این دوربین پر ماجرا

«محمدحسین مهدویان» دوباره به بهانه روایت تاریخ معاصر به سراغ دوربین ۱۶ میلی‌متری روی دست و ثابت و آن لنز تله زیبایش می‌رود. صحنه را بچین و قاب را ببند. دستفروشان جلوی دانشگاه تهران کنار مبلغان احزاب و جریان‌ها کاسبی می‌کنند. پیکان طوسی ۵۷ انگلیسی حاشیه خیابان کنار می‌کشد. دختری عضو مجاهدین و مرد همراه او روی سقف پیکان می‌روند و دختر بیانیه سازمان را علنی می‌خواند. فضا با دخالت مخالفین متشنج می‌شود. از مردم معترضی جلو می‌آید و مرد عضو سازمان را از بالای سقف پیکان به زمین می‌اندازد. دوربین در نقطه‌ای ثابت ایستاده است و از بین اتفاقات با پن و تیلت انتخاب می‌کند و دکوپاژ تا انتهای فیلم به همین شکل اتفاق می‌افتد.

جواد عزتی در فیلم ماجرای نیمروز 

واقعیت از آنچه در ویزور دیده می‌شود از ما دورتر است و این را لنز تله انجام می‌دهد. چیزی شبیه به زیبایی‌شناسی دوربین فیلم‌های مستند سیاسی-جاسوسی ست. عموما فورگراندی وجود دارد که دوربین پشت آن قرار دارد. بی‌آنکه «هادی بهروز» فیلم‌بردار، قدمی از قدم بردارد. هادی برو روی «صادق» حالا برگرد روی «کمال» و کات...

مهدویان اما در «ماجرای نیمروز» در حال پوست اندازی‌ست. دست خیالش بازتر از قبل است. دنیایی ذهنی را با الهام از واقعیت تاریخی می‌سازد و این تجربه جدیدی‌ست برای او. بازیگران میدان عمل بیشتری دارند و بیشتر از قبل خود را عرضه می‌کنند. این نزدیک شدن به بازیگران با توجه به شخصیت دوربین به نوعی فاصله‌گذاری ست میان صحنه و دوربین واقع‌نما و این جاست که مهدویان روی لبه تیغ راه می‌رود.

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.  [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]