بازی‌های به نسبت باورپذیر در کنار کمبود پردازش دراماتیک/نقد شفاهی

«سایه» یک فیلم عاشقانه اجتماعی سطحی، کم مایه و معمولی است. آثار سینمایی و تلویزیونی مسعود نوابی پر سر و صدا نیستند. این کارگردان سینما و تلویزیون که بیش از ۸۰ فیلم کوتاه و مستند تلویزیونی ساخته و کارگردانی ۹ سریال و ۴ فیلم سینمایی را در کارنامه هنری خود به ثبت رسانده است گرچه در آثارش نگاهی اجتماعی دارد و قصه هایش را از میان رخدادهای واقعی و غیر واقعی و گاه اقتباسی گزینش می کند و همچنین با ابزار فیلمسازی آشنا است و مدیوم های فیلم و تصویر را می شناسد ولی تاکنون هیچکدام از فیلم ها و مجموعه های تلویزیونی اش در میان تولیدات سیما و سینما جایگاهی شاخص و ممتاز نیافتند.م حرف بودن آثار او در کنار نبود نوآوری و خلاقیت در فرم و ساختار سینمایی و تصویری و همچنین روایت تخت سینمایی داستان های معمولی اش باعث شده تا ساخته های نوابی از سطح فیلم های معمولی فراتر نرود با این حال با آنکه در کارهای او از پررنگی و تحلیل مناسبات اجتماعی و خانوادگی و انسانی خبری نیست و آثارش از بازاری سازی صرف هم به دور هستند اما وجود نگرش انسانی و اخلاقی به زندگی آدم ها و روابط و تقابل های شان هرچند کمرنگ اما قابل مشاهده است.

در فیلم جدید او هم چنین نگاه و توجهی وجود دارداین فیلم از نوع آثار سطحی عاشقانه است لیکن قصه عشقی فیلم کم و بیش در میان مردم و جامعه ای که در آن زندگی می کنیم جریان دارد اما این جریان عمیق و همه جانبه نبوده و عبوری است با وجود کم اعتنایی فیلمساز به فضا و مراودات اجتماعی و علت و معلول رویدادها فیلم او از نظر قصه و ساخت کاملاً رها و بدون قید و شرط نیست و نوابی کوشیده حاصل مشاهدات و تجارب اجتماعی خود را در جای جای فیلمش بگنجاند.با آنکه طرح قصه عشقی «سایه» و مسائل پیرامون آن مانند آثار پیشین این سینماگر دچار مشکل نوآوری در پرداخت و بیان سینمایی خلاقانه است ولی در کل همه چیز فیلم به شکل ساده در خدمت ارائه قصه کم جذاب آن قرار گرفته است. «سایه» به رغم داشتن امتیازهایی از جمله بازی های به نسبت باورپذیر رضا کیانیان، فاطمه گودرزی، ثریا قاسمی و بازیگران جوان فیلم و روانی چینش ماجراهایش از نظر پردازش دراماتیک داستان و پرداخت پذیرفتنی شخصیت ها و جذابیت های تصویری دچار کمبود است و از استحکام و استاندارد یک فیلم سینمایی کامل فاصله دارد و در واقع به تله فیلم نزدیک تر است.

سایه فیلم مهمی در سینما و در پرونده سینمایی مسعود نوابی نیست و از لحاظ داستان و محتوا و ساختار سینمایی چیزی تازه و متفاوت از فیلم های رایج ندارد. نوابی سینماگری علاقمند است و قابلیت ارتقای دانش اجتماعی و سینمایی و کیفیت بخشی بیشتر به آثارش را دارد اما راه تکامل سینمایی او و آثارش از کجراهه بی توجهی و ادبیات و فرهنگ جامعه نمی گذرد که درست از میان مردم و آیین ها و آرمان های اجتماعی عبور می کند.

فیلم «سایه» سایه ای کمرنگ از عشق و اجتماع و توانایی های سینماگری است که در صورت کوشش برای بالا بردن قابلیت های فیلمسازی و آگاهی اجتماعی خود می تواند جایگاه بهتری در سینمای ایران بیابد.

«سایه» مضمونی اجتماعی عاشقانه دارد و داستان پسر و دختری را روایت می‌کند که قصد دارند با یکدیگر ازدواج کنند اما با مخالفت پدر روبرو می‌شوند…

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.

[منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]