مبارک؛ فیلمی مبارک برای سینمای ایران

فیلم مبارک را باید اولین فیلم سینمایی زنده، انیمیشن تاریخ سینمای ایران نامید، فیلمی که شاید نزدیک به چهل سال دیرتر از نمونه غربی‌اش در هالیوود تولید شد، اما بالاخره به ثمر نشست و توانست در جشنواره امسال در میان استقبال خوب تماشاگران اکران و دیده شود.

می‌توان بهترین نتیجه در نحوه ارتباط برقرار کردن فیلم با مخاطب را در اکران مردمی فیلم در سینماهای جشنواره فیلم فجر دید، در شرایطی که برای دیدن فیلم‌های زنده بسیاری، مردم علاقه نشان نداده‌اند، این فیلم با مخاطبان عموما  کودک و نوجوان، به همراه خانواده هایشان مورد استقبال خوبی قرار گرفت. صدای خنده و جیغ و هورا کشیدن های بچه ها در برخی از سکانس‌ها  و صحنه‌های فیلم نشان از ارتباط درست فیلم با مخاطبش دارد.

الناز شاکردوست در فیلم مبارک

مبارک بی‌شک از متن خوب و قابل قبولی برخوردار است، چرا که این ارتباط حسی میان کودک و فیلم و خصوصا شخصیت های  داستان نمی تواند به خوبی برقرار شود مگر آنکه شخصیت ها کارکرد درست و منطقی خودشان را در چهارچوب یک درام تخیلی پیدا کرده باشند، و این همان اتفاق مبارکی است که در ارتباط با متن و شخصیت‌پردازی مبارک و دیگر شخصیت‌های فیلم افتاده است.

مبارک از تقابل سنت و مدرنیته می‌گوید، از موج خاموش و جذابی که در قالب رسانه‌های جمعی و دیجیتال در حال فرو بردن نسل امروز و فردای ما به خوابی عمیق است تا آن‌ها را از داشته‌های خود و سرزمینشان دور و دورتر کند. اما در این میان شاید آخرین سرباز ارزش‌های سنتی و اسطوره‌ای ما نقال پیری باشد که از طرفی با عروسک مبارک سعی در جذب کردن قشر نوجوان و جوان دارد و از سویی دیگر با عروسک‌های شاهنامه‌اش می‌خواهد تا سنتی را زنده نگهدارد که خود به واسطه نقالی به آن ها دوخته شده است. اما پیش از آنکه این آخرین دانه زنجیر هم پاره شود، نوه او که نماینده‌ای از نسل جوان امروز است متوجه غفلت خود می‌شود و در پی نجات اسطوره‌هایی بر می‌آید که به دست آژیدهاک به سنگ تبدیل شده‌اند.

اما آنچه مبارک در پی بازگو کردن آن است همان دغدغه‌ای است که از چندین دهه پیش نظریه‌پردازانی مانند اولین تافلر در پی رسم نمودار موج سوم برای ورود و تسلط آن بر نسل آینده هشدار داده بودند. کودک امروز اگر چه بر موجی سوار است که رسانه‌های جمعی دیجیتال با سرعت نور آن را پیش می برند، اما این موج حاصل اقیانوسی است که بیش از یک وجب هم عمق ندارد و نمی تواند ما را به عمقی از معنا و معرفت رهنمون شود که درآن صدف های بزرگ، مرواریدهای با ارزش و گران بها به بار می آورند. سطح دانش و سواد و آموزه هایی که این موج رسانه ای و همه‌گیر از بازی و فیلم گرفته تا صفحه‌های اجتماعی مانند وایبر و فیس بوک و… با خود به مخاطب تشنه ولی غافل ارائه می‌دهند آن چیزی نیست که بتواند از این نسل، ادیبان و بزرگانی همچون فردوسی، خیام و یا حتی امثال آل احمد و پروین اعتصامی به بار آورد.

ما باید در پی نسلی باشیم که بر این موج سوار شده و روی اقیانوسی عمیق از ادب و معرفت شناور گردند که امثال رستم ها و آرش ها و کاوه ها جلودار و پیش آهنگ آنند.

الناز شاکردوست در فیلم مبارک

 مبارک به بهترین شکل و در بهترین قالب توانسته زبان ارتباط با مخاطب را پیدا کند و با آن حرفش را بزند. آن هم نه الکن و ابتر بلکه ثمربخش و تأثیر گذار. حضور مبارک چه از حیث درام و چه از حیث فنی و بیانیه های کارگردانی برای سینمای ایران و انیمیشن میمون و مبارک است و باید فرصت اکران آن را حتی در همین روزهای جشنواره مغتنم شمرد.

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.  [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]