«من» یا « man »؟! درهم تنیدگی «تیپ» و «شخصیت»

«سهیل بیرقی»کارگردان جوانی است. میانگین سن اکثر کسانی که با او در این کار سهیم بوده‌اند حدود سی سال است. (البته اکثریت آنها)

 
بیرقی، سابقه همکاری با کارگردانانی چون عبد الرضا کاهانی، واروژ کریم مسیحی، رسول صدر عاملی و حسن فتحی در کارنامه او ثبت است آن هم به عنوان دستیار اول و دوم و برنامه ریز.

بدون شک همکاری با اینان توانسته به او در ساختن اولین فیلم سینمایی کمک کند.نام عبد الرضا کاهانی در ابتدای تیتراژ فیلم نشان می دهد که وی در شکل گرفتن فیلم (من) بی تاثیر نبوده است.

بیرقی توانسته به عنوان یک فیلم اولی، از بخش نگاه نو به جمع فیلمهای سودای سیمرغ بپیوندد و این اتفاق مهمی در زندگی اوست.

اینکه«لیلا حاتمی»به عنوان یک سوپر استار پس از درخشش در فیلمهای اصغر فرهادی و سابقه خانوادگی اش در سینما در این فیلم بازی کرده و نیز موزیسینی چون«کارن همایونفر»برای فیلم او موسیقی ساخته از وجوه تمایز او و فیلمش محسوب می‌شود.

موضوع کلاهبرداری در جامعه امروزی و ساخت فیلم در مورد آن شاید چیز تازه ای نباشد اما نگاه بیرقی به این موضوع و نوع ساخت و پردازش آن و گذر از موقعیتهای سختی که پیش رو داشته فیلم را با دیگر فیلمهای این ژانر متفاوت کرده است.

«آذر»که«لیلا حاتمی»توانسته بود به آن هویت ببخشد در ساختار داستان به یک«تیپ»شبیه بود نه یک«شخصیت». از پیشینه آذر چیزی گفته نشد، آذر کیست؟ در چه خانواده‌ای بزرگ شده؟ پدر و مادرش کی هستند؟ و کجا زندگی می‌کنند؟ اهل کجاست؟ انگیزه‌اش از انجام کارهای خلاف چیست؟ اگر فقط پول است، او پولها را چکار می‌کند؟ و...همین سوالهای بی پاسخ است که از آذر یک«تیپ»می سازد نه یک«شخصیت». تیپی که برخلاف ظاهر بسیار ظریف و زنانه لیلا حاتمی، به یک مرد شبیه است. تیپی که توقع می‌رود در فیلم‌هایی با این ژانر، آن را یک مرد قوی هیکل بازی کند. اما اینگونه نیست!

البته این امر گر چه وجه تمایز این فیلم با فیلمهایی از این دست است اما آیا می‌تواند موجب برتری آن نیز باشد؟