به ازای هر نفری که با دعوت شما در منظوم ثبتنام میکنند 20 امتیاز میگیرید.
لینک دعوت:
«عرق سرد» دومین فیلم سینمایی سهیل بیرقی است که نوشتن فیلمنامهی آن هم به عهدهی خود او بوده است. او در فیلم قبلی خود «من» نیز، هر دو نقش نویسندگی و کارگردانی را بهعهده داشت. فیلم قبلی او هم بر اساس داستانی با محوریت یک زن ساخته شد. زنی متفاوت با اجتماع و در مبارزه با مختصات اجتماعی که در آن زندگی میکند. هرچند در آن فیلم، این تفاوت و تضاد در قالب خلاف و سرپیچی از قوانین محترم و پذیرفتهشدهی جامعه انعکاس پیدا میکرد. در آن فیلم، نوع پرداخت به شخصیت و حوادث پیرامونش، طوری بود که گویا قرار نیست این آدم و ساختار زندگی و روابطش با جامعه، زیاد از نزدیک دیده شود. صرفاً مخاطب با حفظ اندکی فاصله، برشهایی از این زندگی را مشاهده میکرد. سبکی که استفاده از آن در ساخت و پرداخت فیلم «من» با حضور عبدالرضا کاهانی بهعنوان مشاور کارگردان بیارتباط نبود. کاهانی خود نیز در ساخت آثارش از چنین سبکی بهره میجوید.
سهیل بیرقی در فیلم دومش نیز، از جهاتی به سوژهای مشابه پرداخته است. زنی متفاوت و مبارز که برای ایجاد نوعی تعادل منصفانه با جهان پیرامونش میکوشد. این زن، خلاف کار نیست و به قوانین حمله نمیکند. این بار، برخی قوانین جاری در جامعه هستند که با او و روند پیشرفت شخصیاش در تضاد قرار گرفتهاند. این زن، فوتبالیستی موفق است که همسرش اجازهی خروج از کشور را به او نمیدهد و او به همین دلیل گرفتار مشکلاتی میشود.
این داستان، بسیار شبیه ماجرای نیلوفر اردلان ملیپوش تیم فوتسال بانوان ایران و سرمربی فعلی تیم نوجوانان است که در زندگی حرفهایاش چندی پیش با ماجرای مشابهی روبرو شد و مدتی محور اصلی بسیاری از مجادلات و خبرهای دنیای مجازی و خبری بود. همین سوژه بهخودی خود، جذابیت بسیاری برای مخاطبی دارد که خود از نزدیک این جریان و حواشیاش را به یاد دارد. مسئلهای که آن روزها بر بسیاری از حساسیتها در زمینهی حقوق زنان دامن زد و مخالفان و موافقان بسیاری را به بحث دربارهی این قانون کشاند.
علاوه بر آن، خود فوتبال، و بتازگی فوتبال و فوتسال بانوان موضوع جذابی برای یک فیلم سینمایی است. بهخصوص که فوتبال و فوتسال بانوان در سالهای اخیر با کسب موفقیتهای چشمگیر، بر محبوبیت عمومی خود (نه فقط بین زنان) افزوده است.
در عین حال، معرفی زنی ورزشکار که با تیپ رایج زن در فیلمهای سینمایی ایران و حتی جهان متفاوت است، سوژهای است که توان جذب مخاطب را دارد. در اغلب فیلمهای سینمایی، زنان در نقش دوم و وابسته به نقش مرد تعریف میشوند. در نهایت اگر قرار است برای آنها عاملیتی در داستان در نظر گرفته شود، عاملیت فکری و روحی است. کمتر فیلمسازی به سراغ این رفته است که عاملیت و توان فیزیکی زنان را در زمینهای همچون ورزش، مورد توجه قرار دهد.
تمام آنچه گفته شد، نشان میدهد سهیل بیرقی در انتخاب سوژهی فیلم جدید خود، بسیار هوشمندانه و با سرعت عملی قابل توجه، رفتار کرده است. در عین حال، شباهت ساختاری این داستان با داستان فیلم اولش، نشان میدهد او چندان هم از فضای فکری دلخواهش دور نشده است.
حال باید دید، با توجه به اینکه دیگر نام عبدالرضا کاهانی بهعنوان مشاور کارگردان، در بین نیست، سبک پردازش و ساخت فیلم، همانند فیلم قبلی، با حفظ فاصله از شخصیت و داستان همراه است یا بیرقی اینبار تلاش میکند کمی درونیتر و موشکافانهتر به کاراکترها و داستان بپردازد.
او در فیلم نخستش نیز از ستارهای مانند لیلا حاتمی برای ایفای نقشی متفاوت بهره جست و نتیجهی کار هم بسیار خوب از آب درآمد و لیلا حاتمی بر خلاف زن آرام و با وقاری که معولاً نقشاش را بهعهده میگرفت، از پس ایفای نقش یک زن خلافکار و قانونشکن مرموز هم به خوبی برآمد.
در این فیلم هم بیرقی، برای ایفای نقش اول زن از باران کوثری دعوت نموده است. در کنار باران کوثری، امیر جدیدی، لیلی رشیدی، هدی زینالعابدین، سحر دولتشاهی هم در «عرق سرد» بازی کرده اند. در ادامه، ببینیم هرکدام از این بازیگران با چه کارنامهای در سینما حضور دارند.
این هنرپیشهی جوان و پرکار سینما، از پیش از تولد حتی به خاطر پدر و مادرش، جهانگیر کوثری و رخشان بنیاعتماد، با هر دو عالمِ سینما و فوتبال پیوند عمیق داشته است.شاید به همین دلیل بتوان گفت انتخاب او برای ایفای این نقش، منطقی و بهجا بوده است. اما ویژگیهای دیگری نیز در باران کوثری وجود دارند که او را بدل به انتخابی خوب و حتی عالی برای این نقش میکنند. او از نوجوانی بازی در آثار سینمایی و تئاتر را شروع کرد و البته بیشتر در آثار مادرش ظاهر شد. اما محبوبیت و شهرت مضاعف او عملا از حدود سال ۸۵ شروع شد که او بازی در سریال «صاحبدلان» را به مخاطب عرضه کرد و در ایفای نقشش بسیار بیادماندنی و خوب عمل کرد. سپس در همان سال برای فیلمهای «خونبازی» و «روز سوم» سیمرغ بلورین جشنوارهی فجر را بهدست آورد و پس از آن بود که روی ریل موفقیت و محبوبیت افتاد. او یک سیمرغ دیگر برای فیلم «کوچه بینام» نیز در کارنامه دارد.
او نوعی بازی سرخوشانه و جسورانه و قوی از خود به نمایش میگذارد که برای ایفای نقش یک زن ورزشکار بسیار مناسب است.
از جمله فیلمهای او میتوان از «هفت ماهگی»، «لانتوری»، «خانه دختر»، «کوچه بینام»، «مستانه»، «عصبانی نیستم»، «آزمایشگاه»، «بغض»، «قصهها»، «اسب حیوان نجیبی است»، «من مادر هستم»، «لطفاً مزاحم نشوید» و «هیچ» نام برد.
اگر از جهت سالهای فعالیت نگاه کنیم، او هنرپیشهای جدید به حساب میآید که تازه از سال ۸۹ وارد عرصه بازیگری شده است. اما از جهت تعداد و کیفیت فیلمهایی که در آنها ظاهر شده، او هنرپیشهای با تجربه و موفق است. آغاز حضور او در سینما با فیلم «آفریقا» ساختهی هومن سیدی بود. او بعدها برای فیلم «من» نخستین فیلم سهیل بیرقی و همچنین نخستین تجربهی همکاری آن دو با یکدیگر، نامزد دریافت سیمرغ بلورین از جشنوارهی فجر برای ایفای نقش مکمل مرد شد.
اما غیر از این دو فیلم، در کارنامهی او فیلمهای دیگری نیز هستند که برخی از آنها مانند «رخ دیوانه»، فیلم های بسیار موفقی بودند. از جمله: «هت تریک»، «پدیده»، «قاتل اهلی»، «اژدها وارد میشود»، «خندههای آتوسا»، «پایان خدمت» و «سیزده». او در جشنوارهی امسال غیر از «عرق سرد» در فیلم «تنگه ابوغریب» هم بازی کرده است.
او هم از دوران کودکی به خاطر داشتن پدر و مادر بازیگر و خالهای کارگردان و نویسنده کاملاً در فضایی سینمایی بزرگ شده و با مقتضیات این دنیا کاملاً آشنا بوده است. شناختهشدن او با سریال کودکانهی «قصههای تابهتا» آغاز شد. فیزیک، تن صدا و حتی نوع بازیگری او، چنان برای نقشش در ان سریال مناسب بود، که بعدها هم پیشنهاداتی مشابه دریافت میکرد. تجربهی او در زمینهی تئاتر هم تقریباً همسنگ تجربیات او در سینما است. او همچنین در سریالهای تلویزیونی متعددی هم ایفای نقش کرده است. برخی از فیلمهای سینمایی با بازی او نیز به شرح زیر است: «شهر موشها ۲»، «شیرین»، «نوک برج»، «سیمای زنی در دوردست»، «در به درها»، «مربای شیرین» و «دلشدگان».
از جمله مجموعههای تلویزیونی با بازی لیلی رشیدی هم میتوان از «آب پریا»، «فروشگاه»، «هتل»، «سرنخ» و «کارآگاه شمسی و دستیارش مادام» نام برد.
سحر دولتشاهی، هنرپیشهی سی و هشت سالهی سینما و تلویزیون و تئاتر ایران، بسیار پرکار بوده است. از سال ۸۴ با «چهارشنبه سوری» اصغر فرهادی پا به دنیای هنرپیشگی گذاشت. او برای «طلا و مس» نامزد سیمرغ بهترین نقش دوم شد اما موفق به کسب آن نگشت تا آنکه در جشنواره سی و دوم برای فیلم عصر یخبندان سیمرغ را از آن خود کرد. غیر از این دو فیلم، او در فیلم های بسیاری نظیر «میم مثل مادر»، «شیرین»، «دونده زمین»، «گنجینهٔ شرق»، «ماراتن زمین»، «سوگ»، «آسمان زرد کمعمق»، «متروپل»، «مستانه»، «شکاف»، «عصر یخبندان»، «مرگ ماهی»، «نیمرخها»، «دلم میخواد»، «وارونگی»، «بارکد» و «ارادتمند؛ نازنین بهاره تینا» بازی کرده است.
او متولد سال ۱۳۶۸ است. و تجربه حضور در چند فیلم سینمایی را دارد، مانند: «چمدان»، «خانه روشن»، «پایان خدمت» و «اسرافیل». او همچنین در چند سریال تلویزیونی و مجموعهی نمایش خانگی هم ایفای نقش کرده است: سریالهای «آشپزباشی»، «سقوط یک فرشته»، «همه خانواده من»، «قلب یخی ۳».
در ساخت فیلم «عرق سرد» عوامل دیگری نیز با سهیل بیرقی همکاری کردهاند: کامران حجازی مجری طرح و مدیر تولید، فرشاد محمدی مدیر فیلمبرداری، مهدی صالح کرمانی صدابردار، ایمان امیدواری طراح چهرهپردازی، دستیار اول کارگردان:محمدرضا کشمیری، جلوههای ویژه کامپیوتری: سینا قویدل، امیرحسین شجاعی عکاس و مهدی داوری بهعنوان تهیهکننده.
سوژهی جذاب «عرق سرد»، به علاوهی توقع پختگی بیشتر از سهیل بیرقی نسبت به فیلم اولش، ایجاب میکند که با علاقه منتظر اکران این فیلم، در جشنوارهی سیوششم فجر بمانیم.
نویسنده: سمیه سادات حسینی