دیدن این فیلم جرم است ، اما شما ببینید!

فیلم با فحاشی و در نهایت تعرض مردی مست به زنی جوان و محجبه شروع می‌شود. چیزی که تمام فیلم ذهن شمارا مشغول می‌کند انتخاب بازیگر ضعیف، طراحی صحنه‌ی نامناسب،‌ شخصیت‌پردازی‌های تیپ و کارگردانی نامطلوب فیلم است.

داستان فیلم به نوعی حرکت بر روی خط قرمزهای جمهوری اسلامی ایران است و نقدهای بسیار جدی‌ای به مسئولان و سیاست‌های این نظام مطرح می‌کند من جمله فدا کردن افراد برای تجارت‌ها، کم آوردن در برابر قدرت‌های غربی، برقراری نوعی کاپیتولاسیون برای برخی مسئولین و آقازاده‌ها و افراد دانه‌درشت، پدیده‌ی آقازادگی و امثال این مسائل. اما با فرمِ بسیار ضعیف این فیلم این، محتوا مانند لباسی که بسیار برقامتی بزرگ باشد، بر این فیلم زار میزند.

جملات کلیشه‌ای، شخصیت‌های تیپ و نوعی نمایندگی هر شخصِ داستان از طیف‌ها مختلف از ایرادات اساسی فیلم‌نامه است. بازی بازیگرانِ فرعی بسیار ضعیف و انتخاب بازیگرِ نقش اصلی -که قرار است نقش یک فرمانده ی بسیجِ آرام در عین حال مقتدر که توانایی گروگان‌گیری تعدادی از مسئولان بلند پایه را دارد- نامناسب است.

می‌خواهد تقلیدی از آژانس شیشه‌ای باشد اما به دلیل کلیشه‌های موجود و تفاوت غیر قابل‌مقایسه‌ی پرویز پرستویی با مهدی زمین پرداز -مخصوصاً در این نقش- نتوانسته کاری در آن حدود را پیاده کند.

طراحی صحنه بسیار فانتزی و در حد تله‌تئاترهاست و گریم و تصویربرداری بسیار معمولی.

به نظر حقیر برخلاف ادعای سازندگان این فیلم مخاطب عام نخواهد داشت. این فیلم می‌خواهد به نوعی بسیج را کنار مردم و در مقابل مسئولین نشان دهد و البته نوعی ترویج بی‌قانونی است اگرچه مخاطب حق را به او می‌دهد.

البته نباید از نکات مثبت فیلم غافل شد. شجاعت انتخاب موضوع ستودنی است. انتقادات به مسئولین و نظام در حال حاضر مطالبه‌ای عمومی بوده و مشخصاً این فیلم در این زمینه حرف‌های تندی به زبان میاورد که هر کسی جرئتش را ندارد. سیاست زدگی و سیاسی کاری، نداشتن عزت نفس، شعارزدگی و عمل نکردن به شعارها، تصمیمات احساسی و بی‌اعتنایی به متخصصان از دیگر نقدهای مطرح شده به اکثریت مسئولین کشور در این فیلم است.

نکته‌ی مثبت دیگر این فیلم این است که در عین ضعف فنی، بسیار با احساسات مخاطب درگیر می‌شود، ضربان قلب را بالابرده، می‌خنداند و گریه را برای بینندگان به ارمغان میاورد. از دیگر مسائل احساسی در فیلم حس قوی وطن پرستی است. به حدی که یکی از بزرگ‌ترین گره‌های داستان آنجاست که آیا هیچ‌کدام از مسئولانِ مدعی انقلابی کشور، حاضر به زدن سیلی به‌صورت مرد مستِ متعرض به زنِ ایرانی، که از قضا تبعیت انگلیسی هم دارد هستند یا خیر. از آن‌سو عده‌ای با بنز و تفنگ برای آزادی تبعه‌ی انگلیسی تلاش می‌کنند.

این فیلم البته در کنار ادای دین به شهدای دفاع مقدس، موضع گری سیاسی هم دارد که به طور مثال محکوم کردنِ حمله به سفارت انگلستان و یا طعنه‌ای به مناسبات دیپلماتیک ایران. یکی از دیالوگ‌های فیلم این است (‌قریب به مضمون):  معامله‌ای که با باجِ ناموسی شروع بشه معلوم نیست تهش چی بشه.

در مجموع این فیلم حکایت جدال بین وظیفه و قانون، رفاقت‌ها، غیرت و منطق، وطن پرستی است. اگرچه که ابعاد فنی فیلم بسیار ضعیف است و محتوا تحت الشعاع آن به خوبی در نیامده اما مخاطب میخکوب فیلم را تماشا می‌کند. حرف‌های خوبی دارد و می‌خواهد شنیده شود. فیلم ارزش یک بار دیدن را دارد و باید به دلیل شجاعتش در بیان موضوعاتی که شاید کمتر پرداخته شده به آن احترام گذاشت اما متأسفانه محتوا تحت‌الشعاع فرمِ ضعیف آن شده است.

شما چقدر با این مطلب موافق هستید؟ نظر شما درباره این مطلب و اثر چیست؟ نظر خود را در پایین همین صفحه بنویسید. [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.