سلام سینما، سلام شرافت...

سید فیلد معتقد است برای فهمیدن آنکه با فیلم و فیلمنامه ی خوب رو به رو هستیم یا نه تنها به دیدن ده دقیقه از فیلم و یا خواندن ده صفحه از فیلم‌نامه نیاز داریم.سرخ‌پوست فراتر از انتظارم بود،نیما جاویدی در همان ده دقیقه اول با فیلم‌نامه‌ی خوبش داستان را بنا کرد،جاویدی در فضاسازی کاملاً موفق بود،مخاطب به خوبی در اتمسفر زندان دهه‌ی چهل قرار می‌گیرد و از سکانس آغازین تا پایانی در سینما میخکوب می‌شود،با زندانبانی وظیفه‌شناس و سخت‌گیر رو به رو هستیم،مردی یخی که انگار بویی از احساسات نبرده است،ولی مگر انسان بی‌احساس نیز وجود دارد؟وقتی از ریاست زندان به ریاست شهربانی ارتقا مقام بگیرید در پوست خود نمی‌گنجید.این قاعده در مورد مرد یخی سرخ‌پوست نیز صدق می‌کند؛درست همان وقت که سرگرد نعمت جاهد(نوید محمد زاده) خود را خوش‌شانس‌ترین مرد زمین می‌داند با چالشی رو به رو می‌شود که پاسخ مناسب به آن خوشبختی و بدبختی را برای او معنا می‌کند.چالشی که داستان را جلو می‌برد و کشش برای مخاطب ایجاد می‌کند،چالشی که مرحله‌ی اولش پیدا کردن زندانی فراری است،اما روند داستان و کشمکش‌هایش که حول فرضیه و موقعیت دراماتیک شکل می‌گیرد سبب آن می‌شود که داستان وارد مرحله‌ی دوم شود،مرحله‌ای که سرگرد جاهد باید بین انجام وظیفه و رستگاری شخصی و یا حرکت فرا اخلاقی و گذشتن از پیشرفت شغلی یکی را انتخاب کند،اگر جاهد بعد از پیدا کردن سرخ‌پوست(زندانی) او را تحویل دهد کوچک‌ترین بی‌اخلاقی نکرده است،چون مأمور است و وظیفه‌ای در اجتماع دارد که اخلاق حکم می‌کند به وظیفه‌اش عمل کند،او قاضی نیست،قرار نیست حکم دهد،او مسئولیتی جدا از قضاوت دارد،در طول داستان با بعد عاطفی جاهد آشنا می‌شویم،عاطفه و عاشقی باید او را به سمت حمایت از سرخ‌پوست راهنمایی کند،اما برای جاهد وظیفه‌شناسی از عشق و علاقه مهم‌تر است،کشمکش‌های داستان او را به سمتی برد که درک می‌کند احمد سرخ‌پوست بی‌گناه است و حقش مرگ نیست،سرگرد جاهد در پرده‌ی سوم که قسمت پایانی داستان است با چالشی سه‌گانه مواجه می‌شود؛وظیفه،منفعت شخصی و یا عمل فرا اخلاقی،او بر همه‌ی مشکلات پیروز می‌شود و با زیرکی وظیفه‌ی خود را انجام می‌دهد،حالا در یک قدمی موفقیت شغلی و رستگاری است،رستگاری به چه بهایی؟مرگ انسانی برای گناه نکرده؟آدم زنده را می‌توان کشت اما مرده را نمی‌توان زنده کرد،اصلاً رستگاری چیست؟موفقیت شغلی یا نجات دادن بی‌گناهی و شکست در کار و اجتماع و زندگی با یک عمر بدبختی؟بدبختی چیست؟بیکاری؟تنزل درجه و تحقیر شدن؟این‌ها سؤال‌هایی بود که شاید در ذهن سرگرد جاهد می‌گذشت،ولی جوابی که او به تمام سؤال‌ها داد تنها یک کلمه است:شرافت...

عمل جاهد به آن معنا بود که خوشبختی و پیروزی شرافتمندانه زندگی کردن است حتی اگر در ظاهر بازنده‌ی همه‌ی دوران باشی.

سرخ‌پوست محتوی و فرم بی‌نظیری دارد،جاویدی میزانسن و دکوپاژ تحسین‌برانگیزی داشت،موسیقی متن جذاب همراه با فیلم‌برداری خوب و قاب‌های حیرت‌برانگیز و استفاده‌ی مناسب از لوکیشن باعث شد که فرم و محتوی ارتباط بسیار مناسبی با یکدیگر داشته باشند که همه‌ی این‌ها در خدمت فیلم بود،از بازی‌ها به خصوص شاهکار نوید محمد زاده به راحتی نمی‌توان گذشت،محمد زاده نقشی متفاوت با همه‌ی آثار قبلی خود ایفا کرد،که شاید بهترین بازی بود که از او سراغ داشتم،بی‌شک سرخ‌پوست یکی از بهترین آثار دهه‌ی نود سینمای ایران است،فیلمی که فارغ از مسائل سیاسی و اجتماعی فیلمی با نگاه انسانی است،فیلمی که ارزش بارها دیدن را دارد،به نیما جاویدی و تیم محترمش تبریک می‌گویم،امیدوارم به حقشان برسند.

شما چقدر با این مطلب موافق هستید؟ نظر شما درباره این مطلب و اثر چیست؟ نظر خود را در پایین همین صفحه بنویسید. [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.