فیلمی استادانه به‌ویژه در پایان بندی، اما نه چندان گیرا

اصغر فرهادیکه بعد از ساخت گذشته (The Past) در فرانسه به زادگاهش ایران بازگشته در فیلم جدیدش با استفاده از یک تعرض شوک آور که عطش غیر قابل کنترل همسر جوان برای انتقام را در پی داشته به کند و کاو نیمه ی تاریک روح ادامه می دهد. در این فیلم که فاقد پیچیدگی های اجتماعی حیرت انگیز جدایی (Separation : فیلم برنده جایزه اسکار) است، گره های داستان چندان پنهان نیستند و حس درام تصنعی باعث کسالت آور شدن بخش هایی از فیلم شده. اما از کنار همه اینها می توان بخاطر پایان بسیار عالی آن گذشت: یک پایان نفس گیر و پر تنش برای مخاطب.

تا اینجا تردیدی وجود ندارد که  فرهادی سینمای نوین ایران را به کل متحول کرده است؛ آن را از مسیر  آزموده شده ی رئالیسم و درون اندیشی که کارگردانانی مانند عباس کیا رستمی و محسن مخملباف سرآمد آن هستند دور کرد و به فضای دراماتیزه و تئاتر گونه ی تازه ای کشاند. در فروشنده(The Salesman) این گرایش فرهادی به اوج می رسد و حتی اجرای یک تئاتر را با داستانی در مورد لکه دار شدن شرافت و انتقام در می آمیزد.

اگرچه یک بار دیگر، طبقات اجتماعی جامعه ی مدرن ایران و تأثیر این نوع اختلافات طبقاتی بر زندگی کاراکترها در این فیلم نقش پر رنگی دارند، اما دیگر به قدرت پویایی اجتماعی طبقه بالا- طبقه پائین یعنی شرایط رئیس مرئوسی که در جدایی و پیشترها هم در چهارشنبه سوریدیده می شد، نیستند. در فروشنده، آنچه که بیشتر در معرض خطر دارد ضعف روانی و خلأ اخلاقی کاراکترهای اصلی، عماد (شهاب حسینی) و همسرش رعنا (ترانه علیدوستی) است که هنرپیشه هستند و جزئی از اریستوکراسی فرهنگی شهر تهران.

ترجمه اعظم ابراهیمی از سلام سینما

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.

[منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]