نگاهی به انیمیشن دیو و دلبر

ـ افسانهٔ دیو و دلبر دربارهٔ شکاف میان ظاهر و باطن و صورت و معنا، به دلیل طرح صریح دوگانگی و استحالهٔ بالقوهٔ، محمل مناسبی برای طراحان نقاشی متحرک کمپانی والت دیزنی بوده است. بهره‌مند از نقاشی‌های غنی پس‌زمینه و جزئیات پر انعطاف و پرشماری آشنای کمپانی در حالیکه مهارت در به کارگیری شیوه‌های کامپیوتری برای نزدیک کردن حرکت‌ها و فضا به جلوه‌های واقعی نما نیز مشهود است. فیلم بی‌پروا مآخذ بصری و شخصیت پردازانهٔ قدیمی را در هم می‌آمیزد و از جمله وامدار نسخهٔ ژان کوکتو (۱۹۴۶) از این داستان نیز هست (به‌ویژه در خلق فضای قصر ̎هیولا ̎). شخصیت سرزنده و ناسازگار ̎بل̎ روح جذاب فیلم است و ̎هیولا ̎ نیز طراخی و اجرای بسیار خوبی دارد. طنز فیلم که در شخصیت‌های فرعی نمود می‌یابد، افت و خیز دارد و موسیقی و ترانه‌های درخشان آن کار هوارد اشمن و آلن منکن است که به‌ویژه در ترانهٔ ̎بل̎ ظرافت ریتمیک را با معرفی شخصیت و محیط، به زیبائی هم‌آهنگ می‌سازد.