نفس سومین ساخته نرگس آبیار بعد از فیلم اشیا از آنچه در آیینه می بینید به شما نزدیکتر است و شیار 143 نه تنها بهترین فیلم نرگس آبیار که یکی از بهترین های جشنواره امسال است. آبیار با این فیلم نشان داد که فیلمساز به شدت باهوشی است و در پی حواشی فیلم قبلی اش به درستی تغییر مسیر داد و به فضای کودک رفت تا توانایی خود را در فضایی جدید نشان بدهد و در این مسیر فیلمی قوی و استخوان دار ساخته است.
اما چرا نفس فیلمی جذاب و گیرا است؟
پاسخ این پرسش به عوامل مختلف و نسبتا زیادی بازمی گردد که یکی از آنها نگاهی نو و بکر به فضای بحرانی سال های 56 تا 60 است که به شدت بر روی لبه تیغ قرار دارد.
بازسازی و روایت این دوران آنقدر توسط فیلم های ضعیف و قوی و تلویزیونی و سریال و سینمایی و حتی خارجی به تماشاگر منتقل شده است که می تواند یک پس زدگی مضاعف ایجاد نماید، اما فیلمساز و کارگردان نفس با هوشمندی تمام روایت ها و داستان خود را از فیلتر و دریچه و نگاه یک دختر بچه کوچک که شخصیت اصلی فیلم هم است می گذراند و به مخاطب ارائه می کند.
کاری که اگرچه بسیار نو است، اما در درون خود درصد ریسک و خطا را هم بسیار بالا می برد و کار را سخت می کند که آبیار با پذیرفتن آن به شدت موفق از این آزمون بیرون می آید.
فیلمساز در مسیر رسیدن به متن و قصه با یک روان شناسی به شدت درست و قوی کودک که اساسا جهان بینی و شخصیت شناسی و روان شناسی کاراکتر در سینمای ما تقریبا وجود خارجی ندارد، این فیلتر را صحیح و درست پایه ریزی می کند و ما با روایت بدیع و تازه و نو مواجه می شویم که برایمان تازگی دارد و حتی به وجد می آییم.
اما چرا می گویم آبیار فیلمساز باهوش و خوبی است؟ اساسا دست به ریسک زدن برای بسیاری از فیلمسازان و تهیه کنندگان سینمای ایران کاری سخت است، اینکه شما درامی دقیقا دو ساعته را تماما مبتنی بر یک کودک شکل بدهی و بخواهی که وزن فیلم را او در تمام طول فیلم بر دوش بکشد کاری است که حتی تصور آن هم کابوس است، اما نفس و بازیگر نقش کودک آن چنان عالی و زیبا از عهده این کار برمی آید که تماشاگر سرخوش و خوشحال می شود و حس و حال کار به درستی و کامل به مخاطب منتقل می شود.
صحبت از بازی درخشان بازیگر کودک فیلم شد، باید به بازی های به شدت خوب فیلم هم اشاره کرد که پانته ا پناهی ها و مهران احمدی به همراه شبنم مقدمی و سیامک صفری تیم بازیگران فیلم آن قدر خوب و روان هستند که به جرات می توان گفت درخشان ترین بازی های کارنامه خود را به تصویر می کشند.
فراموش نکنیم که این نوع آثار، فیلم جزییات هستند و کارگردان با این علم به درستی در جای جای فیلم در حین پیشبرد قصه و تنه اصلی داستان با پر کردن این جزییات اثری را عرضه می کند که با تایم دو ساعت لحظه ای خسته نمی شوی و با اشتیاق آن را دنبال می کنی.
نفس نمونه بارز یک تفکر درست و چیدمان صحیح عناصر است که در سینمای ایران حکم کیمیا را دارند.