خام‌دستی‌های یک کارگردان با تجربه

خانم میلانی در جایی عنوان کرده بود فیلم ملی و راه های نرفته اش به دلیل حساسیت موضوعش که خشونت خانگی است از جشنواره ی فجر سال گذشته بیرون مانده بوده است.
آن زمان در کنار هم قرار دادن این دو مسئله که موضوع فیلم خشونت خانگی است و کارگردان آن نیز تهمینه میلانی است این پیش بینی را به وجود می آورد که احتمالا قرار است با فیلمی اغراق آمیز مواجه شویم چرا که کارنامه ی کارگردانی خانم میلانی تا حدودی بیانگر این موضوع است که زمانی که ایشان با سوژه ای ملتهب سر و کار دارد احتمال اغراق در بیان آن وجود دارد اما با این وجود بدون پیش داوری به تماشای فیلم رفتم و به خودم یادآوری کردم که کارگردان فیلم پیش رو کارگردان آتش بس و سوپراستار نیز بوده است (که هردو از فیلم های مورد علاقه ی نگارنده در سینمای ایران است) . با این وجود زمان زیادی از شروع فیلم نگذشته بود که متوجه شدم پیش بینی ام چندان هم اشتباه نبوده و فیلم سعی در القای یک سری پیام به صورت گل درشت (به نوعی که مخاطب را از دریافت آن می راند) دارد .

ماهور الوند و میلاد کی‌مرام در فیلم ملی و راه‌های نرفته‌اش

مشکل اصلی فیلم را میتوان در فیلمنامه ی آن جستجو کرد. مشکل اصلی فیلمنامه عدم رعایت اصل باور پذیری است . شخصیت ها و اعمالی که انجام میدهند منطقی به نظر نمی آیند و باور وجود چنین شخصیت هایی در جامعه ی ایران ۱۳۹۶سال کمی مشکل به نظر می رسد . فیلمنامه نویس تا حد زیادی نگاه صفر و صدی به کاراکترها داشته است ( تا حد زیادی مشابه چیزی که در فیلمفارسی های قبل از انقلاب میدیدیم ) و شخصیت ها را تا حد زیادی سفید مطلق یا سیاه مطلق ترسیم کرده است و حتی زمانی که در یک سوم پایانی شاهد تلاش فیلمنامه نویس برای نشان دادن اینکه سیامک (کی مرام) نیز به نوعی قربانی خشونتی است که در بچگی در خانواده اش دیده هستیم و تلاش نصفه و نیمه ای که صورت میگیرد تا شخصیت سیامک را در نظر بیننده از کاراکتری کاملا سیاه به کاراکتری خاکستری تبدیل کند بی فایده است چرا که این مهم هم بسیار دیر انجام میگیرد و هم نیمه کاره رها میشود و اساسا اعمالی که از کاراکتر سیامک سر میزند بیشتر به کارهای شخصی مجنون و دیوانه شباهت دارد تا کسی که از خشونتی که توسط پدرش در کودکی دیده به عنوان الگویی برای زندگی امروز خودش به عنوان همسر استفاده میکند . اعمال سرزده از شخصیت ها در قسمت هایی از فیلم به حدی دور از انتظار و غیرمنطقی مینماید که خنده ی تماشاچی را به دنبال دارد . 

ماهور الوند و السا فیروزآذر در فیلم ملی و راه‌های نرفته‌اش

متاسفانه خام دستی هایی که در فیلمنامه دیده می شود و در بالا به تعدادی از آنها اشاره شد به کارگردانی نیز سرایت کرده است که این ساده انگاری های کارگردانی با توجه به سابقه و کارنامه ی تهمینه میلانی کاملا بعید به نظر می رسید . این ساده انگاری ها در دکوپاژ ها و میزانسن های سردستی فیلم قابل مشاهده است . فیلمبرداری فیلم نیز آن چیزی نیست که از تورج منصوری انتظار میرود . همچنین طراحی صحنه تا حدودی عجیب مینماید ، فضای زندگی شخصیت ها به طبقات اقتصادی ای که از آن می آیند همخوانی چندانی ندارد. 

میلاد کی مرام در فیلم ملی و راه‌های نرفته‌اش

مسائل فنی ای از این دست ، علاوه بر فیلمبردار ، طراح صحنه و ... تا حدی نیز به نظارت صحیح کارگردان بستگی دارد که متاسفانه به نظر می آید در اینجا دقت کافی روی آن انجام نشده است .
شاید بتوان از معدود نکات مثبت فیلم را ( در نظر گرفتن نکته ای مثبت برای این فیلم کمی برای نگارنده دشوار است! ) بازی منطقی و تا حد زیادی قابل قبول ماهور الوند است که حالا و در ادامه ی تجربه ی اول خود یعنی فیلم دختر رضا میرکریمی کم کم در حال تبدیل شدن به بازیگری پرکار است و در حال حاضر نیز مشغول بازی در چهارراه استانبول مصطفی کیایی است و به نظر می آید بتوانیم آینده ی خوبی برای او متصور شویم . در مورد بازی کی مرام نیز می توان گفت نمی توان مرز خاصی بین بازی او در این فیلم و فیلم مستانه دید ؛ و در هر دو فیلم با یک شخصیت پرخاشگر روبروییم که در ابتدا به عنوان شخصیتی متعادل وارد داستان می شود ولی در ادامه روی دیگری از او را میبینیم ؛ اما او مرز آنچنانی بین نقش متجاوز فیلم مستانه و این نقش ایجاد نمیکند در حالی که تفاوت زیادی بین این دو نقش وجود دارد . 

ماهور الوند در فیلم ملی و راه‌های نرفته‌اش

به شخصه امیدوارم دوباره شاهد فیلمی حداقل استاندارد از خانم میلانی باشیم . چرا که توقعی که از ایشان میرود غیر از این نیست و تهمینه میلانی کارگردانی است که سازنده ی تعدادی از فیلم های قابل اعتنا و مهم دو دهه ی اخیر سینمای ایران است .

شما چقدر با این مطلب موافق هستید؟ نظر شما درباره این مطلب و اثر چیست؟ نظر خود را در پایین همین صفحه بنویسید. [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.