تله فیلمی اهدا شده برای اهدا کنندگان

در میان همه ی تلخی ها و قتل ها و خیانت های این روزهای کاخ جشنواره، فصل نرگس می توانست بهانه ای باشد برای زدودن بوی گنداب هنری و استشمام رایحه ی لذت بخش گل های نرگسی. فیلمی اجتماعی با موضوعی عمیقا انسانی و با نیت ادای دین به عسل بدیعی و اهدا کنندگان اعضاء بدن که روایت کننده روابط صمیمی بین انسان هاست. نگار آذربایجانی با نگارش این فیلمنامه و کارگردانی آن می توانست یکی از امید بخش ترین فیلم های امسال جشنواره را رقم بزند اما نپختگی و فقر تکنیکی او، نتوانست فصل نرگس را بالاتر از فیلمی متوسط و کم رونق قرار دهد. فصل نرگس به غایت یک تله فیلم خوب و یک فیلم سینمایی متوسط است. شخصیت ها در حد قاب تلویزیون پرداخته می شوند و تناسبی با پرده ی نقره فام عریض سینما ندارند. نه بازی فوق العاده ای، نه تدوین هنرمندانه ای، نه طراحی لباس قابل توجهی و نه فیلم برداری خیره کننده ای. همه چیز در حد متوسط است. فصل نرگس سعی کرده با بهره گیری از 3 خرده داستان و ارتباط آن ها به یکدیگر، قصه ای معنا دار خلق کند تا هم پیام خود را رسانده باشد و هم بیننده را تا پایان فیلم بکشاند. سه داستان که قرار است در انتهای فیلم به یکدیگر گره بخورند و واضح است که نقطه ی اتصال این سه چیست! چه ارتباطی میان آن ها برقرار است و چه پیامی باید از آن گرفت.

یکتا ناصر و پژمان بازغی در فیلم فصل نرگس

فصل نرگس در میان همه ی عصبیت های این روزهای جشنواره، با ایجاد شرایط کمیک که بیشتر ماحصل نقش آفرینی امیر آقایی و بازی پایتخت وار ریما رامین‌فر، خنده را بر لبان تماشاگران می نشاند تا با فضای شاد و دلی خوش سالن سینما را ترک کنند؛ هرچند که نابلدی های کارگردان و روابط سطحی میان کاراکتر ها باعث می شود حرص بخوریم و سری به تاسف تکان دهیم که چقدر این فیلم می-توانست بهتر باشد. برخی از قسمت های فیلم شامل روابط علی ناقصی است که مخاطب را به خنده وا می دارد. تعلیقی که قرار است کل فیلم بر آن بنا شود، در انتهای داستان به خوبی پرداخته نشده و بازی نگرفتن از بازیگران هم مزید بر علت است تا نتوانیم آن را به خوبی هضم کنیم. اما هدف و موضوع فیلم آنچنان والا و انسانی است که فصل نرگس را قابل تحمل تر از آنچه هست، می کند. نگار آذربایجانی برای به تصویر کشیدن 48 ساعت از زندگی افراد مرتبط با پیوند اعضا، عمده ی تصویرهای خود را در ماشین گرفته و کمتر از لوکیشن های مختلف استفاده کرده است. تیکه هایی به هنرمندان و فرهنگ عاشق لایک و افشای اسرار خصوصی مان انداخته تا در میان انبوه خستگی و نا امیدی های این روزها، لنگه کفشی در بیابان سینما باشد.

شما چقدر با این مطلب موافق هستید؟ نظر شما درباره این مطلب و اثر چیست؟ نظر خود را در پایین همین صفحه بنویسید. [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.