خوب، بد، جلف, لنگه کفشی که در بیابان غنیمت است

 تکلیف فیلم خوب بد جلف با بینندگانش کاملا مشخص است. قرار است حدود دو ساعت سرگرم شویم و بخندیم. البته سرگرمی و خنده ای که حتی اگر کلامیست از دل قصه بیرون می آید. در واقع در اینجا با سینما طرف هستیم و بک فیلم سینمایی تقریبا خوش ساخت. اتفاقا در این فیلم قصه هم داریم و باز هم اتفاقا چفت و بست قصه محکم است. فیلمنامه نویس برای تمامی اتفاقها دلیل طراحی کرده است همه دلایل حتی استفاده از اینستاگرام برای حل موضوع به خوبی در دل ماجرا مینشیند با این وجود در دو جا میبایست نسبت به منطق اتفاقها دقت بیشتری میشد؛  اول شروع داستان و چرایی دست به دامان شدن آقای کارگردان به یک نیروی پلیس که نیاز به واکاوی بیشتری داشت تا بیننده با این سوال مواجه نشود که با وجود فیلمنامه چه نیازی به این آقای پلیس است و دوم منطق آمدن پلیس معلق از خدمت بر سر جنازه یک فرد؛ که در نگاه اول گاف فیلمنامه نویس است ولی به نظرم در اینجا اتفاقی که افتاده روایت نشده است؛ مثلا یکی از همکارانش که با او در پرونده مورد نظر همکاری داشته متوجه خالکوبی فرد متوفی میشود و با او تماس میگیرد و او بر سر جنازه اش حاضر میشود که متاسفانه این بخش از داستان به اشتباه روایت نشده است. شاید هم واقعا گاف نویسنده باشد ولی در هر حال درستش آنست که بیان شد. میدانم که احتمالا در همینجا بسیاری من را مورد شماتت قرار میدهند که یک فیلم غیر جدی را بسیار جدی گرفته ام و به جزییات فیلمنامه هم وارد شده ام اما باور بفرمایید فیلمنامه این فیلم در ظاهر غیر جدی از بسیاری از آثاری که در جشنواره امسال دیده ام بهتر است و ارزش صحبت کردن را دارد. اجازه بدهید حالا که بحث به اینجا رسید درباره حذف مسایل کلیدی در روایت یک فیلم هم صحبتی کوتاه داشته باشم. همه مسایل کلیدی در فیلم باید روایت شود حال یا روایتی کامل و یا به شکلی مختصر.

پژمان جمشیدی و سام درخشانی در فیلم خوب، بد، جلف

مثلا در مثال مورد بحث همین که در چند ثانیه فردی نشان داده میشد و به پلیس قصه میگفت که" این خالکوبی ای که عرض کردم" برای روایت کافی بود و تلفن کردن فرد و آنچه گفتم و حتی بیشتر از آن در ذهن مخاطب ساخته میشد ولی اینکه چیزی نه به شکل کامل و نه به شکل مختصر روایت نشود و گفته شود که ببینده خودش متوجه خواهد شد از آن حرفهای به غایت غلط در میان فیلمسازان ایرانی شده است. در دنیای فیلم همه چیز باید ساخته شود که در غیر اینصورت با اثری کامل مواجه نیستیم. به جز دو موردی که بیان شد بخش بزن و بکوبی که در فیلم است نیز کاملا زاید است و بدون منطق وارد فیلم شده است و کاش منطقی برای آن در نظر گرفته میشد. ضمن اینکه تنها جای فیلم که طنزش نمیخنداند همین بخش است.

آزاده صمدی در فیلم خوب، بد، جلف

فارغ از ضعفهایی که به فیلمنامه مربوط بود و بیان شد ضعف کارگردانی نیز در اثر وجود دارد و مخصوصا در نیم ساعت اول فیلم با نماهای درشتی از صورت بازیگران مواجهیم که حد فیلم را در حد تله فیلم پایین می اورد. ولی خوشبخنانه همه بازیها یکدست است و شاهد بازیهای قابل قبولی هستیم که حداقل درمورد بازی آقای فرخ نژاد که در فیلم بد گشت 2 هم حضور داشته احتمالا کارگردان نقش زیادی در این بازی خوب و هدایت بازیگر داشته است. من با انکه از فیلم بدم نیامده اما سه جای فیلم را که منطق کار به خوبی طراحی نشده مثال آوردم اما متاسفانه در نقدهایی که مخالفان فیلم نوشته اند تا به حال هیچ مثال و دلیلی برای بد بودن فیلم نخوانده ام و فقط با کلی گویی مواجه بودم. کلی گوییهای مثل اینکه داستان ندارد یا مبتذل است! و از همه بدتر دلیل یکی از دوستان روشنفکر برای نفی فیلم بود که آنرا اثری بدون دغدغه خوانده بود! آیا ایرادی دارد که دغدغه یک فیلمساز فقط روایت درست یک داستان باشد؟ و خبری از دغدغه های دیگر در فیلمش نباشد؟ آیا دغده مند بودن یک فیلم میتواند معیاری برای نقد آن فیلم باشد؟ در اینجاست که دو سر طیف ارزشی و روشنفکر به هم میرسند؛ هر دو به پبام فیلم و دغدغه هایش بیشتر از ساختار فیلم توجه دارند و فقط دغدغه هایشان متفاوت است.

پژمان جمشیدی در فیلم خوب، بد، جلف

جفتشان هم چه بدانند و چه ندانند آبشخورشان اندیشه های چپ مارکسیستی  است. جفتشان به دنبال تربیت مردمند و جفتشان هم از وضع طبیعی گریزان. به دنبال ساخت جهانی تازه اند و گمان میبرند مردمان کودکانی هستند که نیاز به تربیت دارند و هر کدام فقط خودش را در حکم معلم با خرد کودک مشق نوشته میداند و جفتشان هم به گواه تاریخ به یک اندازه خطرناک. فیلم خوب، بد، جلف فیلمیست که سرگرم میکند و میخنداند و فیلمنامه خوبی هم دارد و در کل با سینما طرف هستیم اما گویی خود فیلمساز هم اثر خود را زیاد جدی نگرفته است و با کارگردانی تلویزیونی و عدم توجه به بعضی جزییات در فیلمنامه باعث شده است که فیلم با وجودیکه سرگرم کننده و در نوع خود اثر خوبیست اما ارزش هنری بالایی نداشته باشد. 

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.  [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]