نقد و بررسی فیلم شیطان نئونی

الی فنینگ که دو سال پیش با « مالفیسنت » حضور موفقی را در سینما تجربه کرد، بازیگر نقش اصلی فیلم است. کریستینا هندریکس که ستاره سریال « مرد دیوانه » بود نیز در فیلم حضور دارد. در فیلم کیانو ریوز را هم می توانید پیدا کنید! و کارگردان نیکلاس ویندینگ رِفن که در سال 2011 با ساخت فیلم « درایو » تواسنت توجهات زیادی را به خود جلب نماید و یکی از موفق ترین عناوین در فصل جوایز باشد. با اینحال وی در سال 2013 یک فیلم بی سر و ته به نام « فقط خدا می بخشد » را روانه سینماها کرد که باعث ناامیدی طرفدارانش شد. « شیطان نئونی » جدیدترین تجربه فیلمسازی رِفن است.

نکات مثبت فیلم ؟

ترکیب نور و رنگ ها در سکانس های مختلف فیلم تماشایی و هرکدام بیانگر موقعیت خاصی می باشند؛ به عنوان مثال زمانی که فیلم به دنیای مالیخولیایی و خشن خود وارد می شود اغلب با رنگ قرمز پذیرایی می شود و در بخش مدلینگ نیز همانند پرتره های مجلات پرطرفدار، رنگ ها معمولا با مشکی پیوند خورده اند. این ترکیب ها قطعا برای علاقه مندان به سینمای حرفه ای جذاب خواهد بود. قاب بندی های فیلم نیز تماشایی از آب درآمده اند و مخصوصا در سکان های بدون دیالوگ جذاب است. بازی الی فنینگ قابل توجه است؛ سکانس خنده شیطانی او پس از مدتها سردی یکی از بهترین سکانس های فیلم به شمار می رود.

نکات منفی فیلم ؟

فیلم نگاهی مفهومی به دنیای مد دارد و به همین جهت بخش های زیادی از فیلم مملوء از سکانس های کِش دار بدون دیالوگ است که با رفتار اغراق آمیز شخصیت های داستان همراه است. این نگاه مفهومی قابل احترام است به شرط آنکه این مفاهیم به اندازه ای عمیق باشند که در پایان فیلم بتواند منجر به تاثیرگذاری بر ذهن تماشاگر گردد و او را غرق در تفکر نماید؛ اتفاقی که درباره « شیطان نئونی » رخ نمی دهد و هرگز به عمق کافی نمی رسد. فیلم چند شخصیت اضافی دارد که نه پرداخت درست و حسابی دارند و نه حضورشان در جریان داستان فراتر از یک تیپ رفته، سوق دادن داستان به ژانر وحشت هم از آن دست کارهای عجیب و غریبی بوده که رن ریسک آن را پذیرفته و ابداً هم جواب نداده است.

« شیطان نئونی » اثری انتقادی درباره دنیای مد است که نگاهی مفهومی به این صنعت پرمخاطره داشته است. فیلم جدید آقای رِفن ظرفیت 2 ساعته ای برای نگه داشتن مخاطبش ندارد و با توجه به اینکه فیلمنامه مشخصی هم در « شیطان نئونی » وجود ندارد که ذهن تماشاگر را درگیر کند، فیلم به سکانس های مختلفی از بازیهای رنگ و نور مبدل شده که انتقادات روتین دنیای مد نظیر استثمار جنسیتی و نگاه ابزاری به دختران جوان نیز در آن گنجانده شده است.