تلخ و شیرین

هم محمود رضوی به عنوان تهیه کننده و هم بهروز شعیبی به عنوان کارگردان پیش از این ثابت کرده اند هم دغدغه اجتماعی دارند و هم اهل سینمایی هستند که داستان گو باشد و این چیزی است که به طور معمول هم مورد پسند منتقدان است و هم مورد پسند عموم مخاطبان.  فیلم دارکوب هم بر این مبنا ساخته شده است. قصه ای که با طرح یک موضوع اصلی در کنارش به موضوعات فرعی مختلفی از جمله اعتیاد میپردازد.

فیلم در ابتدا بعد از یک سکانس اضافه که کاربردی در ابتدای داستان ندارد،  سعی میکند یک معرفی از شخصیت های اصلی داستان ارائه دهد. معرفی ای که هر چند کمی طولانی به نظر میرسد اما مار ا به خوبی با سه ضلع اصلی داستان آشنا میکند و ما وارد ماجرای اصی میشویم. همسر سابق و معتاد مدیر موفق یکی از فروشگاه زنجیره ای پس از 6 سال دوباره او را پیدا میکند و دردسر هایی برای مرد ،فرزند و همسر جدیدش درست میکند. در ای بین با وجه به معتاد بودن زن ما وارد زندگی او نیز میشویم و با داستانک هایی درباره مشکلات اطرافیانش روبه رو می شویم . خرده پیرنگ هایی بکه باعث اتفاقات متفاوتی در داستان می شود. این داستانک ها به خوبی با داستان اصلی ارتباط میگیرند و به داستانی واحد مبدل میشوند. این داستانک های فرعی در عین حال که نقطه قوت فیلم هستند و از پرداخت خوبی برخوردار هستند ، اما تبدیل به نقطه ضعف فیلم هم میشوند چون خط اصلی داستان به همین خوبی نه نوشته شده و نه در اجرا به خوبی در آمده است.

مهناز افشار و امین حیایی در فیلم سینمایی دارکوب

قصه فیلم و داستان کشش خیلی خوبی برای جذب مخاطب دارند و بازی فوق العاده سارا بهرامی در کنار بازی های خوب شادی کرم رودی و نگار عابدی و اتفاقات ریز و درشت فیلم مخاطب را به شدت کنجکاو میکند که سرانجام شخصیت ها به کجا میرسد. سرانجامی که فکر شده است و تقریبا تمامی شخصیت های داستان فرجامشان در آخر فیلم مشخص است .

اما فیلم دارکوب چه به لحاظ فیلمنامه و چه به لحاظ کارگردانی در اواسط کار ضربه میخورد . جایی که پر است از سکانس های اضافی که به راحتی قابل حذف هستند مانند سکانس فلش بک که نه تنها کمکی به داستان نمیکند بلکه فقط یک سوال در ذهن مخاطب میگذارد که در فیلم جوابی برایش نیست. ریتم فیلم پس از 20 دقیقه اولیه به شدت افت میکند و برای رسیدن به نقطه اوج داستان زمان زیادی صرف میشود . پس از آن هم فیلم میتوانست با ضرباهنگ تند تری طی شود چرا که سیر اتفاقاتی که در فیلم می افتد میتوانست با وقفه های کمتری به هم متصل شوند اما گویا کارگردان به عمد و به نظر نگارنده از روی اشتباه ، بعد از هر حادثه و رخداد مهمی یک استراحت و مکث طولانی جهت استراحت و تحلیل اتفاقات در ذهن مخاطب قرار میدهدکه اتفاقا نتیجه معکوس داده است و بیننده ای که منتظر است ادامه کار را ببیند با وقفه ای طولانی مواجه میشود و دچار خستگی ذهنی می شود.

امین حیایی در فیلم سینمایی دارکوب

دارکوب در کل فیلمی شریف است که قصه ای که به ظاهر بسیار تلخ مینماید را ، با لطایف سینما به گونه ای تعریف میکند که مخاطب نه دچار سیاه نمایی شود و نه در حین دیدن فیلم دچار آزار شود. اما از لحاظ کارگردانی حرکتی رو به عقب برای بهروز شعیبی محسوب میشود. البته فیلم این قابلیت را دارد که با تدوینی بهتر وحذف برخی سکانس های اضافه در اکران تبدیل به فیلم بهتری شود و حتی در جذب مخاطب موفق عمل کند.

در پایان نکته ای که آزارم میدهد حضورهای کوتاه مدت و تکراری جمشید هاشم پور در فیلم های چند سال اخیر است. جمشید هاشم پور بازیگر بسیار بزرگی است و این را به غیر فیلم های اکشن قدیمی در فیلمهای بسیاری مثل واکنش پنجم ، مسافر ری و یک بوس کوچولو اثبات کره است اما متاسفانه در سالیان اخیر از این بازیگر خوب و برخی بزرگان دیگر سینما استفاده خوبی نمی شود و آنها مجبور به ایای نقش های کوتاه و گاها تکراری میشوند. امید است قدر بزرگان سینما را بهتر بدانیم.

شما چقدر با این مطلب موافق هستید؟ نظر شما درباره این مطلب و اثر چیست؟ نظر خود را در پایین همین صفحه بنویسید. [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.