از ایران می‌روم تا دانشم را جایی دیگر در اختیار فارسی‌‌زبانان قرار دهم/ واکنش‌ها به توئیت جنجالی خانم نویسنده

به گزارش منظوم؛ مرجع سینما و تلویزیون ایران، دلیل مهاجرت مجری تلویزیون و واکنش روزنامه های کیهان و جوان به توئیت جنجالی و بحث برانگیز نویسنده سریال «رهایم نکن» را در ادامه بخوانید.

روزنامه کیهان نوشت:

«رهایم نکن» عنوان سریالی است که از ابتدای ماه مبارک رمضان هر شب همزمان با افطار روی آنتن شبکه سه می‌رود. سریالی که به‌طور آشکار با کنار هم قرار گرفتن مولفه‌ها و مضامین تکراری و کلیشه‌ای ساخته شده است. حتی شخصیت محوری این سریال، یعنی رسول تولایی نیز تکرار چند باره شخصیتی است که طی ۱۲ سال گذشته با بازی امین تارخ ساخته شده است. شخصیتی با ظاهر و القاب مثبت و معتبر که فریب شیطان و هوای نفس خود را می‌خورد. اما «رهایم نکن» در ادامه آثار شبه‌روشنفکران که سعی در نمایش تصویری بحرانی از خانواده ایرانی دارد، جامعه‌ای را نشان می‌دهد که در آن همه به هم دروغ می‌گویند و از یکدیگر دزدی می‌کنند. این سریال به خاطر ضعف ساختاری و همچنین محتوای خشونت‌آمیزش، با انتقادات بسیاری مواجه شده است.
اما نکته قابل تأمل، نامی است که هر شب در تیتراژ سریال «رهایم نکن» به عنوان «همکار نویسنده» دیده می‌شود. جمیله دارالشفایی که به سفارش صداوسیما در نگارش سریال مناسبتی ماه مبارک رمضان همکاری کرده است، یکی از نویسندگان تابلودار جریان شبه‌روشنفکری است که البته هیچ اثر قابل توجه و مهمی نیز در کارنامه خود ندارد و بیشتر به خاطر حواشی سیاسی شهرت یافته است. چنانکه جمیله دارالشفایی از فعالان فتنه ۸۸ بود و مدتی به اتهام اقدام علیه امنیت ملی بازداشت شده بود. وی در فضای مجازی نیز بسیار فعال است و معمولا مطالبی با الفاظی غیراخلاقی و مبتذل را می‌نویسد. او در عین دهن‌کجی به ارزش‌های دینی و اخلاقی در فضای مجازی، برای یک مشت ریال بیشتر با پروژه‌های مناسبتی صداوسیمای جمهوری اسلامی هم همکاری می‌کند. وی تا چند روز پیش تصویری با پوششی که مغایر با قوانین کشور بود را در صفحات شخصی‌اش در فضای مجازی قرار داده بود، اما به‌خاطر رفع این تناقض که چطور ممکن است کسی که به قوانین رسمی کشور و معیارهای مذهبی دهن‌کجی می‌کند، نویسنده سریالی با ادعای دینی باشد، این عکس را تغییر داد. محمدمهدی عسگرپور، کارگردان سریال «رهایم نکن» نیز مدیرعامل پیشین خانه سینماست که در محافل و نشست‌های این تشکیلات، چهره‌های مسئله‌داری چون جعفر پناهی را که به‌رغم فقدان فعالیت هنری برجسته اما دارای حواشی و اتهامات سیاسی و امنیتی منفی بودند را در صدر می‌نشاند.
روزنامه کیهان در گزارشی که ۲۹ اردیبهشت امسال در صفحه گزارش روز منتشر شده بود به این موضوع پرداخت که چگونه نیروهای شکست خورده جریان شبه‌روشنفکری در عرصه سینما، به برنامه سازهای پرکار صداوسیما تبدیل می‌شوند.

روزنامه جوان نوشت:

«نویسنده شبه‌روشنفکری که در فضای مجازی، مطالبی را با الفاظی لمپنی و محتوایی مبتذل می‌نویسد، از صداوسیما هم برای همکاری با سریال مناسبتی ماه مبارک رمضان پول می‌گیرد!

برای پی بردن به اعتقاداتش (جمیله دارالشفایی) لازم نیست حتماً به صفحات اجتماعی او در فضای مجازی رجوع کنیم. رجوع به دیالوگ‌ها و فضای داستانی سریال که از دین در آن خبری نیست کفایت می‌کند.

وقتی به برخی صفحات اجتماعی جمیله دارالشفایی در فضای مجازی سر می‌زنیم قرینه فضای سکولار سریال رهایم نکن خودش را نشان می‌دهد. دفاع از جنبش براندازسبز، چهارشنبه‌های سفید مسیح علی‌نژاد، دختران به اصطلاح خیابان انقلاب و...

برخی توئیت‌های او نشان می‌دهد علی القاعده آدم خیلی اخلاق مداری هم نیست. اشاره به نوع ادبیات او در یکی از توئیت هایش عیار اخلاق مداری نویسنده سریال ماه رمضانی را نشان می‌دهد. «خب می‌بینم که باردارتون کردم! با توئیت‌هام درباره سریالم، در مجموع از قسمت‌های سه شب اخیر راضی بودم، فحش هم زیاد خوردم در این شونزده شب و پوستم کلفت شد، نقد هم زیاد بود که در سریال‌های بعدی حواسم هست.»

روزنامه شهروند با فرزاد جمشیدی مجری تلویزیون مصاحبه ای انجام داده است.

بخشی از این گفتگو را در ادامه می‌خوانید:

در رسانه‌ها اعلام شد که شما برای اجرای برنامه در شبکه‌های فارسی‌زبان اروپایی دعوت شدید و به احتمال زیاد از ایران می‌روید. این خبر شایعه است یا قرار برای همیشه مهاجرت کنید؟

این دومین‌بار است که برای اجرای برنامه‌های تلویزیونی به خارج از کشور دعوت می‌شوم. نه ‌سال ٨٨ شایعه بود و نه امروز. ‌سال٨٨ از سوی شبکه‌های حوزه خلیج‌فارس دعوت شدم، همان ‌سال در نامه‌ای سرگشاده عنوان کردم که مهاجرت نمی‌کنم. فکر می‌کردم باید بمانم و آموخته‌هایم را به مردم سرزمینم منتقل کنم، همان مردمی که لقب «مرغ سحر» را برایم انتخاب کردند. اما حالا جور دیگری فکر می‌کنم.

پس این‌بار تصمیم قطعی گرفتید که ایران را ترک کنید؟

بله، این ‌بار باید بروم. این دعوتنامه ٦ ماه قبل به دستم رسید، اما در تلویزیون زمزمه‌هایی شنیده می‌شد مبنی بر بازگشتم به تلویزیون و از سرگیری اجراهایم. من این ٦ ماه را صبر کردم، با خودم فکر کردم،‌ جمع و تفریق کردم، اما از تلویزیون خبری نشد. الان در مملکت خودم از من دعوت نمی‌کنند، نه‌تنها دعوت نمی‌کنند، بلکه با بی تفاوتی با من برخورد می‌کنند. پس برایم راهی باقی‌ نمانده،‌ من یک هنرمندم و باید به فعالیت هنری‌ام ادامه دهم. باید دانشم را جایی دیگر، در سرزمینی دیگر در اختیار فارسی‌‌زبانان قرار دهم.

در روز‌های اخیر تعدادی از استادان جامعه مدرسین حوزه‌ علمیه‌ قم ضمن انتشار نامه‌ سرگشاده‌ای خطاب به رئیس رسانه‌ ملی، با بیان انتقاد شدید از ضعف مشهود برنامه‌های سحرگاهی ماه رمضان، خواستار بازگشت شما به تلویزیون شده بودند.

من ١١ ماه‌ سال را تحقیق و پژوهش می‌کنم تا در ماه خدا بتوانم برنامه آبرومندی ارایه کنم. اساتید جامعه مدرسین احساس کردند که امسال جایی از برنامه‌های مناسب ماه مبارک رمضان درد می‌کند، خلأیی احساس کردند و نظرشان را مطرح کردند. اما تمام این چراها را باید از آنهایی پرسید که ممانعت می‌کنند.

حالا قرار است کجا بروید؟

از طرف دوستان هموطنم به فرانسه دعوت شدم. تا آن‌جا که می‌دانم برنامه‌ای است مربوط به تلویزیون و دانشگاه فرانسه یعنی هم بحث آموزش است و هم تصویری‌. تا آن‌جا که می‌دانم برنامه‌ای است برای فارسی‌زبانان فرانسه.

و حرف آخر

در این آستانه ی رفتن ام از ایران آیا حق دارم به حرمت ۲۵ سال کار و تلاش در صدا و سیما و کسب رتبه های عالی و ابرومند برای رسانه ی ملی، دو تا سوال بپرسم و انتظار داشته باشم که مسئولین محترم رادیو و تلویزیون کشورمان به این دو سوال جواب بدهند؟ بنده همین دو تا پاسخ را به عنوان حق الزحمه ی این همه سال تلاش و تجربه در رسانه ی ملی می پذیرم:

هفت سال خون‌دل خوردم و به جد و جهد و جان، برنامه های سحرگاهی ماه مبارک رمضان را روی آنتن بردم تا رسانه ی ملی در معنوی ترین لحطه های سال، لقمه ی حرف حساب به دهان مخاطبین بگدارد. اکنون پنج سال است که نگذاشتید این برنامه را اجرا کنم. آیا برنامه های سحرگاهی ارتقاء پیدا کردند؟ آیا آن لقمه های حرف حساب باز هم به مردم تعارف شد یا اینکه تلویزیون ها در وقت مقدس سحرهای رمضانی خاموش شدند؟!

دوم اینکه روزگاری نویسنده ای نکته پرداز (امیر مهدی ژوله) گفته بود: ماه رمضانی که اذان اش را مرحوم موذن راده ی اردبیلی سر ندهد؛ ربنای لش را استاد شجریان نخواند و سریال اش را رضا عطاران نسازد، ماه رمًضان نیست. مردم خوب و فهیم کشورم ضلع چهارمی هم به این سه گانه افزودند و آن اینکه: سحرهای تلویزیون اش را هم فرزاد جمشیدی اجرا کند. می توانیم بمرسیم از ما چهار نفر، کداممان به عنوان ثروت و سرمایه برای رسانه ی ملی باقی مانده ایم؟

آخرین اخبار، رویدادها و حواشی روز سینما، تلویزیون، بازیگران و هنرمندان ایران را در صفحه‌ی اخبار منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران می‌‌توانید دنبال کنید.