نکاتی که احتمالا در مورد «همشهری کین» نمی دانستید

نویسنده فیلم ژوزف منکوویچ در حالی که در بیمارستان بستری بود، فیلم نامه «همشهری کین» را بازنویسی کرد.

*سکانسی که پس از رفتن سوزان، در آن کین اتاق او را را بهم میریزد با یک برداشت فیلم برداری شده. حتی در این سکانس دست ولز زخمی می شود اما به دلیل واقعی بودن از همین صحنه استفاده میشود.

*اورسن ولز تکنیک حرکت دوربین از روی فاستر کین و دوست صمیمیش لینالد به کارکتر های کم اهمیت تر مانند سوزان الکساندر را از فیلم «دلیجان» جان فورد قرض گرفته. ولز در طول ساخت «همشهری کین» حدود 40 بار فیلم «دلیجان» را نگاه کرده.

*با وجود تبلیغات فراوان فیلم در اکران نا موفق بود و از نظر تجاری کاملا شکست خورده بود. اما با اعلام 9 نامزدی اسکار توجهات را به سوی خود جلب کرد ولی فیلم تا اواسط دهه 50 میلادی اکران عمومی مجدد نشد.

*کاخ زانادو مطابق با خانه ویلیام راندولف هرست کسی که شباهت های زیادی با چارلز فاستر کین داشته، طراحی شده.

*خبرنگاری که با کین پا به سن گذاشته مصاحبه می کند ، فیلم بردار فیلم گرگ تولاند است.

*«همشهری کین» اولین فیلم اگنس مورهد است.

*اورسن ولز در سکانسی که کین گتی را بر روی پله ها تعقیب میکند، زمین میخورد و استخوان مچ پایش می شکند. وی برای 2 هفته از روی صندلی چرخدار کارگردانی میکرده و در سکانس هایی که مجبور بوده بایستد باید به پاهای خود کمکی های فلزی می بسته.

*برای سکانس هایی که ولز نقش کین مسن را بازی می کرده می بایست از ساعت 2:30 صبح روی صندلی گریم بنشیند تا برای 9 صبح حاضر شود.

*اورسن ولز همیشه مدعی بوده که فیلمش بیوگرافی از یک شخص خاص نبوده. بلکه ترکیبی از چندین شخصیت آن عصر آمریکا بوده. با این وجود خیلی ها معتقدند که شخصیت فاستر کین شباهت زیادی به ویلیام راندولف هرست دارد و برخی از داستان های فیلم را هم به نجیب زاده اهل شیکاگو ساموئل اینسال ربط می دهند.

*جمله ای که کین در آن می گوید "هر چیزی که از رادیو میشنوید رو بتور نکنید" اشاره به اجرای «جنگ دنیاها» اورسن ولز در رادیو دارد.

*نگاتیو های اصلی فیلم در یک آتش سوزی در دهه 70 از بین رفت.

*بر روی سورتمه ای که تاچر برای کریسمس به کین می دهد عبارت "جنگ های صلیبی" نوشته شده.

*در سال 1970 منتقد سینمایی پائولین کائل مقاله ای تحت عنوان «Rising Kane» را منتشر کرد و در آن مدعی شد که اورسن ولز حتی یک خط از فیلمنامه را ننوشته و نگارش فیلمنامه تماما توسط همکار ولز ، ژوزف منکوویچ انجام شده. هرچند این ادعا صحت نداشت ، ولز و منکوویچ هر کدام یک فیلمنامه جدا نوشته بودند و نسخه نهایی را ولز با تلفیق این دو نوشته بود.

*یک سال پس از ادعای پائولین کائل در نیویورکر ، پیتر بوگدانویچ در مجله Esquire مقاله ای با عنوان «کین سرکش» به چاپ رساند و تمام ادعا های کائل را رد کرد. البته این مقاله را خود ولز نوشته بود.

*برای اولین بار در این فیلم از لنزهای پوشش داده شده به طور گسترده استفاده شد.citizen2

*صدایی که برای سوزان در سکانس های مربوط به خوانندگی استفاده شده مربوط به یک خواننده حرفه ای اپرا است. وی حاضر شد به شرطی با صدای خارج از محدوده بخواند که هویتش فاش نشود تا برای حرفه اش ضرری به وجود نیاید. این صدا مطعلق به خانم ژین فوروارد از اپرای سان فرانسیسکو بود.

*تماشاچیانی که سخنرانی کین را تماشا می کنند در حقیقت یک عکس ثابتند. برای آن که توهم حرکت ایجاد شود صدها سوراخ درون عکس ایجاد شده و نور در پشت آن حرکت می کند.

*اورسن ولز بعد ها اظهار داشت که افسوس می خورد چرا از ماریون دیویس برای نقش سوزان الکساندر استفاده نکرده.

156 صفحه از فیلمنامه اصلی که ولز نوشته بود در سال 2007 به قیمت نود و هفت هزار دلار به فروش رسید.

*برای جبران شکس مالی فیلم در ژانویه 1942 فیلم به صورت ویژه همراه با فیلم روباه های کوچک با نقش آفرینی بتی دیویس به فروش رسید.

*جودی هالیدی برای نقش سوزان الکساندر تست بازیگری داد و در صورتی که نقش را می گرفت قرار بوده تا نام شخصیت هم جودی هالیدی باشد.

*اورسن ولز هنگامی که این فیلم را کارگردانی میکرده تنها 25 سال سن داشته و این فیلم اولین فیلم بلند ولز است.

*صورت گزارشگر جری تامپسون در هیچ صحنه ای از فیلم به طور کامل نشان داده نمی شود. وی همیشه در سایه قرار دارد.

*دیالوگ «غنچه رز...» در رتبه 17 ماندگارترین دیالوگها از سوی موسسه فیلم آمریکا قرار دارد.

*موسسه فیلم آمریکا برای اولین بار در سال 1998 این فیلم را در صدر برترین فیلم های تاریخ قرار داد و پس از آن مجددا در سال 2007 دوباره این عنوان را بدست آورده و تا کنون هم حفظ کرده.

دیالوگ های ماندگار:
تاچر:دوست داشتی چه کار می کردی؟

کین: هر چیزی که تو ازش متنفری...

برنشتاین: هاروارد ، ییل ، پرینستون ، کورنل ، سوئیس... اون از دانشگاه های زیادی اخراج شده.

امیلی: واقعا چارلز، مردم فکر می کنند...

کین: به چیزی که من برای فکر کردن بهشون بدم...

برنشتاین: مجسمه های زیادی در اروپا هست که هنوز نخریدید.

کین: نمی تونی من رو مقصر بدونی. اونا 2000 ساله مجسمه می سازند در حالی که من فقط 5 ساله که دارم می خرم!

برنشتاین: پیری فقط مریضیه، آقای تامپسون شما هیچ وقت به جلو نگاه نمی کنید تا درمان بشه.

چارلز فاستر کین: فکر نمی کنم که یک کلمه بتواند زندگی یک مرد رو شرح بده...