکمک علاقمندان فیلم، سریال و تئاتر، این دایرةالمعارف آنلاین و بانک اطلاعات هنرمندان و آثار سینما، تلویزیون و تئاتر را کامل و کاملتر کنیم.
همین بنظرم میاد فعلا
فیلم روی مخ برویی هست. و مردستیز.
همین بنظرم میاد فعلا
روند اطلاعات دهی فیلم از بقیه قسمت های فیلمنامه بهتره مخصوصا تو اطلاعات دادن در مورد شخصیت کی مرام که اونم اشکالات خودشو داره و شخصیت میتونست دیر تر شکل بگیره
دیالوگ های کلیدی فیلم همه شعاری نوشته شدن و این باعث میشه که معدود حرفهای فیلم که به درد میخورن هم از کار بیفتن
از نظر کارگردانی کارگردان از ساده ترین تکنیک ها واسه سمپات کردن ملی استفاده میکنه و اگه فیلم یه کارگردان جوون فیلم اولی داشت باز میشد چشم پوشی کرد اما واسه این کارگردان نه
پدر و برادر های ملی هم رسما چندتا حیوونن که انگار دخترشون یه دوچرخه است که فروختنش
این بین خانوم کارگردان اومده یکمم هوای مرد ها رو داشته باشه و برادر کوچیک ملی مثلا طرفداراشه اما نمیتونه کاری بکنه ولی تو سکانس آخر وقتی خواهرش اش و لاش ازش کمک میخواد نمیاد و میگه کار دارم
یه آقایی هم پشت تلفن هست که قرار مرد خوب کار باشه اما ازش استفاده نمیشه و اصلا به وجود نمیاد
اگه یکم بیشتر روش فکر میشد و دوتا سکانس بین حرف های ملی و اون آقا میزاشت میشد باز امیدوار بود
زن هایی مثل ملی وجود دارند
ولی این فیلم خیلی بد نشون داده بود به نظرم
درضمن اون دختر هم که میگی نیشش باز شد بازیگره ب ا ز ی گ ر
اینو با خودت تکرار کن اون چه گناهی کرده با کراش تو همبازی شده که تو الان بهش فهش میدی
در ضمن من دعوایی با شما ندارم دوست عزیز
من هم کنار خیلیای دیگه ک نظر دادن نظرمو گفتم شما هم نظرتو بگو و اگه خواستی چیزی درمورد نظر کسی بدی بگو ولی لطفاً تعیین تکلیف نکن واسه کسی
ماهور الوند خوب
در کل متوسط
فیلم و موضوع خوب است ولی به شدت مبالغه شده و یک مقدار غیر واقعی و ما شاهد یک شخصیت کاملا دو قطبی (میلاد کی مرام) هستیم که قبل عروسی مهربون ولی درست 1 روز بعد از عروسی دست بزن پیدا میکنه که این غیر طبیعی هستش.ولی بازی زیبا خانوم الوند و اقای کی مرام فیلم رو جذاب میکنه.
سه ستاره برای بازی دو ستاره کارگردانی دو ستاره فیلمنامه در کل 7 ستاره
فیلم اصلاً قابلیت نقد نداره. فقط یکی به من بگه کی به تهمینه گفت میتونی فیلمساز بشی!؟
اگر تا حالا ندیدین، از ما که دیدیم؛ جلوترین.
مثلا شما فیلم سوپر استار رو دیدی از تهمینه میلانی؟
فقط به تعداد مرد های متعصب فیلم دقت کنید: به جز میلاد کی مرام، جمشید هاشم پور و شوهر ستاره اسکندری ! این تا حدودی باعث میشه موضوع خشونت خانگی یک مقدار جنبه ی غرض ورزی پیدا کنه!
سوپراستارو دیدم.چندین بار هم دیدم. اما نمیشه ایفای خوب نقش ها توسط شهاب حسینی رو به پای میلانی گذاشت. بنظرم من و شما که قراره یک بازه زمانی رو اختصاص بدیم به تماشای یک فیلم, لاقل باید یه موضوع جذاب یا طرح جدید رو ببینیم یا نه؟ این فیلم موضوع جدیدی نداشت که هیچ.به همون موضوع قدیمی هم یک نگاه قدیمی داشت و پرداختی نه چندان درخور سینما. همین.
بهتر نیست مودب باشیم و در کمال احترام به نظر و بررسی همدیگه جواب بدیم؟ من پایین بررسی های شما از کلمات نامناسب استفاده کردم؟ یا مجبورتون کردم بررسی های من رو بخونین؟؟
فیلم هم میتونه اموزنده باشه چون مخاطب بهتر درکش میکنه میفهمه که داستانه و به عنوان سرگرمی نگاهش میکنه
اما ضمیر ناخوداگاه یک سری کد رو دریافت میکنه و وقتی ادم توی اون شرایط قرار بگیره ناخوداگاه یادش میاد که قبله این مشکل رو دیده و راه حلشو میدونه
خیلی از فیلم ها اینجوریه ...مثل هیس دختر ها فریاد نمیزنند حتی دختر یک سری نکات و کد واژه هارو داره
باید بگم که اعتراض وارد نیست چون که سیاه نمایی وقتی که واقعا وضعیت سیاه باشه ایرادی نداره...حقیقتا توی همچین وضعیتی این سفیدنماییه که محکوم به دروغه :)
در مورد بزرگنمایی هم باید بگم به این نکته دقت کنید که اتفاقات فیلم به طور روزمره نبود /یعنی همونطور که دیدید یک سکانس شب عقد بود/سکانس بعدی ملی حامله شده بود سکانس بعد یه ماه مونده بود به زایمان و.... در واقع این رو بهتره بگیم بازنمایی.....ضمنا اینکه اگه از چنین اتفاقاتی دور هستید دلیل به عدم وجودشون نیست چهارتا از تماس های تلفنی دکتر هلاکویی رو گوش کنید دستتون میاد همه چیز
این فیلم که هیچی ، ولی من به شخصه معتقدم که برخی از فیلم های ما سیاهنماییه ، حتی خیلی از فیلم هایی که خودم هم عاشقشونم، بازم تاکید میکنم که منظور بدی از سیاهنمایی ندارم و سیاهنماییو به معنای بد بودن یک فیلم نمیدونم
و ادم هایی مشابه این یا حتی با شرایط بدتری هم وجود دارند
موفق باشید
با پایان نه چندان خوب
و نظر من اینه که در اینکه داستانی که در فیلم اتفاق میوفته قطعا تو جامعه هم زیاد دیده میشه و نمیشه کدمانش کرد ولی در عین حال کلمه سیاه نمایی کاملا وارد ! البته به سینمای ایراد وارده نه فیلم خاصی !
شما ببینید ماهیت سینما چیه ! سینما مگه وظیفه شبکه خبر رو داره که اتفاقات بد جامعه رو به تصویر بکشه ؟ که چی ؟ مردم ناامید، نا امید تر بشن ؟ سیاه نمایی به این معنی نیست که این اتفاق فیلم غیر واقعیه، سیاه نمایی یعنی فقط نقاط سیاه رو نشون دادن ! سینمای مملکت ما فقط داره نقاط تاریک رو نشون میده، بر خلاف تمام سینماهای جهان حتی هالیوود و بالیوود و ... !
شما بلا استثنا سینمای هالیوود رو میبینی که همیشه و همیشه و همیشه قهرمان محوره و جدیدا هم از اشلی استفاده میکنن که حتما زن توش استفاده بشه, سیاه پوست استفاه بشه، عرب استفاده بشه، شرقی و چشم بادومی استفاده بشه، اروپای شرقی و روسی هم استفاده بشه ! که یه فیلم اینترنشنال رو رقم بزن که حس همزاد پنداری جهان رو تحریک کنن و بعد تو زیر لایه همیشه اون مو بلونده چشم آبی آنژلا ساکسن رئیس و اسطوره همه ایناست که دوستان حول محور اون شخصیت میچرخه و نژاد قهرمان از جنس آمریکاییه ! بلا استثنا تو فیلم های قهرمان محورشون از پرچم آمریکا استفاده میشه، در صورت به جرات به تحقیق یکی از اساتید معتبر سینمای ایران میتونم بگم که هیچ فیلم معتبر ایرانی که جهانی شده درش پرچم ایران دیده نشده ! بله اونا تو زیرلایه هزار و یک مفهوم استفاده میکنن برای اینکه کشورشون رو معتبر نشون بدن ! همه هم فکر میکنن آمریکا سرزمین موعوده !
دیروز ترامپ رفته انگلیس، برید ببینید چجوری ده ها هزار نفر از مردم انگلیس که به بیش از صد هزار نفر جمعیتشون بود از ورود ترامپ اعتراض کردن ! رئیس جمهور کشور رویایی !
بله ، سینمایی ما هیچ عزت و افتخاری از ما نشون نمیده، فقط بدبختی و نا امیدی هامون رو نشون میده ! عوض اینکه سینما بیاد الگو بسازه، معیار بسازه، قهرمان بسازه؛ پر فروشترین فیلم هامون میشن امثال آینه بغل و نهنگ عنبر و این چرت و پرتا و که به خاطر حضور یه ستاره بچه خوشگل و یه ستاره طنز، میلیاردی میفروشه !
ببخشید سرتونو درد اوردم
اینیم که داری میگی هالیوود اینجوری هالیوود اونجوری به پیشینمون بر میگرده نمیدونم گریفیث(پدر هنر سینما)میشناسی یعنی جزء اولین کارگردانای سینمای جهانه اگه به کاراش نگا کنی میفهمی که چرا سینمای آمریکا(۹۰درصدش الآن این شکلیه)
در عوض اگه به تاریخ سینمای ایران نه تاریخ نمایش و نمایش نامه نویسی ایران نه تاریخ داستان نویسی و حتی عقبتر یعنی به قصه نویسی ایران یعنی کتابهایی مثل مسالک المحستین و کتاب احمد هم نگا کنی میبینی ما ایرانیا همیشه از مسائل اجتماعی و سیاسی میگفتیم
و البته اینم بدونیم که یک فیلم داستانی و روایی تبلیغ یک کشور نیست.
شما حتی شعر حافظم که نگاه کنی میبینی که نسبت به مسائل سیاسی و اجتماعی دور و برشم واکنش نشون میداده(نه به صورت صرف البته)بعد از مشروطم که شعر ما و فقط انتقادی بود)به قول مهدی اخوان:
قصه است این قصه،قصه درد است
شعر نیست این عیار مهر و کین و مرد و نامرد است
بی عیار و شعر محض خوب و عالی نیست
هیچ همچون پوچ عالی نیست
این گلیم تیره بختی هاست خیس خون داغ سهراب و سیاوشهاست روکش تابوت تختی هاست
شما اولین کسی بودید که علیه من گارد نگرفتید و با حرف من موافق بودید
شده داستان رپ فارسی : رپ بندری، رپ 6 و 8 ، رپ 6 و 9 و ... هزار یک داستانی که سر رپ در اوردن ! رپ واسه ما نیست، واسه غرب بود، واسه سیاه پوستای آمریکایی و آفریقایی که برای اعتراض بود ! ما با فرهنگ خودمون تلفیق کردیم و گند زدیم بهش.
رسانه هم واسه ما نیست ! واسه غربه، آمریکا استاده رسانست ! ماهیت رسانه تزریق کردن حس امید به آینده و زندگیه در راستای رشد جامعه !
اصلا اصلا اصلا نمیگم که مشکلات مطرح نشه ! بشه ! ولی با تکنیک استفاده بشه ! مشکلات رو بگن، راه امید رو هم بگن نه اینکه چهره سیاه نشون بدن ک بیننده فقظ نا امید بشه ! خداوکیلی آرمان تو دوستت یه مشکلی داشته باشه, میری از غم و اندوه و مشکلاتش میگی ؟ که بیشتر ناراحت بشه و گریه کنه ؟ یا میری امید میدی بهش و قوت قلب میدی ؟ شما برو ببین قاتلی مثل کریس کایل که چیزی جز بچه و زن و جنازه رو تیر نزده تا رکورد کشتنش بره بالا، بعد هالیوود برای حمایت از غرور ملی و سیاست های خارجی کشورش میاد فیلم تک تیر انداز آمریکایی ( american sniper) رو میسازه و ببین چه با شکوه تو مراسم اسکار ازش تقدیر میشه و بهش جایزه میدن ! سینما یعنی این ! یعنی بچه کشتنه رو تو فیلم نشون بده ولی توجیه کنه !
تمام فیلم هایی که برچسپ سیاه نمایی بهشون میخوره، به نظر چه حس امیدی به بیننده تزریق کردن ؟ هیچ ! ابد و یک روز من چندین مرتبه با خانواده و اقوام و دوستانم دیدم و واکنش هاشونو بررسی کردم ! همه ناراحت شدن، ناراحتی توام با نا امیدی ! نه این نیست رسانه ! این سیاه نمایی محظه ! حتی تو اوج این وضعیت نا بسامان کشور ما هم، باز هم ملت کورسویی از امید دارن ولی به تصویر کشیده نمیشه .
نکته دوم بحث اینه که این فیلما رو کی میبینه؟به نظرت چند درصد از خانواده هایی که ابد و یک روزو دیدن عین خودشون بودنن؟بحث دقیقا نشدن دادنه باید نشون بدن
نکته بعدی گوشی لپ تاپ تبلت تلویزیون رادیو تلفن مال غربه برگردیم به عهد حجر؟
نمیدونم میدونی یا نه ولی موقع شروع شروع نمایشنامه نویسی در ایران ایرانیا نمایشنامه هارو ایرانیزه میکردن مام سینما رو ایرانیزه کردیم(موفق بودیم)(زیر بارم نمیرم که نبودیم) و بازم میگم فیلم داستانی و روایی تبلیغ یک کشور نیست
نمیدونم، بازم نظرت محترمه و موفق باشی جیگر :)
سینما هم همینطوره ...نمیشه گفت سینما وظیفش فلان کاره و باید در همان راستا گام برداره...
این که در ایران فیلم های زیادی از درد جامعه وجود داره میتونه یه انتقاد باشه ولی این انتقاد برمیگرده به خلآ وجود باقی فیلم ها نه ضعف چنین فیلم هایی...ولی با بند آخرتون در مورد وضعیت سینمای ایران موافقم. با تشکر.
آقا من اکثر قریب باتفاق ری ویو ها و نظراتت رو خوندم. شاهده خیلی از کری خونی و کل کل هات هم بودم. نمی دونم چندسالته ولی میدونم خطوط ذهنی مشخصی داری و با اینکه عقیده ت برات مهمه و خودت بدستش آوردی اما از حق هم عُدول نمیکنی و حرف راست رو میپذیری و دمت گرم.
اما یه چیزیو خیلی وقته میخوام بهت بگم.
ببین داش مرتضی؛ سوای محبوبیت یا منفور بودن ما انسانها در هر جامعه و اجتماعی، یه قانون نانوشته اما مهم و اساسی وجود داره که میگن "مارک توآین" گفته . فرقی نداره کی گفته. جمله درستیه بنظرم.
"بهتر است دهان خود را ببندید و ابله به نظر برسید
تا اینکه آن را باز کنید و همه تردیدها را از میان ببرید"
من از خود مهران مدیری هم شنیدم که میگفت:"توضیح دادن آدم رو در موضع ضعف قرار میده.هرچی بیشتر توضیح میدی،بیشتر بازنده به نظر میای."
نمیگم جواب کسی که باهات مخالفت میکنه رو نده. بده. اما اگر میبینی از بنیان باهم اختلاف دارید و این تفاوت نظراتتون خیلی بیخ داره، بیخیالش شو. خودتو خسته نکن جوون. ریلکس باش.
ببخشید زیاد شد. حرفی بود که حس میکنم باید میزدم :)
در کل فیلم آموزنده ای بود مخصوصا برای خانواده ها و محدودیت هایی که برای دخترانشان میذارند .
اما اگر بخوایم منطقی نگاه کنیم ، خداوکیلی اینهمه سیاهنمایی لازمه؟
چون تو اطرافیانتون چند نفر رو میشناسید که با همچین اتفاق تلخی مواجه شده باشند؟
یکبار دیدن این فیلم لازمه
اما اینهمه سیاهنمایی دور از واقعیت لازم نیست ....
سیاهنمایی!
سیاهنمایی!
میتونم از شما بپرسم که سیاه نمایی رو چی معنا میکنید؟؟
سخن های شما نشون میده که هر چیزی یا مشکلی که شما در اطراف و اطرافیانتون نمیبینید و داخل فیلم ها به نمایش گداشته میشه اسمشو میزارید سیاه نمایی!!
واقعا اینطور نیست !
شما فقط کافیه که به یه مشاور زنان صحبت کنی یا یکم تحقیق کنید بعد بعد میفهمید که سخنتون چقدر بی فکر زده شده و این موضوعیو که خانم میلانی درباره فیلم به نمایش گذاشتن سیاه نمایی نیست بلکه کوچک نمایی هست !!!
اینا سیاه نمایی نیستن،درد های جامعه ان.....
من تقریبا16 سالمه،دوستای هم سن خودم برام تعریف میکنن که هر روز دارن مورد ضرب و شتم پدر و برادرشون قرار میگیرن اونم تو این سن!!!چقدر بعد ها تو روحیشون تاثیر میگذاره.
باور کن این فیلم دور از واقعیت جامعه نیست و خواهش میکنم هیچ وقت دیگه به این فیلم ها نگو سیاه نمایی.
اخه چرا باید به درد های جامعه،به بدبختی های جامعه بگیم سیاه نمایی؟؟؟
موضوع خوبی برای فیلم انتخاب شده بود ، و شاید خانم میلانی اولین نفری باشند که به همچین موضوعی پرداختند و من اصلا از دیدن این فیلم پشیمون نیستم
و واقعا بعد از دیدن این فیلم متاثر شدم
شاید خوب نتونستم منظور حرفمو برسونم و استفاده از کلمه سیاهنمایی مناسب نبود و شاید بهتر بود به جای سیاهنمایی از کلمه بزرگنمایی استفاده میکردم
در ضمن شما که میگین چون خودم تو اطرافیانم این موضوع رو ندیم اسمشو میذارم سیاهنمایی خواهشا قضاوت نکنید
من خودم نویسندم و مطالعات زیادی درباره مسائل اجتماعی و حتی همین موضوع داشتم
الان هم دارم یه رمان مینویسم که داستانش جوریه که اونا یه حقیقت تلخ جامعه رو میگه که اتفاقا چند وقت بعد قضیه ای توی شبکه های مجازی لو رفت که به همون موضوع هم ربط داشت
خواهشا منو قضاوت نکنید
خواهشا به نظرات بقیه احترام بذارید
عسلی جان من وقتی از کلمه سیاهنمایی استفاده کردم قصد بدی یا توهین نداشتم و معنی این کلمه هم چیزی که شما فکر میکنید از نظر من نیست
من به بدبختی مردم توهین نکردم و به دردهاشون سیاهنمایی نگفتم بلکه برخی وقایع فیلم منظور من بود که بازم میگم فکر نکن سوتفاهم ایجاد شدو امیدوارم یه فرجی بشه و شاهد این اتفاقات تلخ نباشیم
من اصلا با این فیلم و ساخت یه همچین فیلم هایی مخالف نیستم و امیدوارم بقیه دوستان هم اینقدر به من نتوپند و من هم بتونم بدون ایجاد سوتفاهم منظورمو برسونم که مثل الان همه اینجوری علیهم گارد نگیرند!!!!!!!
شاید من درست متوجه منظورت نشدم:)
متاسفم واسه اون افکار مسخرت.
بیا کفش های زنان محله ما رو هم حسابی لیس بزن.
شایدم یه دختر هستی که با اسم پسر اومده و میخاد ما مردها رو حسابی تخریب و تحقیر کنه
یه فیلم واقعا خوب
خداییش میلاد کی مرام عالی بازی میکنه
«این فیلم فقط درد ادمایی رو بیان میکنه که به این نوع گرفتاریها دچارند صرفا به این معنی نیست که همه مرد ها رو یجور نشون دادن».
جناب آقای محمد بوزار!
حرف شما کاملا درست و منطقی است، یک فیلم ساخته شده که فلان دغدغه رو مشکل رو بیان میکنه و هیچ اشکالی هم نداره ... چون بالاخره یکی از مشکلات و دغدغه های جامعه است.
اما سوال و اشکال اینجاست که:
اگر تعداد این فیلمها خیلی زیاد باشه، در ذهن مخاطب چه ذهنیتی بوجود میاد؟ (ضمن اینکه باید توجه کنیم معمولا در این فیلمها شدیدترین حالت اون مشکل بیان میشه).
فعلا نمیخوام وارد بحث فمینیسم و تایید یا رد اون بشم، بلکه میخوام بگم حرف من درباره همه موضوعاته (اعم از حقوق زنان و دیگر دغدغه های جامعه) که این حرف رو در قالب یک مثال ساده بیان میکنم:
صفحه ی سفیدی داریم که بخشهایی از اون خاکستری و سیاه است. اگر فیلمبرداری یا عکس برداری از این صفحه به گونه ای انجام بگیره که فقط نقاط سیاه نمایش داده بشه، کسی که دید جامعی از اون صفحه نداره و نمیدونه درصد نقاط سیاه و خاکستری نسبت به کل صفحه چقدر است، چه ذهنیتی از اون صفحه پیدا میکنه؟
بسیاری از فیلم های ایرانی به «صفحه ی جامعه ایران» می پردازند ولی متاسفانه درصد بالایی از اونها فقط بر روی نقاط سیاه و خاکستری متمرکز می شوند که به مرور زمان این مساله باعث ایجاد ذهنیت نادرست در مخاطبین میشه.
وقتی منِ مخاطب می بینم اکثر فیلمهای یک خانم یا آقا اینگونه به موضوعات پرداخته، حق دارم نسبت به اون شخص و فیلمهایش حس خوبی نداشته باشم و ضمنا دغدغه های مطرح شده رو به راحتی نپذیرم.
عالی....