به ازای هر نفری که با دعوت شما در منظوم ثبتنام میکنند 20 امتیاز میگیرید.
لینک دعوت:
https://www.manzoom.ir/invite/u/
- منظوم
- تحلیل و گزارش
- جنجال‌های پیرامون نابغه دوست داشتنی تلویزیون تمامی ندارد!
نگاهی به حواشی، واکنش‌ها و شایعات درباره «نود» و فردوسی‌پور
جنجال‌های پیرامون نابغه دوست داشتنی تلویزیون تمامی ندارد!
چند وقتی می‌شود که اوضاع برای عادل فردوسی پور در صدا و سیما خوب پیش نمی رود. از وقتی مدیر جدید شبکه سه پایش را در این شبکه گذاشت، اختلافاتش با محبوب ترین مجری ورزشی ایران به حدی بالا گرفته که به نظر می‌رسد یک نفر از بین فردوسی پور و فروغی رفتنی باشند و فعلا قرعه به نام عادل افتاده است.
29 اسفند 1397
به گزارش منظوم؛ مرجع سینما و تلویزیون ایران، چند وقتی می‌شود که اوضاع برای عادل فردوسی پور در صدا و سیما خوب پیش نمی رود. از وقتی مدیر جدید شبکه سه پایش را در این شبکه گذاشت، اختلافاتش با محبوب ترین مجری ورزشی ایران به حدی بالا گرفت که چند هفته ای از پخش «نود» جلوگیری کرد. اما با پا درمیانی تعدادی از مدیران و حمایت مردم فردوسی پور و «نود» به آنتن برگشتند. در حالیکه به نظر می رسید همه چیز درست شده است اما دوباره اختلاف ها علنی شد و با صحبت هایی که فردوسی پور در جشن جام جم و در حالی که از طرف مردم به عنوان بهترین انتخاب شده بود، انجام داد آتش اختلافات دوباره شعله ور شد و بالاخره روابط عمومی سیما به طور علنی اعلام کرد «نود» از سال آینده با گروهی جدید تولید خواهد شد. پس از این اتفاق ویژه برنامه «نود» در پایان سال 97 که مهران مدیری مهمان ویژه‌اش بود هم اجازه پخش نگرفت.
در پی این اتفاقات بسیاری از اهالی رسانه، روزنامه‌ها، هنرمندان، ورزشکاران و سلبریتی‌های سایر حوزه‌ها حمایت خود را از عادل فردوسی پور و «نود» اعلام کردند و حتی برخی از آنها کمپین تحریم صدا و سیما توسط هنرمندان را به راه انداخته اند تا صدا و سیما و شخص علی عسگری با آزمونی سخت رو به رو شوند. در ادامه نگاهی داریم به مهم ترین واکنش‌ها و مطالب درباره ماجرای تلویزیون و فرزندش عادل فردوسی پور!
واکنش سخنگوی فراکسیون امید
واکنش عجیب حسام الدین آشنا به اختلاف علی فروغی و عادل فردوسی پور
«مشرق» نوشت:
صبح دوشنبه بود که خبری از سوی مدیر گروه ورزش شبکه سه منتشر شد که برنامه ۹۰ از سال بعد با رویکرد جدیدی به سیما خواهد آمد و قرار است از توان فردوسی پور برای تمام رشته های ورزشی استفاده شود و احتمالاً او به عنوان قائم مقام شبکه ورزش منصوب شود. شامگاه دوشنبه شب هم عادل فردوسی پور در گفتگو با ایرنا خبر از عدم پخش ۹۰ داد و گفت: «به دستور مدیر شبکه سه برنامه ۹۰ از جدول پخش برنامه های شبکه خارج شد» و در بخشی دیگر گفته بود: «برنامه ۹۰ فرزند من است و حاصل زحمات طاقت فرسا و شبانه روزی صدها نفر که خالصانه برای رسیدنش به جایگاه امروز تلاش کرده اند. ممکن نیست آدم فرزندش را با پست و مقام معاوضه کند».
این بهانه و همچنین چالشی که بین فردوسی پور و فروغی، مدیر جدید شبکه ۳ در برخی افکار عمومی ایجاد شده و آخرین مورد آن هم در جشنواره جام جم بود که عادل بعد از دریافت جوایز بدون نام بردن از فروغی او را به رگبار طعنه بست، باعث شد که از شب گذشته این حواشی چالش گونه بار دیگر برجسته شود.
در این باره چند نکته بخوانید:
۱. هر رسانه ای و به طریق اولی صدا وسیما که به عنوان یک رسانه فراگیر و البته ملی که در حال فعالیت است مسئولانی دارد که سیاست هایی را دنبال می کنند. شاید این بدیهی ترین اصل در مدیریت یک رسانه باشد که ساعات پخش برنامه را تغییر بدهند، در جزئیات آن مواردی را طلب کنند و اصلاً بخواهند بعد از حدود ۱۹ سال در اجرای یک برنامه خواهان اعمال تغییراتی باشند.
۲. قرار دادن آنتن زنده رسانه عمومی در اختیار یک برنامه ورزشی که روز به روز در اثر زحمات عوامل آن، علاقمندی مردم و البته همراهی ویژه مسئولان تا حد قابل توجهی رشد داشته نباید حس طلبکاری و مدعی بودن را در عوامل سازنده ۹۰ ایجاد کند و بر این امر خود را محق بدانند که تا هر وقت اراده کنند باید کارشان را ادامه دهند و آنتن هم در اختیارشان قرار بگیرد.
۳. نباید شهرت فردوسی پور که از رهگذر برنامه ۹۰ و آنتن رسانه ملی به دست آمده او را به جایی منحرف کند که در مقاطعی برای تقابل ۹۰ یا خود عادل با سایر افراد و برنامه های سیما به طور جدی تلاش شود. قطعاً حمایت عجیب برخی سلبریتی‌های پرحاشیه و حتی ضدانقلاب خارج نشین که همگی یک مرتبه بیننده ۹۰ و طرفدار فردوسی پور و به طریق اولی دلسوز رسانه ملی می شوند، به سود آینده کاری این مجری توانمند نخواهد بود.
۴. در کارنامه فردوسی پور در طول چندین سال اجرا مواردی مشاهده می شود که با امانت داری از آنتن رسانه ملی همخوانی ندارد. از گریزهای سیاسی نامربوط تا حمایت از فیلم های پرحاشیه داخلی و یا عدم رعایت برخی شئونات مانند پوشیدن پیراهن مشکی در شب ولادت یکی از معصومین به بهانه درگذشت یکی از پیشکسوتان و یا اوقات تلخی همزمان با خوشی مردم از نتیجه تیم ملی در جام جهانی به دلیل ممانعت از عدم حضور کارلوس پویول، از جمله این موارد است.
۵. فردوسی پور در جشنواره جام جم که در روز های اخیر برگزار شد خودش را به درستی فرزند رسانه ملی دانست و جوایزی هم دریافت کرد. مسئولان رسانه ملی هم بارها از عادل به عنوان یکی از مجریان توانمند صداوسیما تقدیر کردند و به کرات هم در طول این سال ها از او به صورت ویژه حمایت کردند. هرچند شاید بتوان این اقدام مسئولان رسانه ملی را بعد از جوایز جشنواره جام جم و صحبت های عادل یک کج سلیقگی تعبیر کرد اما این موضوع نباید این تصور را برای فردوسی پور ایجاد کند که قرار است تنها این رابطه خوب در چارچوب اجرای ۹۰ صورت بگیرد و اگر این امر محقق نشد پس پایان این رابطه نزدیک است. این گذاره ناخواسته تداعی گر این موضوع است که شاید در پس تهیه و اجرای ۹۰ منافعی پنهان است که حتی پیشنهاد قائم مقامی شبکه ورزش هم جای آن پر نمی کند. پیشنهادی که اگر مجری موفق برنامه ۹۰ دغدغه رشد همه رشته های ورزشی و کمک به حل مشکلات آنها را هم داشته باشد قطعاً آن را خواهد پذیرفت تا با میزان انرژی که برای فوتبال به میان آورد به دغدغه سایر رشته ها هم بپردازد و همچون فوتبال از کار ورزشکاران سایر رشته ها و دوستداران آنها هم گره گشایی کند. با این تفاوت که فوتبال را حواشی آن برجسته کرده و علی رغم هزینه های نجومی، آن چنان ثمربخش نبوده در حالی که سایر رشته های ورزشی به افتخارآفرینی با کمترین هزینه ها می بالند.
محمد مهاجری فعال سیاسی اصولگرا نوشت:
سید محمود رضوی نوشت:
سید محمود رضوی، تهیه کننده نام آشنای سینما و تلویزیون در توئیتر خود نوشت: «کسانی که در داستان تغییر تیم نود و خداحافظی عادل فردوسی‌پور ،در حال تخریب علی فروغی هستند،ساختار سیما را نمیشناسند، این تصمیمات فردی نیست و تصمیم گیران اصلی سیما خودرا پشت علی فروغی پنهان نموده اند،آنها اگر میخواستند یا نود ادامه پیدا میکرد یا عادل میتوانست به شبکه دیگری برود.»
رامبد جوان، مجری و سازنده برنامه خندوانه، واکنش جالبی نسبت به این قضیه داشت:
عادل عزیزم سلام و شب به خیر.
در این لحظه فقط نوشتن و حرف زدن و فکر کردن راجع به تو میتونه دوشنبه‌ها بدون تو رو کمی آروم کنه.
عادل جانم خواهش میکنم نفس عمیق بکش و به فردا‌ها فکر کن. دیروز و گذشته‌ی هممون پر از فراز و نشیبیه که هم میشه بهشون افتخار کرد هم میشه از ناکامی‌ها و نشدن‌هاش غصه خورد. ولی حتما امروز و آینده زمان تصمیم گیری برای تغییر دنیای سخت ماست. بچه‌ها و نوجوان‌های زیادی به تو نگاه میکنن تا یاد بگیرن در بزنگاه کدوم تصمیم سازندس. فرزند ۲۰ ساله‌ی تو (۹۰) یقینا یکی از مهمترین داشته‌های همه‌ی ماست و هممون با همه‌ی ضعف‌ها و قوت‌هاش بهش افتخار می‌کنیم.
آرام و صبور باش و یقین داشته باش همه‌ی ما مردم و رفقای نزدیکت دوستت داریم و کنارت می‌مونیم. بزرگی می‌گه صبر کردن جایی معنا پیدا میکنه که امکان صبر کردن وجود نداشته باشه. لطفا صبور باش و غم و غصه‌ی این دوران رو مدیریت کن. همه‌ی ما مشتاقانه، ولی صبور منتظر لحظه‌ای هستیم تا تو و ۹۰، باز هم دوشنبه‌ای به خونمون بیای و اومدنت رو جشن بگیریم.
صبر و متنانتت رو مثل همیشه حفظ کن که روزهای شاد و روشن همچنان در راهه.
دوستت داریم و دوستت خواهیم داشت.
یکی از طرفدار‌ها و رفقای تو رامبد جوان
مشرق در مطلبی دیگر نوشته است:
اجازه بدهید فارغ از احساسات و عواطف حرف بزنیم و آنچه را وجود داشته واقع‌بینانه ببینیم و نقد کنیم. برنامه نود و عادل فردوسی‌پور پس از حدود ۲۰ سال به پایان خط رسیدند، اتفاقی که با توجه به روندی که مجری این برنامه در پیش گرفته بود، دور از ذهن نبود، در واقع دیر و زود داشت، اما سوخت و سوز نداشت.
فردوسی‌پور اگرچه خودش را فرزند رسانه ملی می‌داند اما در رسانه ملی علیه رسانه ملی موضع‌گیری کرده است. اسیر احساسات نشویم و این موضوع را به حساب دموکراسی و آزادی بیان نگذاریم. این را در نظر بگیرید که در اداره‌ای فعالیت می‌کنید و با مدیر آن اداره هم زاویه دارید. اگر هر چند وقت یک‌بار علیه مدیرتان در همان اداره موضع‌گیری کنید انتظار چه برخوردی را دارید؟ خوب یا بد، برای هر اداره یا نهادی چارچوبی در نظر گرفته شده که همه باید آن را رعایت کنند. اگر کارمندی هم ناراضی است قطعاً او باید آنجا را ترک کند نه مدیربالادستی. فردوسی‌پور مصداق همین موضوع است. او کارمند صداوسیما نبود اما می‌خواست ژست منتقد را هم به خود بگیرد، در واقع در چهارچوبی که برایش تعیین شده بود حرکت نمی‌کرد و حرف مدیران بالادستی‌اش را هم نمی‌پذیرفت.
مجری برنامه نود در گذشته نیز بارها خلاف جهت آب حرکت کرده بود، از گفتن ماجرای «پارازیت داشتن ماهواره» در یکی از برنامه‌ها تا گفتن این جمله «که اگر صندلی حق و حقیقت باشد، ما هم هفته بعد خواهیم بود» (نقل به مضمون) و… نشان می‌دهد که او علاقه زیادی داشت حرف‌هایی را به‌زبان بیاورد که دیگران اجازه ندارند بگویند. او آن زمان تحت حمایت مدیران وقت شبکه سه قرار داشت و در واقع از مصونیت خاصی هم برخوردار بود.
فردوسی‌پور البته سیاست را هم در کارش به‌وضوح دخالت می‌داد، این را از مصاحبه او با چهره‌های سیاسی در برنامه نود به‌راحتی می‌شد متوجه شد و البته اینکه هیچگاه با رسایی که از سوی مجلس شورای اسلامی مسئول رسیدگی به فساد در فوتبال بود، حتی ارتباط تلفنی برقرار نکرد چرا که خط فکر سیاسی‌اش با او تفاوت داشت. آنچه در اینجا مهم است شخصیت حقوقی افراد است نه طیف سیاسی آنها اما عادل در این مورد همچون بسیاری از موارد دیگر «عادل» نبود و سیاسی‌بازی را چاشنی کار ورزشی‌اش کرده بود.
فردوسی‌پور می‌گوید برنامه نود فرزندش است، با این شرایط مدیر یک شبکه حکم پدر را دارد اما فردوسی‌پور هیچگاه در چهارچوب تعیین‌شده‌اش حرکت نکرد و تصور میکرد می‌تواند به‌واسطه محبوبیتی که دارد فراتر از حیطه اختیاراتش کار کند. او همواره به مواردی مانند بازیکن‌سالاری اشاره و اعتراض میکرد اما خودش مشابه همین کار را در سطحی دیگر و به‌نوعی دیگر انجام می‌داد و هرآنچه را می‌خواست، می‌گفت و می‌خواست «مجری‌سالاری» را ادامه دهد. فردوسی‌پور خوب حرف می‌زد اما به‌هنگام عمل خودش به چیزی که می‌گفت پایبند نبود.
حمایت کاپیتان اسبق استقلال از عادل فردوسی پور
فرهاد مجیدی مربی و کاپیتان اسبق استقلال با انتشار متنی در صفحه رسمی اش در اینستاگرام از عادل فردوسی پور حمایت کرد.
امیرمهدی ژوله، نویسنده و بازیگر سینما، در پست اینستاگرامی خود نوشت:
«چهل سال پیش مطالبه این بود: کاش صدای همه جریان‌های سیاسی از تلویزیون شنیده شود.
سی سال پیش: کاش صدای برخی جریان‌های سیاسی از تلویزیون شنیده شود.
بیست سال پیش: کاش صدای رئیس‌جمهور مملکت از تلویزیون شنیده شود.
ده سال پیش: کاش صدای ربنای شجریان در ماه رمضان از تلویزیون شنیده شود.
الان: کاش صدای فردوسی‌پور در خلاصه بازی‌ها و بررسی داوری‌های لیگ از تلویزیون شنیده شود!
چقدر رقت‌انگیز شدیم ما. همه‌مون.
این‌بار هم به پستی یا کامنتی می‌گذرد. از فردا همه ما پست‌گذاران، برای یک سکه دو سکه از این استودیو به آن استودیوی سازمان پشتک می‌زنیم که برای بینندگان عزیز، نمک شب عید بریزیم و می‌نویسیم و بازی می‌کنیم و می‌سازیم تا کی جوانکی دیگر و میلی دیگر و امری دیگر.
از فردا همه شما کامنت‌گذاران گوشی به دست ستاره مربع فلان‌ها را فشار می‌دهید که از قافله بخت‌آزمایی‌های کازینو سیما عقب نمانید و نظرسنجی‌های‌شان را پرشور کنید تا کی دوباره جوانکی دیگر و فرستادن برنده نظرسنجی شما به خانه‌ای دیگر.»
خبرگزاری ایرنا نوشت:
«عادل فردوسی پور» نامی آشنا برای فوتبال دوستان و بسیاری از مخاطبان رسانه ملی است؛ نامی که حتی غیر فوتبالی ها و هنرمندان او را به خوبی می شناسند؛ صراحت کلام و شجاعت در بیان بسیاری از مشکلات ایران توسط فردوسی پور، از وی مجری توانمند ساخت که شاید در تاریخ صدا و سیمای ایران تاکنون کم نظیر باشد.
اما آفتاب بخت مجری توانمند ورزش ایران، زمانی رو به افول نهاد که برخی از ویژگی های خاص او سبب شد تا حاشیه هایی پیرامون وی مطرح شود؛ حاشیه هایی که بیشتر سمت و سوی آنان سیاسی و جناحی بود. برای واکاوی این حاشیه ها باید عقربه ساعت زمان را به گذشته برگردانیم.
شاید نخستین جرقه اختلافات مدیران صدا و سیما با عادل فردوسی پور زمانی شروع شد که او نمی توانست بله قربان گوی مدیران رسانه ملی باشد، او در زمانی که «علی اصغر پورمحمدی» انتقادات تندی نسبت به «عزت الله ضرغامی» رییس وقت صدا و سیما داشت در سخنانی بی پرده از پورمحمدی دفاع کرد.
ضرغامی با پایان دوره دهه ساله ریاستش از صدا و سیما رفت اما فردوسی پور همچنان با قدرت برنامه نود و دیگر برنامه های فوتبالی را مدیریت کرد. او در این مدت نه تنها از تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی غافل نبود بلکه در میانه دولت یازدهم و زمانی که «محمد جواد ظریف» به خاطر پایان دادن به مشکلات پرونده هسته ای ایران به چهره ای ملی و محبوب تبدیل شده بود فردوسی پور قرار بود در برنامه نود او را میهمان شب یلدای ایرانیان کند اما حکم دستوری مدیر وقت صدا و سیما تصمیم فردوسی پور را وتو کرد.
دعوت از ظریف موجب شد تا بسیاری از رسانه های جناحی خاص برای حذف فردوسی پور دست به کار شوند و برخی از آنها با عناوینی مانند «مجری سالاری» از مدیران وقت خواستند نسبت به اقدامات فردوسی پور واکنش نشان دهند.
او که 2 دهه تحت حمایت پورمحمدی قرار داشت زمانی روزهای افول خود را نظاره گر شد که «علی فروغی» مسوول پیشین بسیج صدا و سیما، مدیریت شبکه سوم را بر عهده گرفت. این جابجایی موجب شد تا در آن زمان بسیاری از طرفدران برنامه نود و عادل فردوسی پور، حذف وی را پیش بینی کنند اما قدرت برنامه نود و محبوبت خاص این مجری موجب شد تا حذف یکباره شکل نگیرد و حذف تدریجی در دستور کار باشد.
هر چند که این شیوه از برخورد در سال 97 با راه ندادن «کارلوس پویول» میهمان برنامه 2018 فردوسی پور و حذف آیتم فساد در فوتبال ایران توسط صدا و سیما شروع شد اما زمانی پافشاری مدیران صدا و سیما بر حذف فردوسی پور رنگ و بوی جدی به خود گرفت که خبر دستکاری آراء مردمی برای انتخاب مجری محبوب تلویزیون توسط افراد نامشخص در رسانه ها و فضای مجازی پخش شد.
پس از آشکار شدن واقعیت این نظر سنجی، مدیران رسانه ملی، نسبت به این امر سکوت پیشه کردند. دستکاری آراء نظرسنجی و پیشنهاد قائم مقامی شبکه ورزش به فردوسی پور در روزهای پایانی شال 97 نشان داد که طناب کشی فروغی و فردوسی پور به روزهای پایانی خود نزدیک می شود و شاید سال 1398 آغازی بر پایان عادل در برنامه نود باشد.
فردوسی پور مانند بسیاری از مجریان رسانه ملی از انتقاد به دور نیست و حتی برخی از کارشناسان برنامه وی (نود) را یکی از روتین ترین برنامه های چند سال اخیر قلمداد می کنند اما بدون شک او و تیم رسانه ایش نقش بی بدیلی در پیشرفت فوتبال، داوری و برخی از مسائل پشت پرده داشتند.
شاید ذهن هواداران و مخاطبان برنامه نود هیچگاه فراموش نکند که این برنامه با اجرای عادل فردوسی پور چه کمک هایی در زمینه داوری و نقد آن داشته است. همچنین فردوسی پور که سوژه های داغ روز فوتبال را به خوبی پیگیری می کرد در زمینه شایعات فساد در فوتبال و برخی از پشت پرده ها افشاگری هایی داشت که در نهایت به ورود کمیسیون اصل 90 مجلس به این پرونده ختم شد.
همچنین محبوبیت نود و همزادی آن با واکاوی پرونده های مختلف در فوتبال ایران موجب شکل گیری برنامه هایی مشابه در زمینه های مختلف شد که نود سیاسی در سال 88 و طرح 90 اقتصادی در سالیان اخیر از مهمترین این برنامه ها می باشد.
لذا اگر واقع بینانه به مساله حذف مجریان محبوب از رسانه ملی نگاه شود باید گفت در شرایط کنونی تغییر یا حذف برنامه نود به صلاح رسانه ملی و فوتبال ایران نیست زیرا این برنامه ضمن آنکه به پیشرفت فوتبال کمک می کند موجب جذب مخاطب برای رسانه ملی خواهد شد.
فردوسی پور که این روزها به پایان مجری گری خود در صدا و سیما نزدیک می شود در دو دهه گذشته هیچگاه از منافع رسانه ملی عبور نکرد و منافع این سازمان را در اولویت قرار داد. این جانبداری وی از رسانه ملی تا جایی بود که زبان این مجری برای واکاوی کلاف سردرگم «حق پخش» که یکی از اصول اولیه فوتبال حرفه ای است، لکنت داشت و او هیچگاه در این زمینه سخنی به میان نیاورد.
البته مصلحت اندیشی فردوسی پور تنها به حق پخش منتهی نشد بلکه او در 2 دهه مجری گری از مواردی مانند حضور زنان در ورزشگاه و انتقاد از سبک مربیگری کی روش چشم پوشی کرد.
«رضا گنجی» کارشناس ارشد رسانه در یادداشتی نوشت:
در موضوع اختلافات اخیر، سازمان صدا و سیما و مدیران آن با هر گرایش و در هر سطحی بازنده اند، اگر فردوسی پور و هر مجری ای با این ویژه گی ببرد. مهم نیست ایشان چقدر خوب، عالی، محبوب، باسواد، بی سواد، مردمی و یا هر چیز دیگر هستند. مهم رفتار و انضباط سازمانی است که باید بر هر رفتار دیگری ارجح باشه. ولو به قیمت هزینه دادن و از دست دادن بخشی از مخاطبین. در دراز مدت یک سازمان با رعایت و اصرار بر اجرای دقیق قواعد محبوب تر خواهد شد. دفاع از این قانون به نفع همه است. قانون را فدای یک فرد نکنید، ولو اینکه در ظاهر حق با او باشد.
باید اینگونه باشد که شخص با هر میزان از توانمندی و شهرت در صورت خروج از سازمانی خود را بازنده بداند نه بر عکس. اگر بر عکس شد یعنی آن سازمان هنوز کوچک است و باید کاری کند که آدم با ترک و یا اخراج از آن مجموعه خود را مغبون بداند. آیا این توهم خارج شدگان از چرخه فعالیت در تلویزیون ملی است که خود را همواره پیروز این تصمیم می پندارند یا حقیقتی است تلخ که سازمان باید آن را آسیب شناسی کند؟
تجربه نشان داده که در سازمان صدا و سیما خیلی از مجریان و هنرپیشه ها و کارگردانان و غیره فکر می کردند که در صورت خروج از آن مجموعه، جام جم فرو می پاشد!!! و یا تلویزیون ایران مشروعیت اش را به کل از دست می دهد یا کسی بهتر از آنها یافت نمی شود و … اما بسیاری از همین بزرگواران اندکی بعد، هزار نفر را به اشکال مختلف واسطه می گیرند که دوباره بازگردند و به این تلویزیون نامشروع !!! مشروعیت دهند!!! جالب نیست؟ بالاخره این رسانه طرفدار دارد یا ندارد؟ چرا همه ی آنها که مثلاً در اوج شهرت رفتند دیگر محبوبیت سابق شان را نتوانستند پیدا کنند؟ اینها که دسترسی شان به انواع پلتفرم های جدید رسانه ای بیشتر شده است؟
هر کسی می تواند از هر رسانه ای به هر دلیلی خارج شود اما هزینه درست کردن برای آن رسانه به اشکال مختلف را مطمئناً هیچ صاحب رسانه ای تحمل نخواهد کرد. منطقی باشیم. هوش یک فعال باهوش رسانه ای هم این را نمی پسندد که هم بخواهی در سازمانی بمانی و هم به طروق مختلف آن رسانه را تضعیف کنی!!! اینکه بگویی من در راستای تقویت این رسانه چنین می کنم و چنین می گویم هم یک حرف در مدل ایرانی است. شما تا زمانی که در سازمانی شاغلید باید تابع مرام و اساسنامه آن سازمان باشید. ولو به دید شما تصمیمات آنها غلط باشد. اصلاح رفتار کلان یک سازمان الزاماً با آبروبری آن مجموعه تحقق نمی یابد. ناراضی، شاکی، دگر اندیش و هرچه شما می خواهید اسمش را بگذارید، می تواند خارج شود و به هر شکل که خواست آن سازمان را به چالش بکشد. با هر کیفیت که دلش می خواهد. هزینه اش هم با خودش. آنچه می گویم دفاع از یک اصل کارمندی است که نبودش و یا اجرای ناقص آن بلای جان همه ی سازمانها و نهادهای وطنی شده است و هر کس در هر سطحی خود را محق بروز هر رفتار و فرمایشی می داند. این یک آسیب است. اینجا نکته ام فقط متوجه صدا و سیمای ج ا ا نمی شود. بلکه بسیاری از کارمندان در وزارتخانه ها و نهادها و بخش های دولتی و خصوصی گرفتار آن هستند.
مطمئناً اقای فردوسی پور مجری توانمند و محبوبی است که باید صدا و سیما تمام تلاش اش بر حفظ اش باشد. اما رصد اظهارات و واکنش های بعضی ها نه تنها در راستای کمک به ماندن ایشان با تلطیف فضا، ایجاد همدلی، رفع کدورت و کشف و حل مشکل نیست بلکه کمک به تشدید نزاع ها برای مقاصدی دیگر است. بیشتر شبیه عقده گشایی و گرفتن انتقام از یک سازمان است. این کجایش معنی دوست داشتن عادل و دیدن دوباره ی او در قاب تلویزیون رو می دهد؟؟؟ گویا الان سود اخراج عادل برای بعضی ها بیشتر از ماندن اوست.
عادل باید عاقل باشد...
تابناک نوشت:
پس از اهدای جایزه بهترین برنامه تلویزیون به عادل فردوسی‌پور، سلسله خبرهایی منتشر شد که از تغییر عادل فردوسی‌پور و جایگزین محمدحسین میثاقی به جای فردوسی‌پور سخن به میان آمده بود.
بر اساس این گمانه‌زنی‌ها، عادل فردوسی‌پور به شبکه پنجم سیما می‌رود و برنامه خودش را آنجا راه‌اندازی می‌کند اما در مقابل خبرهای دیگری نیز بود که روایت دیگری داشت. بر اساس گروه دیگری از این زمزمه‌ها، عادل فردوسی‌پور باقی خواهد ماند و مدیریت ارشد صداوسیما برای رفع مناقشات، دست به تغییر یا جابجایی مدیریت شبکه سه خواهد زد.
پیگیری‌هاحکایت از آن دارد که هیچ کدام از این گزاره دست‌کم در شرایط کنونی مطرح نیست و هیچ تغییری در شبکه سوم دست‌کم در کوتاه مدت رخ نخواهد داد. عادل فردوسی‌پور محبوب‌ترین چهره تلویزیون در نزد افکارعمومی محسوب می‌شود و مدیران رسانه ملی قصد ندارد این سرمایه‌شان را به سادگی از دست بدهند و در زمان دولت احمدی‌نژاد نیز با وجود فشارهای بسیار گسترده دولتی، مدیران وقت زیربار تغییر فردوسی‌پور نرفتند؛ چه رسد امروز که اساساً بحث فشار دولتی نیست و بحث فرادولتی است.
علی فروغی نیز که به همراه گروهی مدیریت شماری از شبکه‌ها را در اختیار گرفت، به نماد استفاده از چنین چهره‌هایی در پست‌های حساس صداوسیما تبدیل شده و از عقبه لازم برخوردار است که دست‌کم در کوتاه مدت خبری از تغییرش نباشد. شاید تغییر مدیر شبکه دوم سیما به مراتب ساده‌تر از تغییر فروغی باشد و به همین دلیل بعید به نظر می‌رسد شاهد کوچک‌ترین تغییری در این عرصه نیز باشیم. بدین ترتیب وضعیت شکننده کنونی تداوم خواهد یافت.
واکنش مهناز افشار به حذف عادل فردوسی پور
مهناز افشار در واکنش به حذف عادل فردوسی‌پور از برنامه «نود» و تلویزیون در اینستاگرام نوشت: «عزت هیچکس دست هیچ انسانی نیست، عزتت ماندگار است آقای عادل‌خان.»
واکنش پرویز پرستویی به این اتفاق
پرویز پرستویی با بازنشر سخنان عادل فردوسی‌پور مبنی اینکه برنامه «نود» فرزند اوست، در اینستاگرام نوشت: «عادل فردوسی پور:
نود فرزند من است! امروز داشتم دنیای مجازی رو مرور می‌کردم که متوجه شدم فرزند بیست ساله عادل فردوسی پور((نود)) روگروگان گرفتند.
نمیدونم این خبر رو جامعه ورزشی شنیدن یا نه! واگر شنیدن چگونه با خودشون کنار اومدن، اونم‌گروگان گرفتن فرزند بیست ساله عادل فردوسی پور رو که هر دوشنبه منتظر شروع برنامه‌اش بوده‌اند تا ورزش ایران و جهان رو از زبانش بشنوند و ببینند!
نمیدونم مردمی که بیست سال تمام هر دوشنبه تا پاسی از شب شاهد اخبار و تحولات ورزشی بودن این خبر رو شنیدن یا نه! واقعا این خبر خیلی تلخ بود.
راستش حکایت عادل فردوسی پور به نوعی حکایت استاد شجریان در عرصه موسیقی است، اگر بخواهند روزی بهترین خواننده سال یا ابدی را انتخاب کنند بایستی ابتدا استاد شجریان را کنار بگذارند و تازه ببینند که کدام خواننده بهترین است چرا که استاد شجریان صدایش یک ارکستر کامل است و قابل قیاس با هیچکس نیست. با ادای احترام به کلیه خوانندگان خوب ایران زمین.
حال، حکایت عادل فردوسی پور در عرصه برنامه ساز ورزشی و اجراست. با ادای احترام به همه عزیزانی که در عرصه ورزش برنامه‌ساز هستند و اجرا کننده بایستی عرض کنم خدمتی که عادل فردوسی پور در برنامه نود به ورزش کرده اند تکرار ناشدنی است. صد در صد به نفع صدا و سیما خواهد بود اگر با سلام و صلوات فرزند عادل فرودسی پور را
به او برگردانند.
چون هیچکس نخواهد توانست بر سکان برنامه نود بنشیند حال تحت هر عنوانی و اگر صدا و سیما با عذرخواهی این کار را نکند بایستی دیگه کم کم فاتحه صداوسیما را خواند چون مدام در حال خطاست. چرا صداوسیما را ملک شخصی خود کرده‌اید؟ چرا از بیرون به عملکرد خودتان نگاه نمی‌کنید؟ این میزها و پست‌ها به هیچکس وفا نکرده، همه رفتنی هستید مثل مسئولین قبلی تورو خدا اینقدر جفا نکنید.
چرا که عادل فردوسی‌پور و امثال ایشان در هر عرصه‌ای ماندگارتر خواهند شد. شک نکنید این شما هستید که خواهید رفت. عادل عزیز اگر فرزندت برگشت ماهم خوشحال خواهیم شد و اگر بر نگشت غمگین، ولی بدان فرزندت در دل همه مردم ورزش دوست در سراسر دنیا جای دارد.»
آخرین اخبار، رویدادها و حواشی روز سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر را در صفحه‌ی اخبار منظوم، مرجع سینما و تلویزیون ایران؛ می‌‌توانید دنبال کنید.
شناسه تحلیل و گزارش : 5988885
منبع: منظوم
من خودم یکی از منتقدین برنامه نود بودم و خیلی از آیتم هاش رو نمی پسندیدم. بنظرم یه جاهایی عادل ادای پوپولیست ها رو درمیاره. حرفای شما هم درسته. اما مشکل اینجاست که یک نابغه در عرصه برنامه سازی اونم برنامه ای درباره فوتبال اونم فوتبال ایرانی رو نباید همینطوری شوت کرد بیرون که!! اگر شما میگی قانون، خب باشه. قانون باید اجرا بشه. اما قانون میتونه به اشکال مختلف اجرا بشه. مثلاً محترمانه و بدون جاروجنجال اجرا بشه. یا با خواست مخاطب اجرا بشه. خیلیا از سّمَت و کارشون کنار گذاشته میشن. برخی استعفا میدن. برخی عزل میشن. یه عده جابجا میشن. برخی هم مثه متکی؛ وقتی در سنگال بسر میبرن؛ اخراج میشن!! کدومِش شکیلتر و بهتره؟؟
درضمن همه میگن مردم ولی نعمت مسئولین هستن. حالا این ولی نعمت یه خواسته داره دیگه، چیزی نخواسته...خواسته از این همه برنامه چرت و پرت تو صداوسیما؛این نود چرند و پرند رو با عادل ادامه بدن. چیزه خاصی نیست که...
جار و جنجال که میگین رو خود فردوسی پور دنبالشه خودش حاشیه میسازه با حرفایی که میزنه تو شبکه جام جم. الآن صدا و سیما باید چیکار کنه که محترمانه بشه و بدون جار و جنجال؟
اون ولی نعمت هم که میگین حق نظر و رای دارن ولی نه تو ریزترین موارد. اگه قرار باشه ریزترین موارد رای گیری بشه که سنگ رو سنگ بند نمیشه! البته همونم جای بحث داره که بگیم خواسته مردمه چون برخیش جوسازیه و سعی در زیاد نشون دادن. نمونه نقضش نظرسنجی آقای آشنا در توئیتره که بیش از ۶۰ درصد مردم راجع به ۹۰ یا گفته بودن عادل حذف شه یا گفتن اصلا این مسئله براشون اهمیتی نداره. که اگه همه هم میگفتن عادل باید بمونه بازم دلیل نمیشد تو تک تک موارد بریم سراغ رای مردم.
اما صداوسیما که هیچ خروجی منطقی و درستی در شبکه هاش نداره، باید خیلی نرمالتر و عادی تر و بدون حاشیه اِعمال قانون کنه. من خودم طرفدار پروپاقرص رسانه های تصویریَ م. اما از صداوسیمای ایران فقط سه تا شبکه رو دنبال میکنم. مستند.سلامت.ورزش. شبکه سه رو هم فقط موقع پخش فوتبال. بقیه شبکه ها رو وقتی میبینم، حالت مشمئزکننده ای بهم دست میده.چرا؟چون میبینم فقط دارن پول مملکت رو در صداوسیما هدر میدن.هیچ هنری ندارن که هیچ. تولید محتوی رو هم سالهاست بیخیال شدن. خروجی هم که قربونِش برم اصن براشون مهم نیست.
درمورد نظرسنجی، من نمیگم دولت میخواد آب بخوره بیاد از ملت بپرسه. یه عده رفتن به یکی رأی دادن و اون یکی داره برای همه مملکت تصمیم میگیره و ما بهش میگیم دموکراسی!! باشه قبول. اما انتخاب رئیس صداوسیما به عهده دولت نیست که شما هی میگی مردم نباید دخالت کنن. پس در این مورد مردم میتونن دخالت کنن. باید هم دخالت کنن. چون داره از جیب شون برنامه ساخته میشه. پس حق دارن در انتخاب مجری دخالت کنن. همه جای دنیا هم همینه. اگر حق دخالت نداشته باشن که نظرسنجی نرم افزاری و نظرسنجی پیامکی معنایی نداره!!مردم پای برنامه های چرت صداوسیما بشینن و ماهواره نبینن ولی رأی شون هم کشک باشه؟؟ نمیشه که برادر من...