ناگفته‌های دو عضو هیئت انتخاب از نحوه گزینش فیلم‌های جشنواره سی‌و‌هفتم/ «برنده باش»؛ چیزی شبیه به قمار در تلویزیون

به گزارش منظوم؛ مرجع سینما و تلویزیون ایران، برخی از مهمترین گزارش ها و تحلیل های مطبوعات و رسانه های خبری کشور را در ادامه بخوانید.

ناگفته های احمد امینی از انتخاب فیلم های جشنواره فیلم فجر

تسنیم نوشت:

بعد از اعلام اسامی فیلم‌های "سودای سیمرغ" سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر یک نکته‌ای شاید سوال بسیاری باشد و آن اینکه چقدر نیامدن یا نرسیدن یکسری آثار تحت‌الشعاع صحبت‌های کمال تبریزی کارگردان سینما بود که در جریان اکران فیلم "مارموز" مطرح کرد. روزی که خودش فیلمش را روی پرده برد گفت توصیه‌ای دارم فیلم‌هایتان را فارغ از جشنواره،‌ اکران کنید. یکسری از هجمه‌ها و انصراف‌ها شاید یکی از دلایل عمده‌اش به همین اظهارنظر برگردد.

احمد امینی کارگردان سینما و تلویزیون یکی از اعضای هیئت انتخاب جشنواره فیلم فجر در گفتگویی با خبرنگار خبرگزاری تسنیم،‌ اینگونه پاسخ داد: "من فکر می‌کنم فیلم‌های امسال جشنواره هم مخاطب عام یعنی مردم و هم مخاطب خاص یعنی منتقدین و رسانه‌ای‌ها را راضی می‌کند. در دو بخش حداقل 15 فیلم شاخص وجود دارد."

او در پاسخ به این سوال که آیا جایزه‌های عجیب و غریبی را شاهد خواهیم بود، گفت: فکر می‌کنم جایزه‌های خوبی داده شود و همه جامعه سینما و رسانه‌های ما شاهد جایزه‌هایی باشند که بگویند به حق این جایزه‌ها داده شد. به نظرمن امسال نمی‌توانند هیچ اتهامی بزنند که سفارشی جایزه داده شده،‌ چرا که فیلم‌ها خود بیانگر خوبی، ضعف و قوت‌شان هستند؛ جایزه با انصاف توزیع خواهد شد.

وی درباره فرم پرنکردن، انصراف دادن برخی از آثار و اظهارنظر "کمال تبریزی"، گفت: اینکه برخی فرم پرنکردند و ترجیح دادند در زمانی غیر از جشنواره اکران بشوند نظر خودشان بوده است، ولی اعتقاد دارم واقعاً هم به درد جشنواره نمی‌خورند و فقط باید اکران بشوند.

احمد امینی که خود یکی از کارگردانان تلویزیون در سال‌های قبل بوده و او را مخاطبین با سریال «اولین شب آرامش» هم می‌شناسند،‌ درباره کم‌فروغ بودن سریال‌های امروز تلویزیون، گفت: به نظرمن درباره ضعف امروز سریال‌ها، باید مدیران و سیاستگذاران تلویزیون صحبت کنند. من خودم به عنوان کسی که در تلویزیون به گفته بسیاری کارهای موفقی داشته‌ام مشتاق هستم در تلویزیون کار کنم. ولی در این سال‌های اخیر شرایط مناسب برای من نبوده است.

وی افزود: من خیلی مخاطب سریال‌های تلویزیون نبوده‌ام اما جسته و گریخته دیده‌ام یا از دوستان شنیده‌ام مثلاً این روزها بحث «بانوی عمارت» مطرح است که بیننده دارد. ولی من آخرین چیزی که دیدم اعلام شده، «بانوی عمارت» 47 درصد بیننده دارد با 93 درصد رضایت مخاطب. اما سال‌های گذشته سریال‌های تلویزیون 90 درصد بیننده داشت. مثلاً همین «اولین شب آرامش» خودم حتی در بازپخش هم بیننده بالاتری داشت. این کمرنگ شدن حسّ نوستالژی برنامه‌ای و سریالی نشان می‌دهد که باید هرچه زودتر مدیران و سیاستگذاران فکر و تمهیدی ویژه بیندیشند.

او با اشاره به اینکه "زهر مار" جواد رضویان شاید درس خوبی برای طنزسازان ما باشد، گفت: امروز اگر در سینما و تلویزیون کمتر طنز خوبی می‌بینیم پیشنهاد می‌کنم بیننده "زهر مار" جواد رضویان بشوند که به عنوان یک کارگردان فیلم‌اولی در سینمای ایران، بسیار کمدی خوبی ساخته است. واقعاً سریال‌سازی به مراتب سخت‌تر از کار سینمایی است. گواه آن حضور یکسری از کارگردانان سینمایی در تلویزیون بوده که نتوانسته‌اند کار درخوری را ارائه بدهند و موفق باشند.

البته به این معنا نیست که اگر کسی سریال‌ساز خوبی است بتواند فیلم‌های سینمایی خوبی هم بسازد. ما هر دو جهت آن را دیده‌ایم و کارگردان سینمایی‌ساز خوب‌آمده و سریال‌سازی موفقی نداشته و یک سریال‌ساز خوب رفته فیلم سینمایی ساخته و موفق نبوده است. باید اذعان کرد که سریال‌سازی در سال‌های اخیر افت خیلی زیادی داشته است.

وی درباره چهل‌سالگی انقلاب اسلامی گفت: چهل سال از کار فرهنگ و هنر ما می‌گذرد اما هنوز نتوانسته‌ایم به موفقیت‌هایمان وجه توسعه و گسترش را اضافه کنیم. امیدوارم کارگردانان برجسته و خوب ما که پشتوانه هنرمان هستند فارغ از توجه به بخش‌های خصوصی، سینما و تلویزیون ما را دریابند و کارهای خوب‌شان را در معرض مخاطب عام بگذارند. همان‌طور که خودم هم دوست دارم در تلویزیون کار کنم، چون مخاطب همیشه برایم اهمیت داشته است.

اما به فیلمنامه‌های خوبی برخورد نکرده‌ام که ترغیب شوم در تلویزیون کار کنم. من خیلی ترجیحم نیست در سینمای صرف یا تلویزیون صرف باشم. دوست دارم درباره مسائل اجتماعی روز کار کنم و حرف برای مخاطب داشته باشم. حالا این مجال در مدیوم تلویزیون به من داده شود چه بهتر که بتوانم با مخاطب بیشتری صحبت کنم.

صحبت های رضا مقصودی درباره انتخاب فیلم های جشنواره سی و هفتم

روزنامه آرمان نوشت:

رضا مقصودی از اعضای هیات انتخاب سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر درباره فیلم‌های حاضر در این دوره جشنواره معتقد است: در این دوره، آثار کمدی خوبی در جشنواره حضور دارند، کیفیت آثار از لحاظ فنی و استفاده از تکنولوژی‌های جدید بالا رفته و با فیلمی که مشکل ممیزی داشته باشد مواجه نشده‌اند.

رضا مقصودی از اعضای هیات انتخاب سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر در گفت‌وگویی با ایسنا درباره ارزیابی‌اش از آثار انتخاب شده برای حضور در این دوره جشنواره بیان کرد: بهترین و اصلی‌ترین موضوعی که توجه من را در آثار ارسال شده در این دوره جشنواره به خود جلب کرد، حضور سینماگران جوان در عرصه فیلمسازی بود که کارها و آثاری شاخص تولید کرده‌اند.

ما در بخش فیلمسازان اول یعنی «نگاه‌نو» تمام تلاشمان را بر این امر گذاشتیم تا بهترین فیلم‌ها و تولیدات وارد این بخش شوند.او اضافه کرد: در بخش «نگاه‌نو» چند کار نتوانستند وارد جشنواره شوند. در واقع ظرفیت جشنواره به‌گونه‌ای نبود که بتواند تمام ِ بهترین آثار به آن وارد شوند و این نشان می‌دهد جوان‌ها و فیلم اولی‌ها می‌توانند کارهای بسیار خوبی تولید کنند و تلاش موثری داشته‌ باشند.

این کارگردان در ادامه توضیح داد: در بخش «نگاه‌نو» ۱۰ فیلم بیشتر نمی‌توانست حضور داشته باشد، این درحالی بود که از نظر ما ۱۲ یا ۱۳ فیلم خوب در بین آثار ارسالی برای حضور در این بخش به دبیرخانه ارسال شده بود. در نهایت از بین حدودا ۴۰ فیلمی که به دبیرخانه رسیده بود، تعداد محدودی فیلم را انتخاب کردیم.

در حقیقت ضوابط جشنواره اجازه نمی‌داد ما تعداد بیشتری فیلم اعلام کنیم بنابر این قطعا فیلم‌های دیگری هم بودند که پتانسیل حضور در جشنواره را داشتند.مقصودی درباره نحوه انتخاب آثار بخش سودای سیمرغ هم اظهار کرد: به‌لحاظ مضمونی، فیلم‌های کمدی خوبی به جشنواره وارد شدند و دارای شخصیت و داستان‌پردازی خوبی هستند.

در بخش سودای سیمرغ شاهد اتفاقات و فیلم‌های خوبی بودیم. برخی از کارگردانان فیلم‌های دوم و سوم خود را امسال به نمایش می‌گذارند که ارزش تولیدی بالایی دارند در کنار آنها فیلمسازانی را داریم که از پیشکسوتان حوزه خود هستند و آنها نیز به‌خوبی خواهند درخشید.او در توضیح نحوه انتخاب آثار هم گفت: در این دوره به وضوح تغییرات و پیشرفت‌های زیادی در حوزه فنی دیده می‌شد.

یعنی استفاده از تکنولوژی‌های جدید در بخش‌های مختلف مانند امکانات تصویری و صوتی قابل ملاحظه هستند. این نکته کیفیت فیلم‌ها را بالاتر برده و البته باعث می‌شود توقع بیننده در سال‌های آینده هم بالاتر برود که البته اتفاق خوبی است. فیلم‌های امسال در طراحی صحنه و فضاسازی سینمایی پیشرفت زیادی داشته است. فیلم‌ها دارای ویژگی‌های صحنه‌ای خاصی بودند و دیگر فقط قصه و فیلمنامه نیست که به روایت می‌پردازد.

صحنه، دوربین، نور و... به کمک روایت آمده بودند و این مانند یک شاخصه در فیلم‌های امسال بود.این عضو هیات انتخاب با بیان اینکه ما در این دوره بین حدودا ۸۰ تا ۹۰ فیلم را مورد بازبینی قرار دادیم، خاطرنشان کرد: در بین همه آثار ما با فیلمی که مشکل ممیزی داشته باشد مواجه نشدیم.

«برنده باش» مسابقه اطلاعات عمومی نیست/ چیزی شبیه قمار در تلویزیون

روزنامه خراسان نوشت:

برنده باش جذاب است چون مجری جذابی دارد و فاصله بین موفقیت و شکست در آن خیلی کم است، گاهی مقداری ریسک پذیری می تواند میلیون ها تومان سود نصیب افراد کند و گاهی اعتماد به نفس زیاد و انصراف ندادن می تواند کلی ضرر در پی داشته باشد؛ اما «برنده باش» با همه جذابیت ها واقعاً یک مسابقه اطلاعات عمومی از جنس «مسابقه هفته» نیست که بتواند باعث رشد اطلاعات جامعه شود و بیشتر یک فعالیت تجاری است که گاهی تلاش فرد تناسبی با نتیجه اش ندارد و همین موضوع باعث ولع زیاد افراد برای شرکت چند باره در این برنامه می شود.

در برنامه پنج شنبه شب وقتی گلزار از شرکت کننده مسن پرسید: با پولش چه خواهد کرد؟ او جواب داد: چون دخترش روزی حدود ۱۶ ساعت روی اپ وقت گذاشته بخشی از پول را به او می دهد. جالب تر این که تلاش آن فرد برای شرکت چندباره در مسابقه به روزی ۱۶ ساعت کار دخترش محدود نشده و خود آن فرد هم روزی حدود ۸ ساعت وقت گذاشته و جمعا ۱۶۸ ساعت در هفته (یعنی ۷ تا ۲۴ ساعت) وقت گذاشته اند تا به مسابقه بیایند و شانس برنده شدن ۲۰۰ میلیون را پیدا کنند.(ایشان درنهایت ۵ میلیون برنده شد.)در این بین چقدر هزینه کرده اند بماند و بماند که هزاران نفر دیگر هر کدام میلیون ها تومان هزینه کرده و به جمع هشت نفر هم نرسیده اند. سوال های اپلیکیشن به مراتب از سوال های برنامه سخت تر است و در خود برنامه هم سوالات عجیبی مطرح می شود اما با این همه هنوز کسی از ۱۰۰ میلیون تومان فراتر نرفته است و بیشتر افراد در نهایت بین پنج تا ۱۵ میلیون تومان برنده می شوند که در برابر تلاش شبانه روزی و هزینه ای که کرده اند عدد قابل توجهی نیست. با این همه چرا هنوز هزاران نفر دنبال شرکت در این مسابقه هستند؟

محاسبه سر انگشتی هزینه لازم برای راهیابی به برنامه 

کمتر فردی است که دوست نداشته باشد با پاسخ دادن به ۱۵ سوال، هم اطلاعات عمومی اش را در یک برنامه پربیننده تلویزیونی محک بزند و هم برنده ۲۰۰ میلیون تومان شود. آن چه در این بین کمتر به آن توجه می شود، تلاش های مادی و صرف زمان زیاد شرکت کنندگان برای حضور در این برنامه است. همان طور که می دانید، شروع این مسابقه از نصب اپلیکیشن این برنامه روی تلفن همراه شروع می شود. بعد از نصب اپلیکیشن شما می توانید مسابقه را شروع کنید و به سوالات پاسخ دهید و امتیاز بگیرید.
قیمت هر سوال بیش از۸۰تومان!
بازی موبایلی «برنده باش» با پرداخت درون برنامه ای به این صورت است که به ازای پاسخ درست، ۱۰۰ امتیازمی گیرید و در صورتی که پاسخ اشتباه بدهید یا سوالی را رد کنید، برای به دست آوردن سوال جدید و کسب امتیاز
 می توانید از بسته های تشویقی و پولی استفاده کنید. به طور مثال با خرید بسته ۲۵۰۰ تومانی تعداد ۳۰ سوال به شما تعلق می گیرد. طبق این تعرفه، قیمت هر سوال ۸۰ تومان است. همچنین شما می توانید با بسته ۵ هزار تومانی تعداد ۷۵ سوال، ۱۰ هزار تومانی ۲۰۰ سوال و ۲۰ هزارتومانی ۵۰۰ سوال بخرید.
امتیاز لازم برای قرار گرفتن بین۸نفر برتر
همان طور که گفته شد به ازای هر سوال صحیح ۱۰۰ امتیاز به کاربر اپلیکیشن برنده باش اعطا می‌شود. در هر هفته هشت نفر اول که بیشترین امتیاز را کسب کرده باشند، یعنی به تعداد بیشتری سوال پاسخ داده باشند در دو شب به مسابقه اصلی دعوت خواهند شد. طبق آمار برخی هفته ها،  یک شرکت کننده برای قرار گرفتن بین هشت نفر برتر باید حداقل سه و نیم میلیون امتیاز کسب کند. البته بعضی هفته ها این عدد به چهار میلیون و بیشتر هم می رسد. همان طور که می دانید امتیازات تمامی کاربران به صورت هفتگی صفر می‌شود تا امکان رقابت به صورت یکسان بین تمامی کاربران فراهم شود و صد البته همه مجبور باشند دوباره سوال بخرند.
هزینه حضور در برنامه
با توجه به این که هشت نفر برتر اپلیکیشن باید حداقل سه و نیم میلیون امتیاز کسب کنند و هر پاسخ درست ۱۰۰ امتیاز دارد، نفرات برتر باید در مدت یک هفته به ۳۵ هزار سوال پاسخ صحیح بدهند تا شانس حضور در برنامه را داشته باشند. باتوجه به این که امکان پاسخ دادن صحیح به ۳۵ هزار سوال بدون هیچ خطایی وجود ندارد، یک کاربر در خوش بینانه ترین حالت به ازای هر سه سوال ، موفق می شود به یک سوال، پاسخ صحیح بدهد. بنابراین باید حدود ۱۰۰ هزار سوال بخرد تا خیالش برای قرار گرفتن بین هشت نفر برتر اپلیکیشن و حضور در برنامه راحت شود. برای دریافت ۱۰۰ هزار سوال باید ۲۰۰ بسته ۵۰۰ تایی خرید که هر کدام ۲۰ هزار تومان قیمت دارد. با یک حساب سرانگشتی، هر شرکت کننده در مرحله تلویزیونی باید حداقل چهار میلیون تومان برای خرید سوال ها هزینه کند.
هر۶ثانیه یک پاسخ!
نکته جالب دیگر درباره زمان پاسخ دادن به سوالات است. همان طور که می دانید، یک هفته ۶۰۴هزار و ۸۰۰ ثانیه است. بنابراین کاربری که باید به ۱۰۰ هزار سوال در یک هفته پاسخ دهد، تنها شش ثانیه برای هر پاسخ فرصت دارد وگرنه از قافله نفرات برتر عقب می افتد و شانسی برای نشستن در مقابل گلزار نخواهد داشت.

چیزی شبیه قمار در تلویزیون

دیده شدن، ارتباط نزدیک با سلبریتی دور از دسترسی که گذشتن از سد محافظانش کار راحتی نیست و احتمالِ برنده شدن مقدار قابل توجهی پول، دلایلی است که می‎توانیم به کمک آن‎ها شرکت مردم در مسابقه «برنده باش» را توضیح بدهیم. اما سازوکار ورود به این برنامه به شکلی است که دلایل بالا را ناقص و نارسا می‎کند؛ قرعه‎کشی و سنجش اطلاعات عمومی، مسیرهای معمول شرکت در مسابقه‎های تلویزیونی است اما برنده‎باش مسیر متفاوتی را برای خودش انتخاب کرده‎؛ روشی که ظاهرا اطلاعات عمومی داوطلب‎ها را می‎سنجد ولی درواقع تکیه‎اش روی زمان و پول است. آزمون ورودی بیشتر از آن‎که دانسته‎های افراد را بسنجد، آن‎ها را وارد مبارزه می‎کند؛ «بجنگ! سوال بخر! سریع باش! برای بردن چیزی که احتمال به‎دست آوردنش زیاد نیست، ریسک کن». سازوکاری که معلومات عمومی و هوش در آن به هیچ وجه به اندازه صرف پول  و  وقت گذاشتن دخیل نیست. شرکت‎کننده‎هایی که دوباره و چندباره در مسابقه حاضر می‎شوند و کسانی که به گفته خودشان در روزهای منتهی به حضور در برنامه ساعت‎های زیادی مشغول جواب دادن به سوالات بوده‎ و پول زیادی هم خرج کرده‎اند، ذهن  خود را به جای تلاش برای شرکت در یک مسابقه جذاب اطلاعات عمومی به سمتِ تلاشی عجیب برای یک شبه پولدارشدن می برند. تلاشی که تقریباً برای بیشتر کسانی که حتی موفق به حضور در برنامه شده و جوایز حدود پنج تا ۴۰ میلیونی را هم برده اند نتیجه درخشانی محسوب نمی شود.

حساب هزاران نفر که هنوز به برنامه راه پیدا نکرده اند نیز جای خود دارد. هر چند سازوکار اصلی این برنامه شباهتی به قمار ندارد اما  استدلال‎هایی که روان‎شناسی در توضیح اعتیاد به قمار در اختیارمان قرار می‎دهد، به ما کمک می‎کند بفهمیم چرا افراد به میل خود زمان زیاد و پول‎شان را روی شرکت در یک برنامه تلویزیونی سرمایه‎گذاری می‎کنند. درباره دلایل وابستگی به قمار، از چهار پاداش نام می‎برند؛ «پاداش مالی»: بردهایی که شخص هرازگاهی به دست می‎آورد (امتیازهای بالاتر و امکان مقایسه خود با دیگران در اپلیکیشن و جایزه‎ای که مسابقه به فرد می‎دهد.) «پاداش روان‌شناختی»: احساس لذتی که در اثر بالا رفتن آدرنالین به‎دست می‎آید.«پاداش اجتماعی»: تحسینی که به‎خاطر برد، از طرف دیگران نصیب شخص می‎شودو «باخت میلی‎متری»: از قوی‌ترین پاداش‌هایی که علم روان‌شناسی شناسایی کرده‎است. باخت میلی متری یعنی شخص در شرایطی ببازد که به برد بسیار نزدیک بوده‎‎است.

باخت میلی‎متری به فرد این بازخورد را می‎دهد که اگر بارِ دیگر بیشتر تلاش کند، برنده خواهدشد؛ این اثر به قدری قوی است که گاهی پاداش حاصل از باخت میلی‎متری از پاداش برنده‌شدن هم بیشتر است. چیزی که از بیرون، شکست به‎نظر می‎رسد؛ یعنی صرف هزینه و زمان بدون رسیدن به موفقیت، برای کسی که از لحاظ روانی و فیزیولوژیک درگیر بازی شده‎است، باخت میلی‎متری به‎شمار می‎رود و امید به برنده شدن را تقویت می‎کند. نکته دیگری که استقبال از برنده باش و به خصوص شرکت چند باره برخی شرکت کنندگان را توجیه می‎کند، علاقه اجتماعی ما به پول بادآورده است؛ گواه آن هم قرعه‎کشی‎های بی‎نهایت و وعده‎های عجیب و غریبی است که مردم را به سرمایه‎گذاری در بانک‎ها و خریدن محصولاتی خاص و پیامک زدن به برنامه‎های تلویزیونی ترغیب می‎کند. رویای راحت به‎دست آوردن چیزی که رسیدن به آن از مسیر طبیعی و معمول سخت یا غیرممکن است، انگیزه‎ و محرک فوق‎العاده‎ای به افراد تزریق می‎کند؛ جز تعدادی اندک و قشری خاص، بقیه مردم چندسال و چقدر باید تلاش کنند که ۲۰۰میلیون تومان پول توی حساب‎شان داشته‎باشند؟

آخرین اخبار، رویدادها و حواشی روز سینما، تلویزیون، بازیگران و هنرمندان ایران را در صفحه‌ی اخبار منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران می‌‌توانید دنبال کنید.