گردان عمار

تنگه ابوقریب از دسته فیلمهایی است که می بایست اجازه بدهی کاملا رسوب کند ، ابهامات و سوالات کاملا شفاف شود و اجازه بدهی و ببینی آیا زمان وبررسی مجدد فیلم در عالم تفکر و یا  تماشای مجدد جوابهای مناسبی برایش پیدا میکند یا خیر .. اگر در این فرآیند از سوالات سربلند بیرون بیاید حتما یک شاهکار است و اگر جوابی یافت نشود ، یک فاجعه است.

فیلم سینمایی تنگه ابوقریب به کارگردانی بهرام توکلی

-فیلم داستان ندارد!
-یک فیلم جنگی پرهزینه، شخصیت محوری ندارد و داستان را تعدادی تیپ جلو میبرد!
-روایت یک مقاومت تمام عیار است اما فرمانده و قهرمان ندارد!
-درکارگردانی از لرزش دوربین پا را فراتر گذاشته و بازی با لنزها را شروع کرده!
-اگر احیانا میخواستیم ساده انگارانه فکر کنیم در طول فیلم یک تصور ایجاد میشد که این فیلم انگار فیلمنامه ندارد.نه ماجرا و کنش و واکنشی وجود ندارد.و دکوپاژ و فیلمنامه در صحنه فیلمبرداری متولد میشده است.
-ضد قهرمان ها خمپاره ها هستند و تعدادی تانک و چند تیربار و یک هواپیما که عرصه را بر نیروهای گردان عمار تنگ کرده اند! و در فیلم جنگی با این سبک ندیدن یک سرباز دشمن هم جای سوال است.
ابوقریب یک مینیمال است که شدیدا به ضد ساختار نزدیک میشود، داستانی وجود ندارد که بخواهیم خطی بودن یا غیر خطی بودن را برایش متصور شد.

مهدی پاکدل نشست خبری فیلم «تنگه ابوقریب»

بیشتر فیلم یک تصویر واقعی و مستند گونه از یک جنگ تمام عیار است، جنگی که به مرحله ای رسیده است که دیگر خاکریزها محدوده نفرات خودی و غیر خودی نیستند بلکه به اصطلاح یک جنگ ۳۶۰درجه است . به این معنا که در همان لحظه که دشمن روبروی توست میتواند پشت سر توهم باشد البته همین فضا برای دشمن هم متصور است.
هدف تزریق این احساس به مخاطب است ، احساس حضور در یک منطقه جنگی و درک فضای جنگ و در نهایت اشک ریختن برای آنهایی که برای این مرز و بوم جانفشانی کردند و لباس شهادت پوشیدند.
به همین دلیل بیشتر از اینکه کارگردانی و فیلمنامه خودش را نشان بدهد ، طراح صحنه و طراح جلوه های ویژه (سعید ملکان)  خودش را به رخ میکشد.

علی سلیمانی و جواد عزتی در نشست خبری فیلم «تنگه ابوقریب»

ساخت چنین فیلمهایی بدون قهرمان یک ریسک است ، حذف حضور موثر ضد قهرمان ریسکش بیشتر است در پوستر این فیلم هم چنین اتفاقی کاملا مشهود است قهرمان رزمنده است نه تیپ و شخصیتی خاص ، فیلم میخواهد ارزش مقاومت و مظلومیت گردان را نشان بدهد اما المانهای موفقیت این مقاومت به تصویر کشیده نمیشود ، رزمندگان و مدل پیشرفت این موقعیتهای تاثر برانگیز در خدمت تزریق شکست این مقاومت بی نظیر است، مبارزه با دشمن کاملا کبارزه ای کور است ،که ناگهان متوجه میشویم دشمن عقب نشینی میکند ، چرایی این عقب نشینی مبهم است حتی قواعد متافیزیکی هم بیان نمیشود.
در این نبرد تن به تن یک سرباز عراقی را نمیبینیم.
عملا پرداختن به پیرنگ ، قوس شخصیت و.. عملا در فیلمنامه ناممکن است.
فیلم یک هدف قابل احصا دارد ، تا مخاطب در سینما که نماینده ای هم در فیلم دارد و آن نوجوانی به نام علی است دوربین را کنار بگذارد و سلاح مقاومت را بردارد و یا برای این مقاومت تعریف درستی را در ذهن متصور شود ... اما سوال اینجاست آیا این حجم از بی داستانی میتواند چنین نتیجه ای را بدست آورد.
فیلم ارزش دیدن را دارد مخصوصا آن دسته از افراد که تصوری فانتزی از یک جنگ دارند.

شما چقدر با این مطلب موافق هستید؟ نظر شما درباره این مطلب و اثر چیست؟ نظر خود را در پایین همین صفحه بنویسید. [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.