سیمرغِ سلیقه‌ای نمی‌خواهم

کیومرث پوراحمد با فیلم سینمایی «کفش هایم کو؟» در سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد. داستان این فیلم سینمایی درباره یک مرد مبتلا به بیماری آلزایمر با بازی رضا کیانیان است که به دور از خانواده در ایران زندگی می کند و تنها برادر او با نقش آفرینی مجید مظفری و برادرزاده اش با بازی بهاره کیان افشار به او سر می زنند و جویای احوال او هستند.

هادی نام شخصیتی است که مجید مظفری در فیلم «کفش هایم کو؟» به عنوان نقش مقابل رضا کیانیان بازی می کند و معتقد است بیش از اینکه این فیلم به بیماری آلزایمر اشاره داشته باشد، روابط خانوادگی و دلایل گسست کانون گرم خانواده ها را نشانه رفته است.

مجید مظفری همچنین معتقد است آلزایمر از جمله بیماری های امروز بشر است که سینمای ایران به این بیماری به شکل مستقیم نپرداخته و کیومرث پوراحمد از معدود کارگردان هایی است که به این مهم پرداخته و رضا کیانیان نیز به خوبی توانسته نقش یک بیمار آلزایمری را بازی کند.

مجید مظفری در گفتگویی که با خبرگزاری مهر انجام داده درباره حضور خود در فیلم «کفش هایم کو؟»، همکاری با کیومرث پوراحمد، تولید در بخش خصوصی و مختصات جشنواره فیلم فجر صحبت کرده است.

گفتگو با مجید مظفری را درباره «فیلم کفش هایم کو؟» و حضور در سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر می خوانیم:

* «کفش هایم کو؟» فیلمی است که به شکل مشخص به بیماری آلزایمر اشاره کرده و مشابه آن را در سینمای ایران کمتر داریم.

- در نگاه اول اینگونه به نظر می آید که اشاره مستقیم فیلم به بیماری آلزایمر است اما به اعتقاد من آلزایمر بهانه ای است تا به روابط خانوادگی حبیب ورود پیدا کند و دلایل از هم گسیختگی کانون خانواده را مورد بررسی قرار دهد بنابراین فکر می کنم این فیلم یک اثر خانوادگی متفاوت است. ضمن اینکه فیلم پیام مهمی دارد و به خانواده هایی که می خواهند به دلایلی مهاجرت کنند هشدار می دهد که کانون گرم زندگی خود را بی دلیل از بین نبرید و به نظر من پوراحمد بسیار دقیق و درست به این مهم پرداخته است.

* فیلمنامه «کفش هایم کو؟» تا چه اندازه با کارگردانی پوراحمد همراهی داشت؟

- پوراحمد پیشنهاد بازی در این فیلم سینمایی را زمان برگزاری جشنواره فیلم «یاس» به من داد و وقتی سناریو را در اختیارم گذاشت و آن را خواندم متوجه شدم فیلمنامه محکم و استخوان داری است و مطمئن شدم که در این فیلم سینمایی بازی خواهم کرد.

* بازی در نقش هادی چطور بود؟

- در نگاه اول اینگونه به نظر می آید که بازی شخصیت هادی آسان است اما اینگونه نیست چراکه هادی با کوهی از مشکلات و مسائل روبرو است. همسر مریضی دارد، دخترش می خواهد مهاجرت کند، برادرش آلزایمر دارد، وضعیت کارخانه خراب است و باید همه مسائل و مشکلات را یک نفره حل و فصل کند. در واقع رابطه پیچیده ای با آدمها دارد که باید بین همه آنها تعادل و تعامل برقرار کند و همین برقراری تعامل کار را برای بازیگر دشوار می کند.

* در اینکه توانستید نقش مقابل رضا کیانیان را خوب بازی کنید شکی نیست اما سئوال این است که تجربه زیست با بیمار آلزایمری را داشته اید؟

- اگر قرار باشد با بیماری ناشناخته ای در فیلمی مواجه شوم قطعا درباره آن مطالعه می کنم. درباره بیماری آلزایمر هم همین اتفاق افتاد. تجربه زیست با بیمار آلزایمری را نداشتم اما درباره این بیماری مطالعه کرده بودم ولی عکس العمل من در مقابل بیماری حبیب در لحظاتی که به او مهربانی می کنم یا فریاد می زنم و لج می کنم بستگی به توانایی فیلمنامه نویس در نگارش داستان دارد که همه لحظه های این فیلم سینمایی در فیلمنامه به خوبی از آب درآمده بود. در واقع سعی کردم تمام تجربیات خودم را برای بازی در این فیلم سینمایی به کار بگیرم و البته حضور و راهنمایی های پوراحمد خیلی مهم و راهگشا بود. نکته دیگر اینکه تیم تولید خوب و یکدستی داشتیم و همکاری خوبی شکل گرفت.

* همراهی رضا کیانیان به عنوان بازیگر اصلی فیلم با سایر بازیگران چگونه بود؟

- زمانی که من و یا سایر بازیگران جلوی دوربین بودیم، رضا کیانیان برای بازی سایر بازیگران به خصوص بازیگران جوان نگران بود و اگر کیانیان جلوی دوربین بود قلب سایر اعضای گروه نیز برای او می تپید چون هم نقش حساسی داشت و هم باید یک آلزایمری تمام عیار می شد اما اینکه توانستیم در کنار هم فیلم موفقی بسازیم یا خیر بستگی به میزان پسند تماشاگر دارد.

* در صحبت های خود اشاره کردید برای اولین بار بود با پوراحمد همکاری کردید. از این همکاری راضی بودید؟

- بله برای نخستین بار بود که با پوراحمد همکاری می کردم و به نظر من کارگردانی مسلط و آگاه است. این کارگردان علاوه بر کارگردانی، اشراف کاملی بر ادبیات، موسیقی، ریتم دارد. به جرات می توانم بگویم بعد از کار با بیضایی و بزرگ نیا یکی از لذت بخش ترین فعالیت های سینمایی ام کار با کیومرث پوراحمد بود.

* به خوب بودن ریتم در فیلمنامه اشاره کردید اما پوراحمد در اجرا به نوعی این ریتم را می شکند و با ورود پریناز به تهران، فیلم دو پاره می شود.

- در برخی مواقع روند اجرایی کردن فیلمنامه به سلیقه و برداشت کارگردان بستگی دارد به همین دلیل سلیقه کارگردان را نیز باید در نظر گرفت. ضمن اینکه سناریو و کارگردانی این اثر سینمایی حس دوپارگی را به من نداد و من به شخصه با پریناز بیش از یک سکانس بازی نداشتم.

* اما مساله این است که حضور پریناز با بازی رویا نونهایی در نهایت نتوانست کمکی به بحث مطرح شده فیلم یعنی بیماری آلزایمر بکند.

- از ابتدا هم قرار نبود با حضور پریناز کمکی به حبیب شود. چون بیماری آلزایمر مسیر مشخصی دارد و بهبودی در کار نیست و فقط می توان آن را کمی کنترل کرد. بنابراین در مواجه با چنین بیماری باید شیوه کنترل را پیش گرفت.

* به عنوان بازیگر مقابل رضا کیانیان، بازی این بازیگر در نقش حبیب را چطور ارزیابی می کنید؟

- حبیب کاراکتری است که به دلیل مشکلات و مسائل بسیاری که در زندگی برای او پیش آمده، خانواده و عشق به زندگی را از دست داده و رضا کیانیان به عنوان یک بیمار آلزایمری به خوبی توانست از عهده این مهم برآید.

* به عنوان آخرین سوال، به سیمرغ فکر می کنید؟

- واقعیت این است که اصولا به سیمرغ فکر نمی کنم چون معتقدم سیمرغ گرفتن یا نگرفتن صرفا سلیقه داوری است و از ارزش های کار یک بازیگر کم نمی کند. بارها به خاطر بازی در فیلم های مختلف مثلا بازی در فیلم «سگ کشی» کاندید بودم اما جایزه دریافت نکردم و یا برای بازی در فیلم «مسافران» نقش اول را به من ندادند. اما در کل بگویم فیلم «کفش هایم کو؟» فیلم سختی بود و پیچیدگی های خاص خودش را داشت و می خواهم از علی قائم مقامی تهیه کننده این فیلم سینمایی نهیات تشکر را بکنم که به عنوان بخش خصوصی تولید این فیلم سینمایی را به عهده گرفت چون اگر او نبود شاید فیلم «کفش هایم کو؟» ساخته نمی شد.