«دیگری» یک مظلومیت دیگر

در همان روزهای جشنواره فجر، موفق به تماشای فیلم «دیگری» شدم. که بیشتر حضور محمدرضا فروتن و مریلا زارعی در یک فیلم کودک و نوجوان مرا ترغیب به تماشای خود می کرد.

با تماشای فیلم، به کسب جوایز در جشنواره فیلم کودک و نوجوان همدان امیدوارشدم هرچند که در جشنواره کودک سال بعدش نه جایزه ای کسب کرد و نه نظر داوران کودک و نوجوان را به خود جلب کرد و درست یک ماه بعد از آن، جایزه بهترین فیلم کودک آسیا پاسیفیک را از آن خود کرد و یک بار زنگ خطر نابودی سینمای کودک ما را یادآور شد.
دیگری، موفقیت خود را مدیون فیلمنامه منسجم و قوی خود است که با همراهی کامل مخاطب از ابتدا تا انتها روبرو می شود.
دغدغه های یک زندگی روستایی با فرهنگ و رسوم مشخص خود، مادر و فرزندی را برابر تصمیم ها و مشکلات قرار می دهد و در ادامه با همراهی فرزند و عدم همراهی مادر روبرو می گردد. نوجوان قصه شرایط را در ابتدا به راحتی نمی پذیرد و گاهی با سکوت خود با آن مقابله می کند اما در ادامه نه این که با آن کنار می آید بلکه، شرایط را طوری آماده می کند که خود نیز توان رویارویی با آن را داشته باشد، اما در مقابل مادر تسلیم شرایط می شود و فرزند خود را غافلگیر می کند و شاید خود نیز پشیمان و درمانده تر گردد.
پایان فیلم روایتگر تلخی بی پایانی است که کمتر در سینمای خود، بالخصوص سینمای کودک دیده ایم و تجربه نو و جدید آن، همه معادلات را بر هم می زند. همراه شدن نوجوان قصه (میلاد مرادی نسب) با کسی که می خواهد همسر مادرش گردد (محمدرضا فروتن) عرف همیشگی سینمای ما را می شکند. این شکسته شدن آداب و رسوم همیشگی، اتفاق خوشایندی است که «دیگری» را با دیگر راویت های این چنینی متمایز می سازد و شاید آن را درخشان می کند.

«دیگری» نام درستی برای فیلم است که حضور دیگران و انتخاب های دیگر را نشان می دهد و تلنگر این است که باید همیشه مراقب دیگری ها بود.
مهدی رحمانی در اولین تجربه کارگردانی خود به خوبی توانسته است موضوع و دغدغه مهم زندگی روستایی را به تصویر کشد که باید لوکشین های منتخب فیلم و طراحی صحنه و لباس فیلم یکی دیگر از نقاط قوت کارش محسوب کنیم.
دقت در انتخاب و طراحی صحنه و لباس نیز خود گواه بر آن است که رحمانی زندگی این چنینی را به خوبی می شناسد و می تواند نگاه و تفکر مردم روستا که در مواجه با شهر روبرو می شوند به تصویر کشد.
بازیگران فیلم و بازی های آنان هم به دیگری شدن دیگری کمک به سزایی دارد. حضور «محمدرضا فروتن» را مثبت ارزیابی می کنم. فروتن با بازی درخشان خود بار دیگر، از بهترین های بازی های درخشان خود را به نمایش می گذارد و به مرد داستان فیلم به خوبی می آید. هرچند که فروتن سال ها پیش در فیلم تلویزیونی «خاک سرد» چنین حضوری را تجربه کرده است اما به هیچ عنوان، آن ها قابل مقایسه نیستند و فروتن خاک سرد که بازی بی روحی دارد با فروتن دیگری که فوق العاده عکس العمل نشان می دهد؛ تفاوت فراوانی دارد که نشان از پیشرفت او در بازی در نقش های روستایی است و می توان او را در چهره مرد شهری و روستایی در سینما باورپذیر دانست.

مریلا زارعی نیز، با آنکه حضور کوتاهی دارد اما تاثیرگذاری به سزایی در فیلم دارد. نقشش سراسر از خستگی و ناامیدی است و زارعی به خوبی آن را نشان می دهد.

بازی «میلاد مرادی نسب» بازیگر نوجوان فیلم را نیز نباید دست کم گرفت. او در مواجه با مشکلات، گاهی سکوت می کند، گاهی همانند یک مرد استقامت می کند، گاهی گریه می کند، گاهی کارهای کودکانه می کند و گاهی حرفی نمی زند و می رود. تعصب یک نوجوان را نیز در عین سنگینی و وقار به خوبی نشان می دهد.
دیگری، فرصت دیگری است که این روزها گزینه خوبی برای سینمارفتن است و شاید برای اندشیدن و هر از گاهی تفکر.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.

[منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]