تلفیقی از سوژه‌های تکراری اثار سال‌های اخیر

ظاهرا سوژه تکراری قتل همسر ناصر محمدخانی دربازه بان سابق فوتبال، به این زودی ها خیال ندارد دست از سر ذهن فیلمسازان ما بردارد. سال گذشته این سوژه در فیلم "خشم و هیاهوی" هومن سیدی نقش بست و این بار آقای عطشانی همان سوژه را دستاویز فیلم خود قرار داده است.

اگر در فیلم خشم و هیاهو مرد معروف فیلم که وارد رابطه ممنوعی با یک زن می شود، خواننده معروفی است تا مخاطبان را از داستان اصلی که در واقعیت رخ داده است دور کند، اینبار این مرد معروف مربی معروف فوتبال است که دختری دیوانه وار او را دوست دارد و همچون سایه ای بر زندگی او دست انداخته است. راهکارهای مرد برای خلاصی از عشق این زن، سوژه تکراری فیلم‌های "زندگی خصوصی" و "شوکران" است! که در همه این فیلم ها با آنکه این رابطه از سمت مرد آغاز می شود اما در انتها آنکه قربانی این ارتباط و عشق می شود، زن است.

اگر از سوژه تکراری فیلم یادم تو را فراموش بگذریم تفاوت چشم‌گیر این فیلم با فیلم‌های این چنینی شاید بی پروا بودن آن باشد. اینبار کارگردان می خواهد که از تمامی خط قرمزهای فیلم های هم سوژه خود و شاید به نوعی سینمای ایران عبور کند. به طوری که در ابتدای فیلم رده سنی فیلم را بالای 18 سال می داند. به تصویر کشیدن جزییات یک رابطه عشقی برای طبیعی جلوه دادن رابطه یک مرد با زن شاید در هیچ فیلم جشنواره ای در داخل کشور تا به حال به تصویر کشیده نشده است.

کارگردان برای اینکه ثابت کند که فیلمش از هر نظر بکر و تازه است، مازیار فلاحی خواننده معروف را نیز مکمل نقش مرد قرار می‌دهد تا از محبوبیت او برای دیده شدن فیلمش و فروش خوب آن استفاده کند. و سوژه تکراری آن به چشم نیاید. که با خواندن های گاه و بیگاهش خاطره فیلم فارسی‌های قبل از انقلاب را برای مخاطب تداعی می‌کند!

اینکه به نوعی کارگردانان ما در هر داستان و فیلمی به نوعی می‌خواهند دین خود را به چند سوژه تکراری ادا کنند از آن قصه های پر غصه سینمای ایران است! قصاص و رعب و وحشت ناشی از آن، ازدواج موقت و اصرار بر این مسئله که عشق هیچ گاه نمی تواند ثابت و ماندگار و در چارچوب همسر شکل بگیرد و اینکه صیقه چیزی نیست جز حربه ای برای هوس های زودگذر یک مرد و قربانی شدن احساس یک زن از آن جمله هستند که انگار نباید در بیشتر فیلم های فیلمسازان وطنی قضا شود تا بدین وسیله منتقد بودن و انتلکتوئال بودن کارگردان را بیشتر نشان دهد.

در فیلم یادم تو را فراموش عشق و علاقه زن از سوی مرد بیشتر به دیوانگی و روانپریشی تعبیر می‌شود عشقی که هوس مرد، پایه گذار آن بوده و حال از سوی او به تمسخر کشیده می شود! سینمای فمینیستی ما ابتدا با کارگردانان زن آغاز می شود اما گویی عطشانی به عنوان یک کارگردان مرد، بوی سبقت را از آنان ربوده است و بارها در فیلم نشان می دهد که زنان چندین بار مردتر از مردان فیلم هستند. مردانی که زنان و حتی یک کودک بیگناه را قربانی هوس های خود می کنند.

تلقی این امر در ابتدای فیلم که همه مردان یک عشق پنهانی و یا یک راز پنهانی دارند نشان از آن دارد که کارگردان می‌خواهد تمامی مردان جامعه خود را با یک چوب بزند و چنین القا کند که ازدواج نه تنها مردان را محدود نمی کند بلکه زنان اولین قربانیان آن هستند.

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.  [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]