محمدرضا وحیدزاده : «زاپاس» یک تلهفیلم ساده، روان، دیدنی، بیتکلف و چه بسا عبرتآموز است از کارگردانی که مدتی است از حواشی بیگپروداکشن سرخفامش خبری در رسانهها نیست.
17 بهمن 1394
زاپاس یک تلهفیلم بیحاشیه است از اسی نیکنژاد، فیلمساز پرحاشیۀ سالهای اخیر سینمای ایران. «زاپاس» داستان یک مربی فوتبال است که سرنوشت دختر و دامادش را به ماجرای آسیبدیدگی داماد فوتبالیستش گره زده است. فیلمی در حال و هوای سریال پایتخت، با تعدادی از بازیگران همان سریال و با برخی ویژگیهای مشترک دیگر مثل منطقۀ جغرافیایی و لهجه و در مجموع اتمسفر کلی اثر. «زاپاس» یک تلهفیلم ساده، روان، دیدنی، بیتکلف و چه بسا عبرتآموز است از کارگردانی که مدتی است از حواشی بیگپروداکشن سرخفامش خبری در رسانهها نیست. «زاپاس» فیلمی است که باید در سطح همان تلهفیلم از آن انتظار داشت و در همین حد آن را یک فیلم قابل قبول دانست. گرچه شاید بتوان از نحوۀ روایت فیلم که از زبان کودکی خردسال است نیز اشکال گرفت و به لحظات بسیاری اشاره کرد که بر خلاف فیلم «نفس» نرگس آبیار، راوی کودک از فیلم عقب مانده است و گاهی نیز تناسبی میان جهان کودکانۀ او و ماجراها و مسئلههای نقشهای داخل فیلم دیده نمیشود. با اینهمه زاپاس فیلمی است که در کنار آثار دیگر روز چهارم، در مجموع این روز را در مقایسه با روزهای پیشین جشنواره در شرایط بهتری قرار داده است.
یک تیم فوتبال که در لیگ دسته سوم کشور فعالیت میکرده است به دسته دوم صعود میکند، سعید در این راه در آخرین لحظات بازی آخر دچار مصدومیت تاندون پا میشود و سلامتیاش به خطر میافتد...