بدقواره و ایده‌ای کاملا تکراری

رقابت بر سر بدترین فیلم جشنواره بودن، کماکان ادامه دارد و در این میان «کوپال» کاملا توانایی رقابت با آثار دیگر را دارد. نخستین ساخته کاظم مولایی، داستان یک شکارچی به نام دکتر احمد کوپال را روایت می‌کند که درست در روز پایانی سال، در اتاقی حبس می‌شود و فیلم تلاش او برای رهایی از این اتاقک است. «کوپال» ایده‌ای کاملا تکراری دارد که بارها مدل‌های مشابه و به مراتب بهتر آن را در سینمای جهان و حتی سینمای خودمان دیده‌ایم. به سیاق بسیاری از آثار "هنر و تجربه"، تعلیق "کوپال" هم آن‌قدر دیر شکل می‌گیرد که تا قبل از دقیقه 45، مخاطبین زیادی از خستگی و سردرگمی بیش از اندازه، ترجیح می‌دهند برای استفاده از وقتشان سالن سینما را ترک کنند. اصلا مشخص نیست هدف فیلمساز از ساخت چنین اثری چه بوده و تا پایان هم چیزی دست ما را نمی‌گیرد. فیلمنامه پر است از خرده داستان‌های بی‌ربط و موقعیت‌های عجیب که در بدتر شدن فیلم، نقشی کلیدی ایفا کرده‌اند. اگرچه نویسنده تلاش کرده برای کاراکتر اصلی خود نشانه‌ها و المانهایی در جهت شخصیت‌پردازی جدی‌تر در نظر بگیرد، اما عملا شخصیت‌پردازی جدی برای نقش اول صورت نمی گیرد و همین باعث می شود تا مساله احمد کوپال، مساله مخاطب نشود. اساسا او ویژگی منحصر به فردی هم در قصه ندارد؛ او مردی‌ست که به دلیل درگیری زیاد با کار همسر و خانواده‌اش را فراموش کرده و با حیوانات خانگی خود زندگی می‌کند، مانند هزاران شخصیت مشابه تاریخ سینمای ایران که همین مشکل را داشته‌اند و به دلیل بی‌توجهی به خانواده دچار مشکل شده‌اند.

لوون هفتوان در فیلم کوپال

از سوی دیگر وقتی لوکیشن ما، محدود است، باید فاکتورهای دیگری نظیر داستان را در فیلم پررنگ کنیم تا این محدودیت باعث خستگی مخاطب نشود. در مورد «کوپال» این اتفاق هم رخ نمی دهد تا 100 دقیقه بدون هیچ گره داستانی جذابی همراه با دکتر احمد کوپال در اتاق کوچکی حبس شویم که آن قدر شلوغ و پر از مجسمه‌های تاکسیدرمی شده است که دیدن 5 دقیقه مداوم آن هم می‌تواند سردردآور باشد. با این حال امیدواریم در مرحله گره گشایی، فیلمساز چیزی را به ما نشان دهد که ارزش صبر را داشته باشد اما گره گشایی هم به صورت کاملا تصادفی اتفاق می افتد تا از «کوپال» فقط صحنه‌های تهوع آوری چون آشامیدن ادرار در ذهن باقی بماند که حتی نگارش آنها هم می تواند حال را بد کند.

اگر می خواهید بدانید «کوپال» چیست، «دراکولا»ی رضا عطاران را با «خیلی دور خیلی نزدیک» رضا میرکریمی مخلوط کنید و به عنوان چاشنی هم کمی از «جدایی نادر از سیمین» اصغر فرهادی و چند فیلم دیگر به سلیقه خودتان اضافه کنید. یادتان نرود که نتیجه را به بخش هنر و تجربه بیاورید.

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.  [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]