حاشیه های تمام نشدنی فیگو، سحر قریشی و لیلا اوتادی!!

گزارشی از از وضعیت آموزشگاه های آزاد بازیگری در جام جم

ساناز قنبری در جام جم نوشت :

سوپراستار شدن، شهرت، ثروت و… از جذابیت هایی هستند که بسیاری را وسوسه می کند از هر راهی که شده بازیگر شوند. این عطش جذاب در میان جوانان از سال ها پیش به جایی رسید که دیگر مراکز آموزش هنر در دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی پاسخگوی جمع عظیم مشتاقان این عرصه نشد و از این رو آموزشگاه های آزاد بازیگری شکل گرفتند. آموزشگاه هایی که غالبا با شیوه های تبلیغاتی فریبنده و رنگارنگ تنها در جهت سودآوری مالی تاسیس شدند و افرادی که صلاحیت حضور در این حوزه را نداشتند با انواع و اقسام ترفندها و بهره برداری دروغ از اسامی هنرپیشه های معروف، علاقه مندان را جذب کلاس هایشان کردند، اما سوال اینجاست که آیا تا به حال دیده شده به غیر از عده معدودی، هنرجویان این کلاس ها به جایگاهی در بدنه سینما رسیده باشند؟ واقعیت این است که بخش عمده این ماجرا چیزی غیر از یک فریب بزرگ نیست، فریبی که در انتها منجر به سوءاستفاده از اشتیاق پاک جوانان برای ورود به عرصه بازیگری می شود.
بر همین اساس جام جم سراغ سینماگرانی که با عملکرد کارگاه های آموزش بازیگری آشنا هستند، رفت تا از کم و کیف و نحوه کارکرد این کارگاه ها و آموزشگاه ها جویا شود.

ورود گزینشی هنرجویان در دانشگاه ها
دکتر حمید دهقان پور، قائم مقام انجمن مدرسان سینما و عضو هیات علمی دانشکده سینما و تئاتر بر این که دل بستن به آموزشگاه های نامعتبر سینمایی کاری عبث و بیهوده است، تاکید می کند. او به جام جم می گوید: در کشور ما و در تمام دنیا علاقه مندان زیادی پیگیر ورود به سینما هستند. بنابراین علاوه بر دانشگاه هایی مثل صدا و سیما، علمی کاربردی و سوره که هر ساله تعداد زیادی دانشجو می پذیرند، وزارت ارشاد به آموزشگاه هایی برای آموزش های آزاد سینمایی مجوز داده که دانستن نکاتی درخصوص این آموزشگاه ها ضروری است.
دبیر انجمن دانش آموختگان هنر، ادامه می دهد: نخست این که چه کسانی در این آموزشگاه ها تدریس می کنند (فارغ از این که نام چه استادانی در آگهی های تبلیغاتی آموزشکده ها آمده!)، در هر دوره آموزشی (چه کوتاه مدت، چه بلندمدت) چه شرح درسی برای تدریس استادان تعریف شده، هزینه هر ترم ثبت نام در این آموزشگاه ها چقدر است و این که آیا از سوی وزارت ارشاد هر ماهه کسی برای کنترل عملکرد این آموزشگاه ها حضور دارد؟ اینها از فاکتورهایی است که ثابت می کند فضای آموزشگاه مربوطه متناسب با فضای آکادمیک (از نظر نور، صدا، ابزارهای آموزشی و…) هست یا نه! یک هنرجو وقتی می خواهد در آموزشکده ای ثبت نام کند باید به سابقه حرفه ای آنجا توجه کند و خروجی سال های قبلش را بررسی کند.
نویسنده کتاب «تراژدی های چهارگانه شاهنامه» در بیان مزایای دانشگاه های سینمایی توضیح می دهد: برای ورود دانشجوها در دانشکده های تحت نظر وزارت علوم گزینش انجام می شود و هر کسی را بدون در نظر گرفتن علاقه و استعداد نمی پذیرند. استادان این دانشکده ها همگی فارغ التحصیل دانشکده های معتبر داخلی و خارجی هستند و خروجی های این دانشکده ها هم اکنون در بخش های مختلف بدنه سینما حضور دارند. البته در اینجا یادآور شوم که نمی توان تمام آموزشگاه های سینمایی را به یک چوب راند. چرا که هر کدام از اینها اگر فاکتورهای لازم را دارا باشند تا اندازه ای می توان آنها را تائید کرد.

آموزشگاه ها مثل قبل نیست
غلامرضا آزادی، تهیه کننده و کارگردان سینما هم با اشاره به لزوم تحصیلات آکادمیک برای ورود به بازیگری در گفت وگو با جام جم یادآور می شود: به اعتقاد من یادگیری هر فنی نیاز به تحصیلات دانشگاهی دارد. در دانشگاه اصول و روش حرفه ای هر رشته ای به شکلی کاملا آکادمیک به فرد یاد داده می شود.
هنرمندانی که بعضا تحصیلات آکادمیک ندارند در مرحله ای متوقف و فراموش می شوند، اما هنرپیشه هایی که تحصیلات آکادمیک و علم بازیگری دارند زود از میدان خارج نمی شوند. دانشگاه مراحل تدریس از پیش مشخص شده ای دارد که کمتر آموزشگاهی به این شکل است.
تهیه کننده «دره شاپرک ها»، «کاکلی» و،،، توضیح می دهد: البته در گذشته که دانشگاه های هنر خیلی کم بود، آموزشگاه ها و مدارس بازیگری توانستند سهم بسزایی در تربیت و رشد علاقه مندان این رشته داشته باشند و فارغ التحصیلان آن هنوز که هنوز است از صاحب نامان این عرصه اند، اما شرایط به گونه ای دیگر شده، در آموزشگاه های کنونی صدها نفر وارد می شوند و فقط تعداد انگشت شماری از آنها می توانند وارد بدنه سینما شوند.

عواقب ناگوار و جبران ناپذیر
حمید اصغری تتماج، مدیر آموزشگاه هلیا فیلم که از ۱۸ سال پیش فعالیت خود را در زمینه آموزش به هنرجویان آغاز کرده در گفت وگو با جام جم بر لزوم مجوز داشتن موسسات آموزشی تاکید می کند و می گوید: آموزشگاه های معتبر حتما باید از وزارت ارشاد مجوز کار داشته و خروجی سال های قبلش در بدنه سینما و تئاتر فعال باشند. ورود به آموزشگاه های بدون مجوز عواقب ناگوار و بعضا غیر قابل جبرانی به همراه خواهد داشت. چنین آموزشگاه های نامعتبری از نام استادان صاحب نام در آگهی هایشان استفاده می کنند و هنرجو به اعتماد همین نام ها در آنجا ثبت نام می کند و بعد استادان نام برده را آنجا نمی بیند.
او می افزاید: بازدهی یک آموزشگاه بسیار مهم است. ما در هلیا فیلم نه تنها آموزش می دهیم بلکه دفتر تولید فیلم و تئاتر هستیم و سالن اجرایی مختص به فارغ التحصیلان آموزشگاه خودمان را هم داریم. من این تماشاخانه را با هزینه شخصی خودم و مخصوص اجرای تئاترهای هنرجویان موسسه هلیا فیلم تاسیس کردم. البته گروه های دیگر هم می توانند در این تماشاخانه تئاتر اجرا کنند.
این کارگردان تئاتر توضیح می دهد: بعضا خیلی از آموزشگاه ها را می بینیم که شعار می دهند «تضمینی شما را بازیگر می کنیم»! چنین چیزی اساسا ناممکن و دروغ محض است. چرا که آموزشگاه یا حتی دانشگاه فقط می تواند شرایط را برای بازیگر شدن فرد فراهم کند و در این صورت اگر دانشجو پیگیر و مستعد نباشد قطعا نمی تواند به سینما ورود کند.
پیشنهادم به علاقه مندان بازیگری این است که در انتخاب آموزشگاه دقت لازم را انجام دهند و صرفا مقهور نام استادان مشهور نشوند؛ چون شهرت کسی دلیل بر سوادش نیست. مدرس کسی است که دانش یک حرفه را داشته باشد.