تروریست قصه به شدت سمپاتیک است/ این فیلم در دو جا تمام قبح خشونت را از بین می برد

منظوم؛ مرجع سینما و تلویزیون ایران:

برنامه تلویزیونی «هفت» این شب ها بعد از مدت ها روی آنتن می رود و در این فصل هم مسعود فراستی منتقد جنجالی و البته محبوب مردم منتقد ثابت این برنامه است. ما در منظوم قصد داریم نقدهای فراستی بر فیلم های جشنواره را هر روز منتشر کنیم.

شما هم نظرات خود را درباره فیلم ها و همچنین درباره نقدهای مسعود فراستی برایمان بنویسید. 

فیلم: شبی که ماه کامل شد
کارگردان: نرگس آبیار

مسعود فراستی: کارگردان کار سختی را قبول کرده و توانسته کارش را انجام دهد/ در این فیلم تروریست قصه به شدت سمپاتیک است/  این فیلم در دو جا تمام قبح خشونت را از بین می برد

- اینکه کارگردان کار سختی را قبول کرده و بسیاری از کارگردان ها نتوانسته اند و او توانسته مثبت است .

- فیلم دو بخش دارد که بخش اول آن عاشقانه به شدت دختر پسری و سطحی و فیلم هندی طور است. از نظر مفهوم نه، از نظر تکنیک و فرم که در ۲۵ دقیقه اول فیلم را از یک فیلم سیاسی به یک فیلم هندی تبدیل میکند.

- خانم آبیار در نشست خبری عنوان کرد که فیلم من درباره ریگی و دستگیری اش نیست بلکه یک قصه عاشقانه را در این حال و هوای تروریستی تعریف می کنم. درحالیکه اصلا عشق درنیامده است. یک عشق به شدت سطحی است. عشق باید به آگاهی برساند و پای چیزهایی بایستد و باید از سطح یک علاقه هندی طور توسط دختر آی کیو پایین فراتر برود. مساله اصلی اگر عشق بود باید به آگاهی میرسید و از شخصیت سطحی بالاتر میرفت. کارگردان با شخصیت اصلی این داستان نتوانسته همراهی کند و شوهر او را سمپاتیک میکند.

- از اول فیلم ساز، مرد را سمپاتیک میکند. وقتی جلوتر می رویم مرد دفرمه می شود و به یک تروریست تبدیل می شود ولی همچنان مسئله محوری عشق و عاشقی را نگه می دارد. با اینکه دو سه جا کمی از او رو برمی گردانید ولی کماکان سمپاتیک است و نمی توانیم دوستش نداشته باشیم و پیگیرش نباشیم. یعنی جوری است که فیلمساز هم با تروریست داستان است، این را به علت حرکت دوربین می گویم. دوربین نباید با شخصیت مرد داستان که تروریست است همراه باشد، ولی هست و بدین گونه با حضور یک باریگر محبوب و پرداخت درست؛ سمپاتیک می شود برایمان.

- ما با یک فیلم تروریستی طرف هستیم. از وقتی که ما ریگی را میشناسیم میدانیم که تروریست ها خشن هستند. ما ایرانی ها چه نگاهی به خشونت داریم؟ در زندگی عادی ما ایرانی ها با تمام فرهنگمان خود خشونت را مطلقا نمیپذیریم. اما فیلمساز در این فیلم صحنه بریدن ‌گلو را نشان میدهد و ما به جای اینکه حس بدی نسبت به این جانوران تروریست داشته باشیم، حالمان بد می شود و رو برمیگردانیم،، با این صحنه تمام قبح خشونت از بین میرود.

یک نکته ی دیگر این است که چرا وقتی در فیلم گفته می شود اسلام دین خشونت است، کسی نیست به او جواب دهد؟ چرا فیلم شخصیت مثبتی ندارد که در بعضی جاها جواب این تروریست ها را بدهد؟ در فیلم آدم مثبت ما آن پلیسی است که مخاطب با آن همراه نیست. چرا پلیس فیلم کنش مند نیست؟ چند جا بسیار منفعل عمل می کند مخصوصا وقتی تروریست را با تیر نمیزند و بعد توجیه اش این است که نمیخواستم خون روی بچه بریزد. این توجیه واقعا مسخره است. این پلیس که با تروریست می جنگد و کارش را بلد است، باید بتواند بزند و این چه توجیهی است که دارد؟ دومین شخصیت مثبت فیلم هم مادر ریگی است که اثر گذار نیست.
- دختره یک دختر نیمه خنگ است که اصلا کنش مند نیست. در حالیکه ما انتظار داریم دختره یک زن بلوغ یافته و کنش مند و مدافع بچه ها و خیلی چیزهای بیشتر باشد، که نشده است!
- در این فیلم دوربین اگر با شخصیت تروریست داستان همراه باشد و سمت دیگر قرار نگیرد، فیلمساز درست عمل نکرده است. این نشان می دهد که از نظر روایی اشتباه عمل کرده است. دوربین در سکانس آخر باید همراه شخصیت زن فیلم‌ قرار میگرفت. در صحنه قتل هم باید لانگشات  زجر مادر را نشان می داد و چرخش دوربین در آن صحنه درست نبود. دوربین با حرکت های اسکی بازی که دارد که مهدویان آن را مد کرده،با این ادعا که مستند نماست که اصلا مستند نما نیست و اعصاب ما را خرد می کند؛ منجر میشود که از نظر سینمایی میزانسن ندهی و حس را منتقل نکنی.

آخرین اخبار، رویدادها و حواشی روز سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر را در صفحه‌ی اخبار منظوم، مرجع سینما و تلویزیون ایران؛ می‌‌توانید دنبال کنید.