تاخیر سی ساله

بزرگترین مشکل ماجان ساخته رحمان سیفی،  این است که سی سال دیر ساخته شده است،  این بدترین اتفاقی است که می تواند برای یک فیلم بیفتد یعتی بدون هیچ تاخیری در اولین نمایش جشنواره ای اش کهنه به نظر برسد.

به سی سال قبل برگردیم فکر کنیم در میانه دهه شصت در جشنواره پنجم یا ششم فیلم فجر آن را تماشا کرده ایم، آنوقت می شد آن را کاری متوسط ارزیابی کرد که لطمه اصلی را از ضعف منطق فیلمنامه اش خورده است.

مهتاب کرامتی در فیلم ماجان

یعنی فیلمی که (به جز سکانش پایانی اش) کارگردانی قابل قبولی به عنوان کار اول دارد و بازی های خوبی هم از هنرپیشگان گرفته است. ضعف فصل پایانی آن هم صرف نظر از منطق غیر قابل قبولش در سیر روایی داستان، عدم برخورداری از یک جغرافیای منطقی مکانی است. پدر پسر را به سمت دریا برده اما مادر که هیچ وقت چشم از بچه معلولش برنمی دارد گویی چند کیلومتر دورتر از او به دنبال بچه این سو آن سو می دود. گاه به سمت دریا می رود، گاه خلاف جهت آن و... چنان که گویی هنگام دکوپاژ جهت را گم کرده و اشتباه فیلمبرداری کرده اند.

فرهاد اصلانی در فیلم ماجان 

از همه این ها که بگذریم ایده اصلی قصه نمی تواند جا بیفتد اینکه پدری برای خلاص شدن از دست پسر معلولش تا مرز فروپاشی خانواده می رود و مادری که همه عالم و آدم را ول کررده و چسبیده از این بچه معول کشمکش اصلی یک فیلم که قابل قبول نباشد حکایت باقی چیز هایش معلوم است.

شما چقدر با این مطلب موافق هستید؟ نظر شما درباره این مطلب و اثر چیست؟ نظر خود را در پایین همین صفحه بنویسید. [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.