نقد و بررسی فیلم لاک پشت های نینجای نوجوان جهش یافته: خارج از سایه

محبوبیت سری داستان های مصور « لاکپشت های نینجا » در جهان پیشینه ای طولانی دارد که به بیش از 40 سال قبل باز می گردد. این سری از داستانها در دهه ی 80 و 90 از شهرت بسزایی برخوردار بودند و مخصوصا در عرصه بازی های کامپیوتری یکی از انتخاب های همیشگی کودکان آن دوران بودند. اما با آغاز قرن بیست و یکم و ورود شخصیت های داستانهای مصور به سینما، تهیه کنندگان به این فکر افتادند تا اینبار این لاکپشت های نینجا را پس از سریال و انیمیشن، با جلوه های ویژه پرهزینه و سطح اول به سینما بیاورند و این اتفاق اولین بار در سال 2014 رخ داد که اثر ساخته شده در گیشه موفق اما در میان سینمادوستان با انتقادات فراوانی مواجه شد. حال پس از گذشت 2 سال قسمت جدید با نام « لاکپشت های نینجا : خارج از سایه ها » به اکران درآمده و سازندگان امید دارند تا بتوانند اینبار دل اهالی سینما را بدست بیاورند.

داستان فیلم یکسال پس از وقایع قسمت نخست که طی آن لاکپشت های نینجا اجازه ندادند ویروس مرگبار توسط شریدر ( برایان تی ) در نیویورک منتشر شود رخ می دهد. حالا لاکپشت های قهرمان داستان ما مسرور از موفقیت هایشان و ایجاد امنیت در شهر، زندگی شان را ادامه می دهند اما طولی نمی کشد که خبر می رسد شریدر توانسته از از چنگال قانون بگریزد و به شهر بزند. وی پس از فرار از زندان به سراغ یک دانشمند دیوانه به نام استوکمن ( تیلر پری ) می رود و با کمک قابلیت های تلپورتی او و چندتایی توانایی پلید دیگر، هیولاهایی گردن کلفت بوجود می آورد تا با کمک آنها اینبار کار شهر را یکسره کند. در این وضعیت آپریل ( مگان فاکس ) با لاکپشت های نینجا تماس می گیرد و...

« لاکپشت های نینجا : خارج از سایه ها » در ادامه روند قسمت قبل، هیجان و تدوین شلاقی را مد نظر قرار داده تا مخاطب خیلی زمانی برای فکر کردن به جزئیات داستان نداشته باشد. دیو گرین که جایگزین جاناتان لیبسمن در مقام کارگردان شده، در جریان داستان مجموعه ای از اتفاقات بی ربط اما هیجان انگیز را بوجود آورده تا مخاطب کم سن و سال فیلم لذت وافری از آنچه که بر پرده نقره ای می بیند ببرد و به نظر هم می رسد در این راه سازندگان تا حدود زیادی موفق بوده اند.

اما برای مخاطب بزرگسال فیلم ، « خارج از سایه ها » نمی تواند اثر یکدست و جذابی محسوب شود چراکه در این قسمت علناً فیلمنامه و داستانی در جریان نیست تا ما قصه ای را شاهد باشیم. فیلم مغلطه ای از موقعیت های کلیشه ای دهه ی هشتادی ( که در اصل لاکپشت ها هم متعلق به همان دوره هستند ) است. فرار شریدر از چنگال قانون و سپس ترکیب شدن او با یک دانشمند عجیب و غریب که پرداختی کلاسیک و بی نهایت سیاه و سفید دارد، نشان از عدم توجه نویسندگان این فیلم به مخاطب بزرگسال دارد. متاسفانه پرداخت شخصیت ها به حدی لنگ می زند که علناً می توان از آن به عنوان یک اثر سینمایی چشم پوشی کرد. هرچند که باید اذعان کرد این اثر در اصل متعلق به دنیای کودکان است و نیازی هم به مخاطب بزرگسالی که او را درک کند ندارد!

با اینحال، « خارج از سایه ها » هرچقدر که در بخش داستانی و پرداخت شخصیت ها ضعف دارد، در بخش ایجاد هیجان و کیفیت جلوه های ویژه موفق ظاهر شده است. استفاده مکرر از تکنیک اسلوموشن و خلق سکانس های تعقیب و گریز که در هوا و زمین رخ می دهد، از قسمت جدید « لاکپشت های نینجا » اثری سرگرم کننده ساخته که بدون در نظر گرفتن مشکلات فیلمنامه و کارگردانی می توان به تماشای آن نشست و گاهی هم خندید. البته مزه پراکنی های این 4 لاکپشت عجیب و غریب در جریان داستان کمی بیش از اندازه ای است که مخاطب نیاز داشته باشد و پس از مدتی نیز حالت لودگی به خود می گیرد. شاید خندیدن به این لاکپشت ها تا اواسط فیلم امکان پذیر باشد اما در یک سوم پایانی دیگر واقعا ظرفیتی برای خندیدن به هر آنچه که از دهان این لاکپشت ها خارج می شود وجود ندارد.

کیفیت جلوه های ویژه به کار رفته در « لاکپشت های نینجا : خارج از سایه ها » قابل قبول است و خود لاکپشت ها هم در مقایسه با قسمت قبل از جلوه های کامپیوتری به مراتب بهتری برخوردار هستند. با اینحال بدمن های تازه فیلم که حیوانات انسان نما هستند، نسبت به لاکپشت ها از کیفیت پائین تری برخوردار می باشند و جزئیات چندانی ندارند که این موضوع نیز باعث تعجب است. اما در مجموع می توان از کیفیت جلوه های ویژه فیلم و صحنه های اکشن ابراز رضایت کرد و از آن لذت برد.

خوشبختانه در این قسمت نقش آفرینی مگان فاکس دقایق کمتری از فیلم را تشکیل می دهد و ما کمتر شاهد حضور او در مقابل دوربین هستیم. در قسمت قبل حضور بلند مدت فاکس در مقابل دوربین تمرکز را از لاکپشت ها منحرف کرده بود اما در « خارج از سایه ها » سازندگان این مشکل را تا حدی برطرف کرده اند تا مخاطب خیلی خودش را درگیر آپریل نکرده باشد. هرچند که فیلم یک عاشقانه ساده را برای او مطرح می کند تا فیلم گاهی روند رمانتیک هم به خود بگیرد اما با اینحال خود سازندگان هم خیلی تمایلی برای پرداخت داستان های آپریل نداشته اند و به همین جهت عاشقانه او را هم به حال خود رها کرده اند. تیلر پری نیز در نقش استوکمن که دانشمندی پلید است، بازی خوبی از خود به نمایش گذاشته است؛ هرچند که پرداخت شخصیت او چنگی به دل نمی زند و زیادی سیاه و سفید است.

« لاکپشت های نینجا : خارج از سایه ها » مخاطب بزرگسال را در نظر نگرفته و سازندگان علناً اعلام کرده اند که اگر سن و سال بالایی دارید و از طرفداران قدیمی این لاکپشت ها هم نیستید، امکان لذت بردنتان از فیلم به حداقل می رسد. « خارج از سایه ها » نه داستان مشخصی دارد و نه پرداخت شخصیت و نه هیچ مشخصه سینمایی که برای رده سنی بزرگسالان در نظر گرفته می شود. فیلم ترکیبی از مزه پرانی لاکپشتی به همراه اکشن های جذاب اما بی سر و ته و البته موسیقی الکترونیک - رپ است که قطعا امروزه هر مخاطب کم سن و سالی را به هیجان می آورد و هدف سازندگان هم همین بوده است.