نقد فیلم پاکسازی: سال انتخابات

الیزابت میچل در فیلم حضور دارد که احتمالا او را با سریال قدیمی « گمشدگان » به یاد خواهید آورد و کارگردان جیمز دموناکو که تا به امروز چهار فیلم ساخته که سه تای آن « پاکسازی » بوده است.
فیلم سراسر خشونت است! و اصلا مناسب افراد کم سن و سال نیست.

نکات مثبت فیلم ؟

بحث های روز جامعه آمریکا در فیلم وجود دارد و با استفاده از خشونتی که در سراسر فیلم موج می زند، این مسائل نیز دستخوش انتقادات قرار گرفته؛ مسائلی نظیر تبعیض جنسیتی و نظام سرمایه داری. اینکه در یک فیلم خشونت وار سازندگان بخواهند صحبت هایی فراتر از جایگاه فیلمشان مطرح نمایند یک نکته مثبت برای اینچنین فیلمهایی است که تجربه نشان داده خیلی دغدغه مند نیستند. ایده مرکزی فیلم کماکان در قسمت سوم جذاب است. یک روز که خشونت انجام گرفته در آن محاکمه ای در بر نداشته باشد، ایده بکری است که اگرچه در این سه قسمت به ندرت برای آن قصه منسجمی تعریف شده اما روی هم رفته هنوز هم قابلیت کشاندن مخاطب به سینما را دارد.

نکات منفی فیلم ؟

با اینکه فیلم به وضوح دغدغه های بیشتری نسبت به دو قسمت قبل دارد، اما کماکان فیلم انسجامی در روایت قصه هایش ندارد. فیلم متشکل از آدمهای بی هویتی است که مدتی در صحنه هستند، تغییر مکان می دهند و به دیار باقی می شتابند؛ بی آنکه اصلا اهمیتی به بود یا نبودنشان داده شود. بازی بازیگران از نکات آزاردهنده فیلم است. مجموع بازیگران فیلم که الیزابت میچل در راس آنها قرار دارد، بازیهای نه چندان قانع کننده ای از خود به نمایش گذاشته اند. هرچند با توجه به کلیت فیلم، خیلی هم نباید انتظاری بابت دیدن بازیهای خوب داشت. فیلمبرداری بخش های اکشن ابداً راضی کننده نیست و جزئیات زیادی را از دست می دهد.

« پاکسازی : سال انتخابات » سومین قسمت از مجموعه فیلمهای « پاکسازی » است که در سال منتهی به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا مسائل اجتماعی - سیاسی متعددی را روایت کرده اما برای پرورش آنها ابدا تلاشی به خرج نداده و همه آنها به حال خود رها شده اند. « پاکسازی » را کماکان باید به عنوان یک فیلم اکشن خشونت آمیز مشاهده کرد نه یک اثر انتقاد آمیز که لایه های مختلف اجتماع ایالات متحده را به چالش می کشد. فیلم بی رمق تر و ناتوان تر از آن است که بتواند حرفی جز خشونت همیشگی اش به مخاطب بزند.